علیدخت: وزیر ورزش هم درانتخابات تنیس روی میز رای نمی‌آورد/ افراد را منصوب کنند تا خیال همه راحت شود
سرمربی سابق تیم‌ملی تنیس روی میز گفت: با چیدمانی که در مجمع فدراسیون صورت گرفته، اگر شخص وزیر ورزش هم نامزد شود، رای نمی‌آورد.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، ابراهیم علیدخت اولین بازیکن تاریخ پینگ پنگ ایران است که توانست در سال 2000 به المپیک آتن راه پیدا کند.
او یکی از موفق‌ترین بازیکنان این رشته بود که هدایت تیم ملی تنیس روی میز را هم در مقطعی عهده دار شد، اما به دلیل مسائلی که در زمان ریاست زارع پور وجود داشت، از سمت خود استعفا کرد.
او با تیم بانک دی نیز در لیگ برتر سال 91 به همراه برادران عالمیان عنوان قهرمانی را از آن خود کرد، اما مدتی است که از تنیس روی میز ایران به دور است و به گفته خودش نیازی به بودن در این رشته ندارد و دنبال پست و مقام هم نیست.
علیدخت معتقد است با اتفاقاتی که در تعیین سرپرست فدراسیون افتاده، رئیس قبلی دوباره انتخاب می‌شود و هرکسی غیر از او حتی وزیر ورزش هم بازنده خواهد بود.
گفت‌وگوی تفصیلی وی با خبرگزاری فارس را در زیر می خوانید:
*آقای علیدخت خیلی در تنیس روی میز کم رنگ شدید؟
علت خاصی دارد؟
خیلی با این وضعیت علاقه‌ای به بودن ندارم.
من دنبال پست و مقام نیستم و خودم را هم به آب و آتش نمی‌زنم که حضور داشته باشم.
خوشبختانه آنقدر علاقمند به خدمت وجود دارد که نیازی نیست من باشم.
* یعنی در این مدت کسی سراغ شما نیامده است؟
آنها هم خودشان خوب می‌دانند که من با هر شرایطی کار نمی‌کنم و به همین دلیل صحبتی با من نداشته‌اند و من هم مشغول کار خودم هستم و نمی‌خواهم به هر قیمتی مانند برخی دوستان باشم.
در فدراسیون قبلی هم دیدم وقتی شرایط برای کار مهیا نیست، خداحافظی کردم.
شان و شخصیت افراد دست خودشان است.
* وضعیت تنیس روی میز را چطور می‌بینید؟
وضعیت مشخص است دیگر.
همه چیز دست خودشان است.
ظاهرا وضعیت خوب است و همه هم راضی.
صحبت‌های ما چه تاثیری خواهد داشت.
فدراسیون کمیته فنی ندارد و خودشان که یک روز هم در تیم‌ملی نبوده‌‌اند تصمیم می‌گیرند و هر کاری می‌کنند.
بقیه هم بله قربان گو هستند.
ما هیچ، اما این رشته دو سه پیشکسوت و کارشناس بی غرض ندارد که از او نظر بگیرند؟
از اردوهای شبانه روزی هم که وعده می‌دادند، خبری نیست و همه چیز به بودجه گره خورده است.
* دوره چهارساله عیلقارداشی هم به پایان رسید ...
با چیدمانی که انجام دادند، چهار سال دیگر هم باید همین افراد باشند.
همه چیز از قبل مشخص شده و انتخابات آینده معنایی نخواهد داشت.
امیدوارم حبیب زاده که نایب رئیس بود و سرپرست شده است، حداقل تغییراتی را ایجاد کند.
اما اگر فقط اسم سرپرست باشد و رئیس قبلی بگوید چه کار کنند و چه کار نکنند که وقت تلفی است.
* در فدراسیون‌های قبلی نایب رئیس به عنوان سرپرست انتخاب نمی‌شد اما برای تنیس روی میز این اتفاق افتاده؟
نمی دانم شاید تنیس روی میز شرایطش با همه فدراسیون‌های دیگر متفاوت است.
با این شرایط فکر می‌کنید کسی برای انتخابات نامزد خواهد شد؟
هرچقدر هم فرد توانمندی باشد، نمی‌آید.
* یعنی فکر می‌کنید کسی برای انتخابات نامزد نمی‌شود؟
شانسی را برای سایر نامزدها در نظر نگرفته‌اند.
اگر هم کسی قصد ورود داشته باشد، این احساس را دارد که رای نمی‌آورد و به همین دلیل خودش را خسته نمی‌کند.
چطور می‌توان در انتخاباتی شرکت کرد که برنده‌اش از قبل مشخص است؟
به جای انتخابات، انتصاب می‌کردند و همه چیز تمام می‌شد.
* پس به نظر شما وزارت ورزش علاقمند است همان افراد قبلی در فدراسیون بمانند؟
وقتی وزارت ورزش نایب رئیس را به عنوان سرپرست انتخاب می‌کند، یعنی علاقمند است که همان افراد قبلی در فدراسیون بمانند.
حداقل نخواستند ظاهر قضیه را حفظ کنند.
با این شرایط، چرا انتخابات برگزار می‌کنند؟
یک دفعه انتصاب انجام می‌دادند و همه چیز تمام می‌شد.
این وضعیت توهین به جامعه تنیس روی میز است.
انتخابات که دیگر انتخابات نیست و امیدوارم کسانی که این روند را در پیش گرفته‌اند، پیش وجدان خود پاسخگو باشند.
* به وضعیت تیم ملی برسیم.
چند ماه دیگر انتخابی المپیک در پیش است.
چقدر شانس کسب سهمیه داریم؟
با پیشرفتی که دوستان همیشه از آن دم می‌زنند، باید بتوانیم سهمیه را بگیریم.
به دسته یک جهان صعود کرده‌ایم و بازیکنان اصلی مان هم لژیونر شده‌اند.
دیگر چه چیزی می‌ماند.
در این رقابت‌ها از تیم‌های قدرتمند جهان خبری نیست و شانس خوبی برای گرفتن سهمیه داریم.
* در بخش انفرادی همان روند قبلی برای کسب سهمیه است، اما در مورد یک بازیکن قزاق نگرانی‌هایی وجود دارد.
فکر می‌کنید مانند دوره گذشته می‌توانیم 3 سهمیه کسب کنیم؟
اگر قرار باشد در آسیای میانه هم سهمیه نگیریم که خیلی بد است.
با وجود حضور بازیکن قزاق باید هر دو سهمیه آسیا را کسب کنیم.
به نظر من 3 سهمیه پیشکش، همان 2 سهمیه را هم خوب است.
* نوشاد و نیما هم بالاخره لژیونر شدند...
نوشاد و نیما بازیکنان بزرگی هستند و باید زودتر از اینها این اتفاق می‌افتاد، اما نکته‌ای در این مورد وجود دارد.
چه نکته‌ای؟
این دو بازیکن به اروپا رفتند، اما برای سایر نفرات چه برنامه‌هایی داریم؟
آیا این اختلاف سطح همچنان می‌خواهد باقی بماند؟
تنیس روی میز تنها مختص دو سه نفر نیست و باید برای همه بازیکنان مستعد ایجاد انگیزه کرد.
* لیگ برتر به صورت متمرکز برگزار می‌شود.
این کار را چقدر به صلاح تنیس روی میز کشور می‌دانید؟
وضعیت لیگ هم همه چیز را مشخص می‌کند.
در این فصل یک تیم همه بازیکنان با تجربه و ملی پوش را جذب کرده و قدرت‌ها برابر نیست.
قبلا بازیکنان تقسیم می‌شدند و لیگ جذابتر می‌شد.
این اتفاق چه جذابیتی برای علاقمندان و تیم‌های دیگر دارد.
از سوی دیگر، برگزاری مسابقات برای کم کردن هزینه‌ها خوب است، اما باید به این شکل باشد که هر دور در یک استان برگزار شود و اینطور نباشد که فقط تهران میزبان باشد.
این کار الگوبرداری از ترکیه است، اما آنجا 24 تیم حضور دارند، نه 7، 8 تیم.
هر ماه هم مسابقه در یک شهر برگزار می‌شود.
ما اگر به دنبال گسترش تنیس روی میز هستیم باید در همه استان‌ها مسابقه برگزار کنیم.
* قصد تیمداری در لیگ برتر ندارید؟
زمانی که بودم، بهترین تیم ها و اسپانسرها را وارد لیگ کردم و بازیکنان قراردادهای خوبی هم بستند، اما بعد از اینکه جدا شدیم، کسی پیگیری نکرد.
وقتی خواهان وجود ندارد، من چرا این کار را انجام دهم؟
بازیکنان خودشان هم باید بخواهند.
متاسفانه این نکته را هم باید بگویم که الان طوری شده که بیشتر از بازیکن، مربی داریم.
* در این مورد بیشتر توضیح می‌دهید؟
همه چیز واضح است.
اگر یک بار وضعیت کلاس‌های مربیگری را بررسی کنید، متوجه می‌شوید.
فدراسیون به خاطر کسب درآمد، آنقدر کلاس مربیگری برگزار کرده است که در حال حاضر بیشتر از بازیکن، مربی داریم.
طوری شده که هرکسی در خانه‌اش دو سه میز گذاشته و خودش را مدرس و مربی فدراسیون جهانی معرفی می‌کند.
*صحبت پایانی؟
ظاهرا از این وضعیت مسئولان فدراسیون و وزارت ورزش راضی هستند و امیدوارم برای تنیس روی میز هم خوب باشد.
انتهای پیام/س
