از قنادی تا قهرمانی جهان در گپ با محسن محمودی

محسن محمودی قهرمان قمی بدن سازی دنیا در سال 2018 در حالی از 20 سالگی وارد این رشته ورزشی شده است که در طول این سال ها با کمترین حمایت ها توانسته سکوهای ملی، آسیایی و جهانی را فتح کند.
خبرگزاری فارس- زهرا بختیاری نژاد: بدنسازی، پرورش اندام و یا زیبایی‌ اندام ورزشی است که در آن فرد بدنساز با انجام تمرین‌‌های مختلف قدرتی و استقامتی بر روی عضلات خود، همچنین تغذیه مناسب و البته استراحت کافی برای ساخت بدنی حجیم و متناسب تلاش می‌کند.
در پایان قرن نوزدهم میلادی جریان فکری تازه‌ ای با رویکردی آرمانی که در آن زیبایی، تناسب اندام، پرورش عضلات و بدن عاملی برای ستایش و تمجید انسان قلمداد می‌شد، برای اساطیر یونانی پدید آمد.
بر اثر نفوذ این جریان فکری جدید، سنت قدیمی بلند کردن سنگ به صورت ورزش مدرن وزنه‌ برداری محسوب شد و با توجه به روند پیشرفت آن، جوانب گوناگونی در فرهنگ‌های مختلف پدیدار گردید.
ورزش بدنسازی دارای پنج فدراسیون جهانی است که باسابقه‌ ترین و معتبرترین آن‌‌ها، فدراسیون جهانی بدنسازی و تناسب‌ اندام IFBB است و مسابقات مستر المپیا که مهمترین رویداد بدنسازی در جهان محسوب می‌شود نیز زیر نظر این فدراسیون برگزار می‌گردد.
فدراسیون جهانی بدنسازی و تناسب‌ اندام در سال 1946 توسط برادران بن و جو ویدر تاسیس گردید و بالاترین سطح از انواع مسابقات بدنسازی در جهان، در این فدراسیون برگزار می‌شود.
مسابقات بدنسازی به‌ طور کلی به سه دسته نمایشی ( با فیگور گرفتن روی استیج)، آیتمی (با گذراندن آیتم‌‌های قدرتی یا استقامتی) و یا ترکیبی از هردو مورد قبلی تقسیم می‌شوند که در دو سطح آماتور و حرفه‌ای زیر نظر یکی از پنج فدراسیون جهانی بدنسازی برگزار می‌گردد.
محسن محمودی بدنساز 32 ساله ی قمی است که 12 سال است به طور مستمر مشغول بدنسازی و پرورش اندام است و در سال 2018 موفق به کسب مدال طلا در مسابقات جهانی شده است.
در گفت و گو با محسن محمودی، بیشتر در جریان زندگی او و وضعیت زیبایی اندام در قم قرار گرفتیم.
چطور شد که وارد ورزش بدن سازی شدید و از موفقیت‌هایتان در این رشته بگویید.
من اول یک قناد بودم یعنی یک کارگر ساده.
فقط یکبار یک بدن ساز را دیدم و به واسطه ی او به ورزش خیلی علاقه مند شدم و پس از مدتی هم قنادی می‌کردم هم ورزش.
خیلی‌ها می‌گویند چون کار می‌کنیم نمی توانیم فعالیت دیگری داشته باشیم ولی من هم قنادی می‌کردم هم ورزش.
از 20 سالگی وارد ورزش بدن سازی شدم و الان 12 سال است که مستمر کار می‌کنم.
با اینکه کار خیلی سنگینی داشتم نخستین قمی بودم که به تیم ملی دعوت شدم، با رژیمی که یک بدن ساز می‌گیرد که نباید لب به شیرینی بزند، و من شغلم قنادی است.
6 ماه بعد از شروع ورزش بدن سازی، وارد مسابقات قم شدم و طلا گرفتم و این انگیزه شد تا برای مسابقات کشوری آماده شوم و در نخستین مسابقه کشوری که شرکت کردم سوم شدم.
برای نخستین بار در مسابقه زیباترین بدن مسابقه را با وزن 65 کیلو شرکت کردم و اورآل قم نشدم چون اصولا در مسابقات نمی گذارند کسی که تازه وارد این ورزش شده، مخصوصا در شهری مثل قم معروف شود.
حسین خاکی صاحب کار قنادی‌ام کسی است که خیلی مدیون او هستم، او بنده را مجبور کرد که سال بعد هم اورآل قم را شرکت کنم و گفت تو حقت اورآل هست و باید اورآل قم را بگیری.
