مظلومیت 14 ساله 8 شهید گمنام در یاسوج؛ بی مسئولیتی مدیران جوانان را پای کار آورد

به گزارش خبرگزاری تسنیم از یاسوج، تابستان سال 82 مردم شهید پرور و ولایتمدار یاسوج میزبان 8 شهید گلگون کفن بی‌نام و نشان بودند ولی از آن تاریخ تاکنون تنها بارگاهی ساده بر مزار آنها ساخته شده و خبری از ساماندهی و بهسازی محوطه و یادمان در خور شان شهدا نیست در حالی این مکان می‌توانست یک کانون فرهنگی-مذهبی برای جوانان و نوجوانان باشد.
جمعی از بسیجیان، طلاب، مردم شهر یاسوج و مجمع خادمین شهدای یادمان تپه نور الشهدا یاسوج بیانیه‌ای در این زمینه صادر که یک نسخه از آن به دفتر تسنیم ارسال شده است:
بسم الله الرحمن الرحیم
ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیا عند ربهم یرزقون.) (آل عمران .169)
چه زیبا فرمود آن پیر فرزانه که خدا می‌داند که راه و رسم شهادت کور شدنی نیست و این ملت‌های آینده هستند که به شهیدان اقتدا خواهند کرد.
مراد ما نیز فرمود: زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از خود شهادت نیست.
اما داستان شهدا وقتی زیباتر می‌شود که صفت گمنامی عجین آن شود و عطر دل‌انگیز آن رائحه مهمانی مادری آسمانی است که خود سال‌های سال است قبر ندارد، سند ادعای ما فرموده پیر جماران است که فرمود: سلام و درود ما بر پاره‌های تن ملت که همدمی جز نسیم صحرا و پناهی جز مادرشان حضرت زهرا (س) ندارند.
مزار شهدای گمنام، محل کسب معرفت و محل نزول ملائکه الهی‌اند و نقطه اتصال بین ارض و سما و محل تربیت ملت و امتی که می‌خواهد زمینه‌ساز حکومت جهانی اسلام به پرچمداری امام شهیدان بشود و راهی جز این نیست.
حال در شهر ولایت‌مدار و شهیدپرور ما یعنی یاسوج، محلی است که به گفته اهل معرفت ، قدمگاه زهرای مرضیه (س) است و 14 سال است که مردم این شهر مهمان این میزبانان عشقند و بر درب خانه آنان شفا می‌گیرند.
یادمان تپه نور الشهدا یاسوج، میعادگاه هشت شهید گلگون کفن جاوید‌الاثر، مردم یاسوج به خوبی تیرماه سال 1383را به یاد دارند که چطور با شکوه این عزیز کرده‌های حضرت زهرا (س) را تا خانه‌شان بدرقه کردند.
حال در این برهه از زمان کم لطفی‌ها و عمل نکردن‌ها و عدم رسیدگی به این نقطه نور، سبب بروز مشکلات اسف باری شده است که قلب هر دلداده به این انقلاب را به درد می‌آورد.
