روزبه جوان در پی موسیقی کهن/ اصالت فراموش شده ای که مشق می شود
بیرجند- روزبه طاهریان از جوانان بیرجندی بوده که با ورود به عرصه موسیقی محلی و بومی خراسان جنوبی برای احیا و ترویج این هنر فراموش شده تلاش می کند.
خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: موسیقی سرگذشت یک قوم در حوزه تاریخی و فرهنگی را بیان می‌کند.
نوای سنتی و موسیقی بومی و محلی از دیرباز در بین مردمان خراسان جنوبی وجود داشته به گونه‌ای که برای کارهای مختلف کشاورزی، کاشت گندم، ولادت و شادی‌ها از موسیقی‌های خاص و متنوع استفاده می‌کردند که این امر هویت و فرهنگ کویرنشینان را از سایر مردم جدا کرده است.
طی سال‌های اخیر هجوم موسیقی‌های مختلف و موج موسیقی غرب حیات موسیقی بومی و محلی را در معرض خطر قرار داده و زمینه فراموشی آن را مهیا کرده است.
در شرایطی که گوش جامعه به ویژه قشر جوان موسیقی سنتی نا آشنا شده، جوانانی از دل کویر بلند می‌شوند و در راستای زنده کردن این هویت دیرینه گام بر می‌دارند.
ورود جوانان به موسیقی اصیل خراسان جنوبی
«روزبه طاهریان» جوان هنرمند بیرجندی از جمله افرادی است که نه به واسطه کسب شهرت و مال و مقام قدم در عرصه احیا و ترویج موسیقی بومی و محلی گذاشته بلکه با هدف زنده نگه داشتن هنر استادان و بزرگانش با انگیزه‌ای وصف ناشدنی در این عرصه فعالیت می‌کند.
جوانی که در سال ۷۵ وارد کار موسیقی سنتی شده و در کمتر از یک سال علاوه بر نواختن، ساخت و ساز ابزار مورد نیاز را هم آغاز می‌کند.
اکنون روزهای جوانی اش را با نوای بومی و محلی عجین کرده و در کارگاهی کوچک به ساخت و ساز مشغول است تا هویت فرهنگی و تاریخی اصیل استان در امر موسیقی حفظ شود.
علاقه، سرمایه مورد نیاز
درآمد برایش اهمیت چندانی ندارد و تمام تمرکزش را برای حفظ وضعیت موجود و گسترش هر چه بیشتر موسیقی اصیل سنتی کویریان هزینه می‌کند.
این موسیقی دان بیرجندی اولین گام‌هایش را با راه اندازی اقامت گاه بوم گردی در روستای زیبا و تاریخی هریوند آغاز می‌کند تا بتواند به موفقیت برسد.
وی با توجه به موقعیت استراتژی روستای هریوند و با کمک و فکر پدرش، زندگی در روستا را بر شهرنشینی ترجیح داده و به زادگاه خود بازگشته است تا با کمک خانواده، مردم روستا و مسئولین در راستای اشتغالزایی و نشان دادن پتانسیل روستایش قدمی بردارد.
طاهریان برای اجرای هدفش چهار منزل قدیمی که حدوداً ۲۵۰ سال قدمت دارد و در مرکز روستا واقع شده را از مالکان آن خریداری و بازسازی کرده است و در کنار فعالیت‌های اقامتگاه به ساخت و ساز سازهای سنتی و هنر موسیقی کهن خراسانی نیز می‌پردازد.
این جوان هنرمند معتقد است ورود به کار موسیقی سرمایه چندانی نیاز ندارد بلکه انگیزه و علاقه عناصر اصلی در پا گذاشتن به این عرصه است.
بنا به گفته وی اشتغال تنها در کارهای دولتی و سرمایه‌های کلان نیست بلکه کسب حداقل‌هایی برای چرخاندن چرخ زندگی هم نوعی شغل بوده که وابستگی‌ها را از بین می‌برد و انسان را به اوج خوداتکایی مفتخر می‌کند.
تعبیر رؤیای کودکی
این جوان بیرجندی در گفت و گو با خبرنگار مهر خودش را متولد سال ۱۳۶۲ معرفی می‌کند و می‌افزاید: سال ۷۵ وارد کار موسیقی شدم و سال ۷۶ ساختن سازهای سه تار و تار را در مشهد آموختم.
وی با بیان اینکه طی شش سال گذشته با راه اندازی یک کارگاه در روستای هریوند، کارم را در بیرجند آغاز کردم، می‌افزاید: در حال حاضر به صورت مستقیم برای دو نفر و غیر مستقیم برای پنج نفر اشتغال ایجاد کرده ام.
طاهریان با اشاره به عمده فعالیت‌هایش می‌گوید: در زمینه موسیقی‌های اصیل خراسان جنوبی و ساز، تار، سه تار فعالیت دارم و در اقامت گاه بوم گردی در روستای هریوند هم فعالیت می‌کنم.
وی رسیدن به خواسته‌هایش و آرزوهای کودکی اش را از جمله اهدافش برای ورود به این حرفه می‌داند و می‌افزاید: اگرچه طی ۱۲ سال گذشته با سرمایه شخصی ۲۰ میلیون تومان برای این کار هزینه کردم اما تنها علاقه و انگیزه مرا به این عرصه کشانده است.
غربت موسیقی اصیل سنتی
این جوان بیرجندی با اشاره به مواد اولیه بیان کرد: چوب لازم را از روستاهای اطراف بیرجند تهیه می‌کنم و در حال حاضر مشکلی در این زمینه وجود ندارد.
وی با اشاره به مشکلات پیش روی این حرفه بیان کرد: با توجه به ورود موسیقی‌های جدید، گوش جوانان نسبت به این موسیقی‌ها نا آشنا بوده و کمتر کسی این حرفه را می‌شناسد.
اگرچه جوانانی مانند طاهریان در زمینه احیا و ترویج موسیقی اصیل خراسان جنوبی تلاش می‌کنند اما پیداست که این هنر به عنوان هویتی دینی و فرهنگی مردمان این خطه در آستانه فراموشی قرار گرفته و نیازمند تلاش نهادهای فرهنگی است.
