ماجرای شنیدنی درخت خرما و درختی در «بهشت» که فرد نیکوکار گرفت

به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام والمسلمین ناصر رفیعی استاد حوزه علمیه در یک سخنرانی اظهار داشت: سوره لیل از آیه پنجم تا یازدهم، داستانی آموزنده نقل شده است.
مردی بود که درخت خرمای بلندی داشت و همسایه‌ای فقیر کنار او زندگی می‌کرد.
هنگامی که برای چیدن خرماها بالا می‌رفت، تعدادی از خرماها به زمین خانه آن همسایه می‌افتاد.
کودکان فقیر همسایه خرماها را برمی‌داشتند و گاه یکی دو دانه را می‌خوردند.
آن مرد، بدون رضایت، پایین می‌آمد و حتی خرماها را از دهان بچه‌ها بیرون می‌کشید و آنان را سرزنش می‌کرد.
وی افزود: پدر آن کودکان نزد پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله شکایت برد.
رسول خدا صاحب درخت را فراخواند و فرمود: این درخت را به من بفروش تا من به این خانواده فقیر واگذار کنم؛ در عوض، درختی دیگر از جای دیگر به تو خواهم داد.
مرد پاسخ داد: نه، خرمای این درخت فرق دارد.
رفیعی ادامه داد: پیامبر دوباره فرمود: این درخت را به من بده تا در برابرش درختی در بهشت به تو داده شود.
مرد گفت: آقا، وعده نسیه می‌دهید؟
الان درخت را بدهم، بعداً در بهشت؟
و نپذیرفت.
این مرد آزمون را باخت؛ مردی کم‌توفیق که ارزش وعده الهی را درک نکرد.
این استاد حوزه علمیه اضافه کرد: در همان مجلس، شخصی به نام ابودحداح نشسته بود.
برخاست و عرض کرد: یا رسول‌الله، اگر من این درخت را بخرم، شما آن پاداش را به من می‌دهید؟
حضرت فرمودند: آری.
ابودحداح رفت و با زحمت صاحب درخت را راضی کرد.
درخت را با چهل درخت دیگر از او خرید و سپس نزد پیامبر آمد و آن را واگذار کرد.
پیامبر درخت را به خانواده فقیر بخشید.
سپس پرسید: چقدر پرداختی؟
وی افزود: ابودحداح گفت: یا رسول‌الله، چهل درخت خرما دادم؛ بله، ارزش دارد، چون شما در ازای این، درختی در بهشت به من می‌دهید.
این مرد، برنده واقعی آزمون بود؛ فهمید درخت بهشتی یعنی چه، در حالی که آن مرد اول درک نکرد.
خداوند در ادامه آیات سوره لیل، ویژگی‌های این دو فرد را بیان می‌کند:
رفیعی خاطرنشان کرد: کسی که می‌بخشد و به پاداش نیک ایمان دارد، سه ویژگی دارد؛ او عطا می‌کند، تقوا دارد و قیامت را باور می‌کند.
خداوند راه آسان را برایش هموار می‌سازد تا هر کاری بکند، برکت یابد؛ دست به خاک می‌زند، طلا می‌شود.
اما آن‌که بخل ورزید، خود را بی‌نیاز دانست و روز جزا را تکذیب کرد، گرفتار سختی در زندگی خواهد شد.
این استاد حوزه علمیه ادامه داد: این داستان نشان می‌دهد معیار قبولی در آزمون‌های الهی، ایمان، بخشش و باور به آخرت است؛ ایمان نسیه‌پندار بهشت را به نقد دنیا ترجیح می‌دهد و از هر معامله بهشتی سود حقیقی می‌برد.
در ادامه این بخش از سخنرانی تقدیم مخاطبان می‌شود: