پهلوان‌ها رخصت ‌دارند ببازند!

مدال‌های رنگارنگ زیاد داریم و قهرمانانی که مدال‌های رنگارنگ دارند مردم ما زیاد دیده‌اند، اما پهلوان دیدنی‌تر است.
مجله فارس پلاس؛ امین رحیمی: گاهی خبر عزت می‌آید برای ایرانی‌ها از میدان‌های مسابقه.
خبر می‌رسد که باز پهلوانی دیگر داریم که پرچم را نینداخت و در آن میدان که خیلی‌ها باختند، پیروز شد.
پهلوانان ما با چهره‌های مشعشع می‌بازند؛ با سیمایی درخشان‌تر از رخسار قهرمان‌هایی می‌برند.
خیلی‌ها هاج و واج می‌شوند در دنیا ولی مردم ما قهرمانشان را می‌شناسند.
مدال‌های رنگارنگ زیاد داریم و قهرمانانی که مدال‌های رنگارنگ دارند مردم ما زیاد دیده‌اند، اما پهلوان دیدنی‌تر است.
و مردم ما پهلوانشان را خوب می‌شناسند.
مدال خیلی‌ها گرفته‌اند، نامشان چه بود؟
مرده‌اند یا زنده؟
ولی پوریاها و تختی‌ها هستند که نمی‌میرند.
جوانمردی است که هرگز نمی‌میرد.
پهلوانان ما نمی‌بَرَند؛ فتح می‌کنند.
قهرمان‌ها باید برنده باشند همیشه.
اما پهلوان‌ها اجازه دارند ببازند؛ رخصت دارند از مردمشان برای این کار.
امروز هم مثل همیشه تاریخ پهلوانانی داریم که برق طلا در چشمشان درخشش ندارد، نور چشمشان از جای دیگریست.
پهلوانان این مردم این‌چنین‌اند.
گوششان بدهکار نیست به سخنان درشت و نصیحت آنان که می‌گویند میدان مسابقه جای این حرف‌ها نیست، جای این کارها.
از این سخن‌ها زیاد است و همیشه زیاد بوده ولی آنان که طنین نامشان در گوش کوچک و بزرگ این مملکت زنگ می‌زند و یادشان در دل‌های ایرانیان شعله نمیرنده است به این حرف‌ها گوش نداده‌اند.
این حرف‌ها مهم نیست، دل پهلوانان ما مهم است؛ قلبشان که نیرومند است و عجب دل ‌شیر دارند!
آن روز نخواهد آمد ولی اگر روزی کسی برود و با آن حریف‌ها روبرو شود و مدال بیاورد همه خواهند دید که این مردم چه می‌گویند.
آن‌وقت است که مردم حرف بزنند و خدا نکند روزی بیاید که کسی آن حرف‌ها را بشنود.
آن مدال زرد که کسی برود و بیاورد و پا روی رسم جوانمردی گذاشته باشد این مردم نمی‌گیرند.
آن طلا که داغی باشد بر زخمی، در این مملکت نمی‌خرند.
آن مدال را که قطره اشکی بر آن چکیده باشد این مردم راه نمی‌دهند در این مملکت؛ مردم چنین مدالی را با صاحب مدال پس می‌زنند.
انتهای پیام/