کشوری که با کبریت گردشگر جذب کرد + تصاویر
خلاصه خبر
در قرن نوزدهم و در زمان حکومت امپراتوری خاندان رومانف، روسیه نیز به‌مانند دیگر کشور‌های اروپایی کبریت‌هایی با بدنه از جنس فلز تولید می‌کردند که چوب‌های مصرفی در داخل قوطی قرار گرفته و آتشزنه آن قسمتی از قوطی (معمولا زیر) بود که فلز آن‌را شیاردار و یا دندانه دار می‌ساختند.
در قرن نوزدهم و در زمان حکومت امپراتوری خاندان رومانف، روسیه نیز به‌مانند دیگر کشور‌های اروپایی کبریت‌هایی با بدنه از جنس فلز تولید می‌کردند که چوب‌های مصرفی در داخل قوطی قرار گرفته و آتشزنه آن قسمتی از قوطی (معمولا زیر) بود که فلز آن‌را شیاردار و یا دندانه دار می‌ساختند.
نوع فلز مصرفی بسته به توان مالی خریداران از جنس نقره، مس و یا برنج بود، همچنین طرح‌های قلمکاری شده بر روی فلز نیز بر قیمت آنان تاثیرگذار بود.
در هر کبریت ۵۲ چوب (اشتوک) وجود داشت.
در هر کبریت ۵۲ چوب (اشتوک) وجود داشت.
این قیمت تا اواخر دهه ۸۰ میلادی نیز بسته به تعداد کبریت‌های داخل پک بین ۶۰ کوپک الی ۱/۵ روبل در نوسان بود.
در آن زمان هر روبل معادل ۲/۵ دلار بود.
تولید کبریت‌های تمام چوب که در طول دهه ۶۰ میلادی ادامه داشت با ورود به دهه ۷۰ (مقارن با دهه ۵۰ شمسی) دستخوش تغییراتی شد.
تعدادی از کارخانه‌ها کماکان کبریت‌ها را با بدنه چوبی تولید کرده و روی آن لیبل کاغذی می‌چسباندند، ولی کشویی کبریت را از جنس مقوا تولید می‌کردند، و این روند را تا اواسط دهه ۸۰ میلادی ادامه دادند.
تعدادی از کارخانه‌ها نیز اقدام به تولید کبریت‌های تمام مقوایی (بدنه و کشویی) کردند، اما کماکان بر روی بدنه مقوا لیبل کاغذی را با طرح‌های گوناگون می‌چسباندند.
این کبریت‌ها از نظر قیمت نسبت به مدل‌های چوبی ارزانتر بود و با قیمت یک کوپک (یکصدم روبل) به‌فروش می‌رسید.
نوع دوم پک‌های تمام مقوایی بود با کیفیت بالای مقوا و چاپ خوب که کماکان کلکسیونی بود و تولید آن‌ها تا بعد از فروپاشی شوروی نیز ادامه داشت.
بر روی کبریت‌ها نقش بسته بود.
در قرن نوزدهم و در زمان حکومت امپراتوری خاندان رومانف، روسیه نیز به‌مانند دیگر کشور‌های اروپایی کبریت‌هایی با بدنه از جنس فلز تولید می‌کردند که چوب‌های مصرفی در داخل قوطی قرار گرفته و آتشزنه آن قسمتی از قوطی (معمولا زیر) بود که فلز آن‌را شیاردار و یا دندانه دار می‌ساختند.
نوع فلز مصرفی بسته به توان مالی خریداران از جنس نقره، مس و یا برنج بود، همچنین طرح‌های قلمکاری شده بر روی فلز نیز بر قیمت آنان تاثیرگذار بود.
در هر کبریت ۵۲ چوب (اشتوک) وجود داشت.
در هر کبریت ۵۲ چوب (اشتوک) وجود داشت.
این قیمت تا اواخر دهه ۸۰ میلادی نیز بسته به تعداد کبریت‌های داخل پک بین ۶۰ کوپک الی ۱/۵ روبل در نوسان بود.
در آن زمان هر روبل معادل ۲/۵ دلار بود.
تولید کبریت‌های تمام چوب که در طول دهه ۶۰ میلادی ادامه داشت با ورود به دهه ۷۰ (مقارن با دهه ۵۰ شمسی) دستخوش تغییراتی شد.
تعدادی از کارخانه‌ها کماکان کبریت‌ها را با بدنه چوبی تولید کرده و روی آن لیبل کاغذی می‌چسباندند، ولی کشویی کبریت را از جنس مقوا تولید می‌کردند، و این روند را تا اواسط دهه ۸۰ میلادی ادامه دادند.
تعدادی از کارخانه‌ها نیز اقدام به تولید کبریت‌های تمام مقوایی (بدنه و کشویی) کردند، اما کماکان بر روی بدنه مقوا لیبل کاغذی را با طرح‌های گوناگون می‌چسباندند.
این کبریت‌ها از نظر قیمت نسبت به مدل‌های چوبی ارزانتر بود و با قیمت یک کوپک (یکصدم روبل) به‌فروش می‌رسید.
نوع دوم پک‌های تمام مقوایی بود با کیفیت بالای مقوا و چاپ خوب که کماکان کلکسیونی بود و تولید آن‌ها تا بعد از فروپاشی شوروی نیز ادامه داشت.
بر روی کبریت‌ها نقش بسته بود.