ماجرای «آقا رجب» از نوده تا سیستان؛ سرداری که خستگی را خسته کرد

به گزارش خبرگزاری تسنیم از بجنورد٬ همزمان با رویدادهای فنته آلود سال 88 ٬ خبر شهادت دو تن از سرداران رشید سپاه اسلام در سیستان و بلوچستان در عملیات تروریستی گروهک شیطانی عبدالمالک ریگی٬ خبری غم‌آلود و بهت آور برای مردم شهید پرور خراسان بود.
سردار شهید نورعلی شوشتری معاون نیروی زمین سپاه به همراه سردار شهید رجبعلی محمدزاده٬ فرمانده سپاه سلمان سیستان و بلوچستان٬ در عملیاتی تروریستی به دست گروهک سفاک ریگی٬ خون مطهرشان با خون مطهر شهدای بلوچ در هم آمیخت تا یک بار دیگر ندای وحدت سپاه اسلام در عالم طنین انداز شود.
بهت و غم این خبر برای رزمندگان خراسان شمالی که عمری را با فرماندهی سردار رجبعلی محمدزاده در جبهه‌های غرب و جنوب جنگیده بودند٬ بیش از همه بود.
سرداری که سال‌ها مجاهدت و فداکاری را برای عظم و مجد عالم اسلام در جبهه‌های نبر در کارنامه خود به ثبت رسانده بود و اینک دست تقدیر او را در منطقه‌ای که به عشق خدمت به مردم مظلومش٬ رهسپار آنجا شد٬ به درجه رفیع شهادت رساند.
26 مهرماه سالروز شهادت ابرمردانی است که لقب شهدای وحدت را از قافله سالار این انقلاب دریافت کردند و هنوز پس از گذشت 10 سال از این اتفاق٬ مردم سیستان با عشق و محبتتی بی‌مثال از این بزرگ مردان یاد می‌کنند.
در این گزارش بخشی از خاطرات فرمانده بزرگ سپاه اسلام٬ سردار رجبعلی محمدزاده که زاده استان غیور خراسان شمالی است را با هم مرور می‌کنیم.
آقا رجب؛ از روستای نوده تا قله‌های تفتان
سردار شهید «رجبعلی محمدزاده» در سال 1340 در روستای «نوده» خراسان شمالی از توابع شهرستان بجنورد چشم به جهان گشود، دوران نوجوانی و جوانی او با سال‌ های اوج‌گیری انقلاب اسلامی ‌همزمان بود و هنوز یاد و خاطره حضور او در مبارزه با رژیم ستم شاهی برای اطرافیانش زنده‌ است.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی ‌و تشکیل بسیج، از نخستین کسانی بود که با شنیدن ندای امام خمینی(ره) برای پیوستن به آن اقدام کرد.
جنگ تحمیلی، فصل تازه‌ای را در زندگی سردار شهید رقم زد.
او در سال 1361 رسما وارد سپاه شد.
دفاع جانانه این شهید در تثبیت خط جزیره مجنون در عملیات خیبر سال 1362 زمینه آشنایی‌اش را با سردار شهید «نورعلی شوشتری» فراهم کرد و این آشنایی تا لحظه شهادتش در پاییز 88، او را همراه سردار بزرگ خراسان نگه ‌داشت.
رزمندگان خراسانی شرکت کننده در عملیات «بدر» سال 1363، رشادت و شجاعت شهید «محمد‌زاده» را به خاطر دارند.
بعد از عملیات «بدر» به عنوان جانشین فرمانده یگان دریایی «لشکر 5 نصر» به ادامه خدمت پرداخت.
حضور ظفرمند او در عملیات «والفجر 8 » و دیگر عملیات‌های بزرگ و کوچک سپاه اسلامی ‌در جنوب و غرب مانند «نصر 6 و 8» و «بیت‌المقدس2» و «کربلا10» در عمق خاک عراق که به آزادی شهر حلبچه انجامید، از دیگر خاطرات به جا مانده از حضور او در پست ‌فرماندهی گردان خط شکن «نصرا...» است.
سردار شهید محمدزاده به همراه سردار شهید نوری در عملیات کربلای 5
بچه‌های گردان نصرا...
به خوبی به یاد‌ می‌آورند که «آقا رجب» در جریان تک مهران در بهار 65 با پای برهنه «آر.پی.جی» به دوش به شکار تانک ‌های دشمن می‌پرداخت.
بعد از پایان جنگ تحمیلی، دوره عالی نظامی «‌دافوس» را با موفقیت پشت سر گذاشت و در آذر 69 به عنوان رئیس ستاد تیپ جواد‌الائمه (ع) منصوب شد.
از سال 73 تا پایان 76 به عنوان جانشین فرمانده این تیپ مسئولیت 90 کیلومتر از نوار مرزی با عراق را برعهده گرفت.
هنوز عرق بازگشت از مرز‌های غربی از تنش خشک نشده بود که تابستان 77 برای مقابله با اشرار در شرق کشور راهی خطوط مرزی در جنوب خراسان و در همین زمان به عنوان فرمانده تیپ جواد‌الائمه(ع) منصوب شد.
او سال 81 به عنوان معاون عملیات «لشکر 5 نصر» مشغول به‌کار شد؛ مسئولیتی که تا سال 84 ادامه یافت.
