هفت برابر شدن شمار اشغالگران در سرزمین فلسطین
مشرق
|
بین‌الملل
|
یکشنبه، 26 شهریور 1402 - 17:28
یک نهاد رسمی فلسطینی اعلام کرد که از زمان توافق اسلو تاکنون، تعداد شهرک‌نشینان اشغالگر صهیونیست در سرزمین‌های اشغالی ۷ برابر شده است.
خلاصه خبر
روز ۱۳ سپتامبر ۱۹۹۳، آنچه اولین توافقنامه اسلو (توافقنامه اعلام اصول) نامیده شد در باغ کاخ سفید در واشنگتن امضا شد.
در بیست و هشتم سپتامبر ۱۹۹۵ نیز توافقنامه موسوم به توافق مرحله ای میان فلسطین و اسرائیل در طابای مصر به امضا رسید که کرانه باختری رود اردن را به چند بخش تقسیم کرد: (الف) شهرها و قصبه‌های بزرگ فلسطینی.
موج اول در دوره حاکمیت حزب کارگر بین سالهای ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۷ بود که بالغ بر ۳۱ شهرک ساخته شد و مهمترین آنها در منطقه بیت المقدس بزرگ و گوش عتصیون در استان بیت لحم و و در دره اردن بود.
در آن زمان تمرکز شهرک سازی روی مناطق گوش عتصیون، دره اردن و منطقه بیت المقدس بزرگ بود و در سایر مناطق کرانه باختری تنها یک شهرک ساخته شد.
موج دوم شهرک سازی رژیم صهیونیستی در سرزمین های فلسطینی همزمان با تغییر عمده در سیاست شهرک سازی این رژیم با به قدرت رسیدن جناح راست افراطی به رهبری مناخیم بگین و پس از امضای توافقنامه صلح با مصر آغاز شد.
به این ترتیب تعداد شهرک نشینان به ۱۰۷ هزار نفر افزایش یافت تا نسبت جمعیتی آنان از مجموع ساکنان کرانه باختری و نوار غزه به ۵.۳ درصد برسد.
موج سوم شهرک سازی در سرزمین های فلسطینی بعد از توافقات اسلو صورت گرفت و طی آن رژیم صهیونیستی دست به توسعه معابر و خیابانها و صدور دستورات نظامی برای مصادره زمین فلسطینیان زد، امری که بر خلاف نص توافقنامه اسلو بود که تصریح می کرد هیچ کدام از دو طرف مجاز نیستند اقدامات یک طرفه انجام دهند یا گامی بردارند که به تغییر وضعیت در کرانه باختری و نوار غزه منجر شود.
هم اکنون سرزمین های فلسطینی در بیت المقدس شاهد شهرکهای جدید سکونتگاهی مانند «تلبیوت جدید» و «کدمات صهیون»، ساخت جاده‌های کمربندی و راه اندازی قطار سبک، است.
در بقیه استان‌های کرانه باختری نیز بازگشت و سکونت به شهرک‌هایی که سال ۲۰۰۵ توسط کابینه شارون در استان جنین تخلیه شد و همچنین استان های نابلس و رام الله و مناطق دیگر در کرانه باختری در جریان و رو به افزایش است.
اگر به زبان آمار مساله را روشن تر کنیم، متوجه بزرگی و گستردگی خطر گسترش شهرک سازی ها در کرانه باختری و از جمله بیت المقدس خواهیم شد.
در بیست و هشتم سپتامبر ۱۹۹۵ نیز توافقنامه موسوم به توافق مرحله ای میان فلسطین و اسرائیل در طابای مصر به امضا رسید که کرانه باختری رود اردن را به چند بخش تقسیم کرد: (الف) شهرها و قصبه‌های بزرگ فلسطینی.
موج اول در دوره حاکمیت حزب کارگر بین سالهای ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۷ بود که بالغ بر ۳۱ شهرک ساخته شد و مهمترین آنها در منطقه بیت المقدس بزرگ و گوش عتصیون در استان بیت لحم و و در دره اردن بود.
در آن زمان تمرکز شهرک سازی روی مناطق گوش عتصیون، دره اردن و منطقه بیت المقدس بزرگ بود و در سایر مناطق کرانه باختری تنها یک شهرک ساخته شد.
موج دوم شهرک سازی رژیم صهیونیستی در سرزمین های فلسطینی همزمان با تغییر عمده در سیاست شهرک سازی این رژیم با به قدرت رسیدن جناح راست افراطی به رهبری مناخیم بگین و پس از امضای توافقنامه صلح با مصر آغاز شد.
به این ترتیب تعداد شهرک نشینان به ۱۰۷ هزار نفر افزایش یافت تا نسبت جمعیتی آنان از مجموع ساکنان کرانه باختری و نوار غزه به ۵.۳ درصد برسد.
موج سوم شهرک سازی در سرزمین های فلسطینی بعد از توافقات اسلو صورت گرفت و طی آن رژیم صهیونیستی دست به توسعه معابر و خیابانها و صدور دستورات نظامی برای مصادره زمین فلسطینیان زد، امری که بر خلاف نص توافقنامه اسلو بود که تصریح می کرد هیچ کدام از دو طرف مجاز نیستند اقدامات یک طرفه انجام دهند یا گامی بردارند که به تغییر وضعیت در کرانه باختری و نوار غزه منجر شود.
هم اکنون سرزمین های فلسطینی در بیت المقدس شاهد شهرکهای جدید سکونتگاهی مانند «تلبیوت جدید» و «کدمات صهیون»، ساخت جاده‌های کمربندی و راه اندازی قطار سبک، است.
در بقیه استان‌های کرانه باختری نیز بازگشت و سکونت به شهرک‌هایی که سال ۲۰۰۵ توسط کابینه شارون در استان جنین تخلیه شد و همچنین استان های نابلس و رام الله و مناطق دیگر در کرانه باختری در جریان و رو به افزایش است.
اگر به زبان آمار مساله را روشن تر کنیم، متوجه بزرگی و گستردگی خطر گسترش شهرک سازی ها در کرانه باختری و از جمله بیت المقدس خواهیم شد.