جشنی صرفاً به بهانه روز دانشجو!
«۱۶ آذر» روز دانشجو را میتوان روز جوشوخروش دانشجویان در دانشگاه دانست، از شمال به جنوب و شرق به غرب، دانشجویان دانشگاههای کشور بر طبل مطالبهگری و کنش فعال دانشجویی میکوبند و مراسم مختلفی برگزار میکنند.

ایسنا/قزوین «۱۶ آذر» روز دانشجو را میتوان روز جوشوخروش دانشجویان در دانشگاه دانست، از شمال به جنوب و شرق به غرب، دانشجویان دانشگاههای کشور بر طبل مطالبهگری و کنش فعال دانشجویی میکوبند و مراسم مختلفی برگزار میکنند.
اینجا قزوین است، بنا به گفته دانشگاهیان یک شهر دانشگاهی است؛ یک دانشگاه مسئولی دولتی را برای پاسخگویی دعوت میکند، دانشگاه دیگر مناظره بین جریانات سیاسی با چاشنی سرود «یار دبستانی من» برگزار میکند، انگار خواندن این سرود یک تکلیف شرعی است و اگر همصدایی نکنید، نتوانستهاید به جنبش دانشجویی دین خود را ادا کنید.
برگزاری برنامه روز دانشجو با سخنرانیهای ویژه جزء جداییناپذیر برنامههای روز دانشجو است، برنامهای پر از شور مطالبهگری دانشجویی که جای آن در دانشگاهی با عنوان زیبای امام خمینی (ره) بهعنوان دانشگاه مادر استان خالی بود!
روزهای گذشته وقتی روی در و دیوار دانشگاه پوستر برنامه روز دانشجو را با دو روز تأخیر دیدم، نام سخنران در ذهنم این سؤال را ایجاد کرد که چطور میشود یکی از چهرههای مطرح علوم اجتماعی را بهعنوان سخنران دعوت کنیم و در کنار آن پخش کلیپ، موسیقی زنده و بازی پانتومیم در یک جا بگنجد و از قضا برگزار کننده نیز معاونت فرهنگی اجتماعی دانشگاه باشد؟!
روز موعود بعد از اتمام کلاس با حرارتی خاص به سمت سالن اجتماعات شهدای گمنام (مرکزی) دانشگاه حرکت میکنم.
مسئولان دانشگاه جلوی دٙر ورودی ایستادهاند، استقبال دانشجویان بینظیر و سالن از جمعیت پر است.
خیل کثیری از حاضران نو ورودها و دانشجویان دختر هستند، صدای همهمه در سالن پیچیده و عدهای نیز که تازه رسیدهاند برای خود صندلی پلاستیکی میآوردند تا برنامه را از دست ندهند، برنامهای که در ذهن دانشجویان جایگاه ویژهای دارد.
برنامه شروع میشود؛ قاری آیاتی از قرآن کریم را تلاوت میکند، خانم و آقای مجری روی صحنه برنامه حاضر میشوند و با موضوع تفاوت زن و مرد کُرکُری میخوانند.
رئیس دانشگاه حاضر میشود و همان جملات کلیشهای را تکرار میکند، نوبت دعوت از سخنران میشود.
مجری جوان برنامه از «مقصود فراستخواه» سخنران برنامه با عنوان پژوهشگر و جامعهشناس دعوت میکند تا سخنان خود را آغاز کند؛ وی با ادبیاتی رسمی مباحث علوم اجتماعی و ریشههای کنش دانشجویی را بررسی میکند، انتخاب این موضوع برای سخنرانی در چنین محفلی و دور بودن آن از موضوعات روز جامعه از یکطرف و عدم کنترل جلسه و طولانی شدن مدتزمان ارائه مباحث از سوی دیگر باعث میشود تا هرجومرج در برنامه به اوج برسد.
دانشجویان که انتظار همچنین فضایی را نداشتند و حوصلهشان سر رفته به هر راهی برای نشان دادن اعتراض خود دست زدند، گروهی خود را با گوشی سرگرم میکنند، عدهای مکرر صلوات میفرستند و گروهی دیگر به نشانه اعتراض سوت و کف میزنند تا سخنران به حرفهای خود پایان بدهد، البته بسیاری نیز عطای این جشن را به لقای آن بخشیده و سالن را ترک میکنند.