فلذا بسیجیان مومن انقلابی شهر یاسوج بر آن شدند تا پویشی راه‌اندازی نمایند جهت مطالبه از مسوولین عزیز که چراهای زیر را پاسخ درخور بفرمایند:
1) چرا بعد از گذشت 14 سال از تدفین هشت شهید، هنوز جاده دسترسی به یادمان شهدا خاکی است که زائران باید خود را در تابستان و زمستان با مشقت به آنجا برسانند؟
2) چرا بعد از 14 سال هنوز روشنایی مناسب و درخور شان والای شهدای عزیز و جهت برگزاری مراسم و....در یادمان وجود ندارد؟
چرا به درخواست‌های مکرر و پی در پی و کتبی و شفاهی مردم و برخی عزیزان پاسخ مناسب نمی‌دهند؟
3) چرا باید بعد از 14 سال این یادمان حتی آب شرب نداشته باشد؟
چرا نباید سرویس بهداشتی مجزا و مجهز داشته باشد حال آنکه یکی از منابع بزرگ آب شهر یاسوج در کمتر از 700 متری آن است؟
چرا به درخواست‌ها جواب نمی‌دهید؟
چرا توجیه کرده و به اداره دیگر پاس می‌دهید؟
4) چرا بعد از 14 سال هنوز محوطه یادمان و دیواره‌های اطراف آن، ورودی و....به حالت اولیه و بکر مانده است؟
آیا مسطح کردن و زیباسازی آن امر شاقی است؟
5) چرا بعد از 14 سال نباید یک حسینیه مجهز جهت اقامه نمازهای روزانه و زیارت‌ها و مراسمات و نمایشگاه شهدا آنجا باشد؟
چرا نباید خانه و اتاقی مجهز جهت اسکان خادمین شهدای یادمان و امور آن علی‌رغم وسعت زمین باشد؟
چرا نباید پارکینگ داشته باشد؟
6) چرا بعد از 14 سال فضا‌سازی معنوی و مادی آن تقریبا صفر است؟
چرا تقریبا هیچگونه زیرساختی بعد از 14 سال آنجا وجود ندارد؟
7) امنیت شبانه‌روزی آن مکان مقدس، با چه کسی است؟
آیا برخی از مسئولان محترم حتی برای یک‌بار با خانواده جهت زیارت به یادمان آمده‌اند؟
آن هم درشب؟
خیلی چیزها را نمی شود گفت.....
8) بی‌احترامی به ساحت مقدس شهدای عزیز و کثیف بودن محوطه و نبود برنامه‌های معنوی و فکری در این نقطه اتصال نور را چه کسی جواب می‌دهد؟
9) چرا درخواست‌های مکرر شفاهی، کتبی و حضوری مردم و پیگیران این امر را پاسخ درخور نمی‌دهند؟
حال چند معمای ساده:
چرا بناهای میلیاردی و مجموعه‌های تفریحی و پول خرج‌های بیش از حد و آسفالت کردن جاده مکان‌هایی که جز فساد و عیش و نوش و لکه‌دار کردن شرافت این استان است اشکال ندارد ولی 14 سال است جاده این یادمان به بهانه‌های واهی مثل: شیب زیاد!
یا بهانه مضحک مفسده‌دار بودن این کار!!!
عقب افتاده؟
چرا دامنه شعار: نهضت بزرگ آسفالت شهر یاسوج به آنجا نرسید؟
چرا پیگیری و مطالبه بحق مردم درباره این یادمان شهدا از مسولین را تهدید شمردند و پیامد آن‌را بار حقوقی می‌دانند ؟!
بار حقوقی را کسانی باید تحمل کنند که 14 سال است فقط گل و گلاب و دوربین آوردند و در هفته دفاع مقدس عکس‌شان را گرفتند و رفتند، بار حقوقی را مسئولی باید تحمل کند که جواب مطالبه ملت داغدیده و شهید پرور را نمی‌دهد یا توجیه می‌کند.
شاید یکی از بزرگترین توجیه‌های تاریخ باشد این چهارده سال...
مردم شریف‌مان بدانند بسیجیان مومن شهر یاسوج، مستندات این یادمان و مشکلات آنرا کاملا، به کمیته جستجوی مفقودین ستاد کل نیروهای مسلح ارسال کرده‌اند.
همه ما مطالبه‌مان دو چیز است: ساخت بنای باشکوه و با کیفیت البته درخور شان والای شهدای عزیز و دوم پاسخ این سوال که این چهارده سال چه می‌کردید؟
بودجه کم بود؟
آسفالت نبود؟مدیر نداشتید؟
وقت نداشتید؟
لودر کم آمده بود؟
شیب جاده بالا بود؟
آسفالت کردن جاده یادمان شهدا مفسده داشت؟!
مسئولان باید در مجامع عمومی شهر و استان به این سوالات پاسخ قانع کننده دهند، در صورت عدم اقدام انقلابی و مسئولانه، مراتب به دستگاه های نظارتی نظیر قوه محترم قضائیه، از طرف تمام مردم شریف شهر یاسوج، اطلاع داده خواهد شد.
انتهای پیام/ ع