نا‌امنی در جنوب شرق کشور باعث شد این سرباز فداکار ولایت در معیت سردار شهید «شوشتری» راهی سیستان و بلوچستان شود و مسئولیت تیپ مستقل سلمان و فرماندهی قرارگاه شهید «حسنی» را بر عهده بگیرد.
پس از ایجاد تغییرات ساختاری در سپاه، فرماندهی سپاه «سلمان» سیستان و بلوچستان به وی سپرده شد؛ آخرین مسئولیتی که در صبحگاه خونین 26 مهر 88 با شهادتش در شهرستان «سرباز» استان سیستان و بلوچستان به پایان رسید.
استاندار شدن آقا رجب!
از این شهید بزرگوار تک خاطرات کوچکی در کتابی به نام «بی‌قرار» گردآوری شده است.
در بخشی از این خاطرات می‌خوانیم: «زمزمه استاندار شدن شان بود، با او تماس گرفتم و گفتم: سردار بچه‌ها می‌خواهند شما را برای استانداری معرفی کنند٬ هنوز حرفم تمام نشده بود که گفت: من از خدا خواسته‌ام در سیستان در لباس پاسداری خدمت کنم و اگر خدا لیاقتش را داد به دوستان شهیدم ملحق شوم.
2 روز بعد در اخبار اعلام شد که جمعی از فرماندهان ارشد سپاه در سیستان به شهادت رسیده‌اند، تلفنم را برداشتم اما هر چه زنگ زدم جواب نداد».
در خاطره‌ای دیگر می خوانیم: «آمده بود برای منتخبان دانشجویی دانشگاه‌های سیستان و بلوچستان سخنرانی کند.
گزیده کلامش این بود که باید با همان روحیه دوران دفاع مقدس تمام کارها را پیش برد و به این موضوع ایمان قلبی داشته باشیم.
این شهید می گفت: برای هر نوع برنامه‌ای در دانشگاه باید به فرهنگ دفاع مقدس رجوع کنید.
هنگامی که دانشجویان اهل سنت از او سوال کردند همان جواب را تکرار کرد.
او خاطره ای برای مان تعریف کرد تا به یادگار بماند.
شهید محمدزاده گفت: در جبهه شاهد بودم دو رزمنده شیعه و سنی در کنار هم با دشمن مبارزه و به هم کمک می‌کردند، ناگهان گلوله‌ای به سمت شان شلیک شد و هر دو شهید شدند.
وقتی خودم را به سنگر رساندم دیدم گوشت و خون شان چنان به هم آمیخته شده است که نمی‌توان آن‌ها را از هم تفکیک کرد.
بعد نگاهی به دانشجویان شیعه و سنی کرد و گفت: به فرهنگ دفاع مقدس رجوع کنید که فقط همین راه درست است و به این موضوع باور قلبی داشته باشیم.»
یکی از اعضای خانواده این شهید خاطره ای در این کتاب دارد: غروب بود در ایوان نشسته بودیم که پدرم گفت: «رجب» جان نمی‌شود این بار به زاهدان نروی و او مثل همیشه لبخند زد و گفت، تکلیف است.
آقا خواسته‌اند امنیت آن جا برقرار باشد، هر چند می‌دانم امکان شهادت، اسارت و گروگان گیری نیروهایم وجود دارد اما نباید از تکلیف فرار کرد.
حسینی‌ها پشت سر من
در خاطره‌ای دیگر به نقل از همرزمان شهید محمد زاده آمده است: «تک مهران بود، تانک‌های دشمن که آمدند همه پا به فرار گذاشتند، این اوضاع را که دید لباس هایش را در آورد، پا برهنه «آر.
پی.
جی» بر دوش، به سمت تانک ها رفت.
به ما هم گفت: حسینی ها پشت سر من.
انگار کربلا و عاشورا بود، ما هم رفتیم با منفجر شدن چند تانک، عراقی‌ها فرار را بر قرار ترجیح دادند.»
همسر این شهید بزرگوار در خاطره ای می‌گوید: «یک هفته ای بود که از او بی خبر بودم، تلفن همراهش خاموش بود و سپاه جواب درست و حسابی نمی‌داد.
خیلی نگرانش بودم.
بعد از یک هفته بی‌خبری با لباس بلوچی پاره و دست و پاهای زخمی آمد.
لب‌هایش ترک خورده و صورتش آفتاب سوخته شده بود.
باز هم مانند قبل به دنبال اشرار رفته بود، حالا تا کجا، خدا می‌داند.
در پاسخ به سوالم که کجا بودی فقط گفت: ماموریت.
پرسیدم چیزی می‌خوری گفت: خسته‌ام می خواهم استراحت کنم.
رفت که استراحت کند اما تلفن همراهش زنگ خورد سریع لباس پوشید گفتم: کجا، او گفت: ماموریت و رفت.»
سردار سرلشکر «جعفری» فرمانده وقت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی می‌گوید: غیور مردانی همچون سردار سرلشکر «شوشتری» و سردار سرتیپ «محمدزاده» ثابت کردند که انقلاب اسلامی همانند روزهای اول با اقتدار و استحکام باقی است و راه خود را ادامه می‌دهد، با شهادت «شوشتری»، «محمدزاده» و «شهدفروش» افتخار بزرگی نصیب خراسان شد.
همه باید با تلاش برای حفظ و تقویت این وحدت، گام های هر چند کوچک در راه این شهیدان بزرگ برداریم.
انتهای پیام/