نوبت به سخنرانی میرسد...
مقصود فراستخواه عضو هیئتعلمی موسسه پژوهش و برنامهریزی آموزش عالی در بخشی از سخنان خود میگوید: کنش گری فرایندی بسیار مهم برای آینده کشور است، اگر خواهان حل مشکلات و مسائل سرزمین خود هستیم راهی جز کنش گری همراه با مسئولیت اجتماعی نداریم؛ زیرا جامعه ایران در موقعیت مهم و گذرگاه بسیار تعیینکنندهای قرار گرفته است.
وی ادامه میدهد: سیستم موجود در کشور با محتوای جامعه متناسب نیست چراکه زندگی ایرانیها در حال تغییر است و ساختارها پاسخگوی این تکاپو و دگرگونیهای اجتماعی و فرهنگی نیست، ما جامعهای در حال تغییر در همه عرصهها هستیم اما سیستم ما آماده این تغییر نیست همین امر موجب تنشها و مشکلاتی در جامعه میشود.
فراستخواه در ادامه بیان میکند: ۱۶ آذرماه به نقطه عطف دانشجویی برای تحولخواهی تبدیل شده است و دانشجویان در طول سالیان بعد از سال ۳۲ در تلاشاند تا این روز را به یاد داشته و نماد عدالت و دموکراسی را پویا نگه دارند.
وی میگوید: دانشجویان باید پرسشگر باشند تا دانشگاه را نسبت به مشکلات و نیازهای جامعه پاسخگو کنند، آنها باید بکوشند با تکاپوهای علمی همراهی داشته باشند زیرا همین موجب تحرک اجتماعی میشود، در حال حاضر ۶۵ درصد جامعه ایران بعد از انقلاب اسلامی به دنیا آمدهاند لذا دانشجویان باید تلاش کنند ضمن بررسی مسائل مختلف جامعه در دانشگاه در زندگی آینده خود تصمیمگیرنده و سهیم باشند.
فراستخواه بیان میکند: مدیران کشور باید از نیروی انسانی جوان استفاده کنند زیرا در صورت غفلت از آن دچار کفران نعمت خواهند شد؛ با این حال متأسفانه برای اشتغال و مشارکت اجتماعی و بهرهگیری از تواناییهای دانشجویان برنامهریزی نداریم.
تجلیل از مقام شامخ شهدا آداب خاص میطلبد
بالاخره بعد از کلی کشوقوس و خارج شدن جو سالن از دستان متولیان برنامه سخنرانی تمام میشود و مجری سریع خانوادههای شهدای دانشجوی استان را دعوت میکند تا مراسم تجلیل از آنها را به عمل بیاورد.
اسامی سریع خوانده میشود تا رفع تکلیفی صورت گیرد، چند نفری با قرائت اتوبوسی اسامی شهدا صلوات میفرستند اما صدای همهمه فضای سالن را پر کرده است.
از مادر یکی از شهدا برای سخنرانی دعوت میکنند مادر از حضور پشت تریبون امتناع میکند و به پایین پلهها میرود.
با خود کلنجار میروم و ای کاشها در ذهنم رژه میرود؛ اینکهای کاش از خانواده شهدا دعوت نمیشد تا چنین بیحرمتی نسبت به آنها روا شود، کاش میدانستیم تجلیل از مقام شامخ شهدا و مادران شهید آداب خاصی را میطلبد، کاش به این قسمت نگاهی مانند یک وظیفه اجباری نداشته باشیم.
تشکلهای دانشجویی اجازه برگزاری برنامه نداشتند!
تشکلهای دانشجویی نیز ناراحت از این وضعیت اعتراض خود را برای ایسنا عنوان میکنند؛ یکی از اعضای تشکل جامعه اسلامی دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره) با بیان اینکه در طول هفته تنها روز دوشنبه برای برنامههای فرهنگی دانشگاه فرصت ایجاد شده است و در این ساعت از روز هیچ کلاسی دایر نمیشود، میگوید: در حالی که روز دانشجو باید دانشجو محور باشد به تشکلهای دانشجویی اجازه برگزاری برنامهای را در روز فرهنگی دانشگاه ندادند آن هم به بهانه اینکه خود دانشگاه برنامهای را برای روز دانشجو در نظر گرفته است!
وی با انتقاد از اینکه مراسم امروز دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره) در خور روز دانشجو نبود، بیان کرد: یکی از دلایل آن سخنران دعوت شده به مراسم بود که محور صحبتهای وی نتوانست مورد استقبال دانشجویان قرار بگیرد و همین باعث از دست رفتن مراسم و کاهش کیفیت آن شد.
همچنین مراسم تجلیل از خانواده شهدای دانشجو که شاید مهمترین قسمت برنامه بود متأسفانه با کیفیتی بسیار پایین برگزار شد؛ در حقیقت برنامه امروز یک برنامه عبث و بدون محتوای مناسب بود و نتوانست اذهان دانشجویان را متقاعد کند.
وی ادامه داد: برنامه روز دانشجو در تمام کشور به محفلی برای بیان دیدگاههای جنبشهای دانشجویی تبدیل شده است اما این موضوع در دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره) رخ نداد و حتی به تشکلها اجازه برگزاری برنامهای با محتوای غنی که رنگ و بوی ۱۶ آذری داشته باشد، داده نشد.
جای برنامههای با کیفیت بالا در دانشگاه خالی است
یکی دیگر از اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم دانشگاه امام خمینی (ره) نیز با بیان اینکه برنامه روز دانشجوی دانشگاه امام از باب محتوای ارائه شده و سخنران دعوت شده برنامهای ضعیف بود، میگوید: فرم و شکل کلی برنامه روز دانشجو بهگونهای بود که در جریان برگزاری آن دانشجویان آنگونه که باید تأثیرگذار نبودند.
همچنین به تشکلهای دانشجویی اجازه برگزاری برنامه در این روز داده نشد و ما مجبور شدیم مناظره داغ خود را در روزی برگزار کنیم که دانشجویان مجبور به حضور در کلاسهای خود بودند.
وی با تأکید بر اینکه شأن دانشجویان بسیار بالاتر از این است که تنها روزی که به نام آنها نامگذاری و به خون سه شهید دانشجو عجین شده است را با برنامهای نازل در سطح یک جشن این چنینی برگزار کنیم، ادامه میدهد: برنامهای که در آن دانشجویان آماده یک بحث جدی نبودند و همین موجب به سخره گرفتن سخنران و شرمندگی ما در برابر وی شد.
این دانشجوی فعال دانشگاه امام تأکید میکند: در واقع مسئولان دانشگاه فکر میکنند با موسیقی، برنامههای فان و داشتن برنامهای بدون هدف میتوانند دانشجویان را جمع کنند.
این در حالی است که پیش از این برنامههای روز دانشجو به همت تشکلهای دانشجویی بسیار جدی و با محوریت موضوعات روز جامعه برگزار و در آن مسائل اصلی کشور بحث میشد که با استقبال خوب دانشجویان نیز مواجه میشد اما در دو سال اخیر سیاستهای معاونت فرهنگی دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره) باعث بایکوت شدن برنامههای مهم و به حاشیه رفتن برنامههای روز دانشجو شده است.
وی یادآور میشود: پیش از این دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره) یکی از مهمترین دانشگاههای کشور بود اما امروز به جایگاهی رسیده و در برنامههای مختلف بهگونهای عمل کردهاند که سطح دغدغههای فرهنگی را با برنامههایی سطحی ضعیف کرده و آن را از مسائل اصلی و مهم کشور خارج نمودهاند.
برنامهای که میتوانست...
به گزارش ایسنا برنامه فان روز دانشجو با آمدن گروه موسیقی به روی صحنه و نواختن و همراهی دانشجویان ادامه مییابد و در انتها نیز مجری برنامه از دختران و پسران برای اجرای پانتومیم دعوت میکند تا روی صحنه بروند و با هنر پانتومیم دانشجویان را با خود همراه کنند.
پایان بخش برنامه نیز کیک و چایی داغی است تا دانشجویان در هنگام خروج با آن پذیرایی شوند تا شاید سردی این برنامه با داغی چای از بین برود؛ و اینگونه برنامه باشکوه!!!
روز ۱۶ آذر سال ۱۳۹۸ دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) نیز تمام میشود؛ برنامهای که میتوانست خوب برگزار شود اما...
انتهای پیام