سال بعد من با همان وزن 65 کیلو شرکت کردم و اورآل قم و همچنین قهرمانی کشور را گرفتم.
سال بعد هم تیم ملی را شرکت کردم و انتخاب شدم و من نخستین قمی بودم که به تیم ملی راه یافتم و نخستین مدال 70کیلو آسیا را هم کسب کردم.
خیلی از بدن‌ساز‌ها وسعشان در حد هزینه مسابقات کشوری است ولی اگر کسی خارج از ایران بخواهد مسابقه دهد باید حداقل 15 میلیون تومان پول خرج کند و خیلی از فعالان این رشته چنین پولی ندارند.
کسی که در مسابقات کشوری ایران جزو پنج نفر برتر باشد 100 درصد در جهانی مقام می‌آورد چون بنده که روی استیج جهانی رفتم دیدم که استیج کشوری سخت‌تر است.
من برای استیج کشوری جنگیدم تا مدال گرفتم اما در استیج جهانی همین که رفتم بدن‌ها را دیدم فهمیدم طلا برای من است.
بدن سازان ایرانی خیلی بهتر هستند چون هم ژنتیک مناسب دارند هم زحمت زیادی می‌کشند.
سال 2016 قهرمان آسیا و سال 2018قهرمان جهان شدم.
خیلی‌ها این ورزش را بصورت تفریحی انجام می‌دهند و حتی شاید اطلاعاتی راجع به حرفه ای شدن در این ورزش نداشته باشند، نظر شما در این رابطه چیست؟
در ورزش بدنسازی حرفه ای شدن خیلی سخت است و به‌نظر من خیلی از افراد تفریحی بروند کافی است چون هم از لحاظ هزینه خیلی هزینه بالایی دارد و هم از لحاظ ژنتیک،ژنتیک مخصوص نیاز دارد.
خیلی از افراد چون قد بلندی دارند بدنشان پر نمی‌شود و خیلی کارشان سخت است.
اینکه یک فرد قد بلند بخواهد در این رشته موفق شود به اندازه ای سخت است که یک فرد چاق بخواهد در ژیمناستیک به موفقیت برسد.
هرکس باید به سیستم بدنی خودش نگاه کند و هر ورزشی را که توانایی انجام دادنش را دارد انجام دهد.
80 درصد ورزش بدن سازی تغذیه است، بعد خواب مناسب و از لحاظ فکری نیز این ورزش به فکر آرامی نیاز دارد.
خیلی‌ها فکر می‌کنند این ورزش کلا با تزریق داروها و استفاده از مکمل‌ها پیش می‌رود و هرچقدر تزریق بیشتری داشته باشند بدن آنها آماده تر می‌شود.
بله خیلی‌ها فکر می‌کنند این ورزش یعنی تزریق، در صورتی که این ورزش یعنی ریاضت.
بنده الان رژیم هستم چون سه ماه دیگر مسابقه دارم و چهار ماه است میوه نخورده‌ام و کلا هر چیزی که قند داشته باشد را ممنوع می‌کنند تا کیفیت بدن بالاتر برود.
بدن سازی خیلی سخت‌تر از آن است که به چشم می‌آید، من به هرکسی که می‌گوید این ورزش یعنی تزریق، این ورزش یعنی پول، می گویم یک روز بیاید با من تمرین کند و یک روز بیاید مثل من زندگی کند.
وقتی به صورت حرفه‌ای وارد این ورزش می‌شویم تزریق به اندازه هست اما تنها تزریق نیست، خوراک، خوابیدن مناسب و تمرین، تاثیر به مراتب بالایی دارند.
این مکمل‌هایی که بیشتر در باشگاه‌ها توزیع می‌شود، از نظر بهداشتی و غذایی چگونه است؟
صد در صد مکمل خوب هم در بین شان پیدا می‌شود اما الان یک جور شده است که در باشگاه‌ها مخصوصا در قم چون کار پر در آمدی است همه مکمل فروش شده‌اند.
مثلا فرد یک ماه به باشگاه می‌آید و فقط متوجه فرق کراتین و گلوتامین می‌شود و از آن به بعد خودش مکمل فروش می‌شود.
بعد همیشه یک سری افراد دنبال این هستند که مکملشان ارزان باشد و فکر می‌کنند خیلی زرنگ هستند اگر مکمل ارزان بخرند، درصورتی که مکمل را هرکسی باید از مربی خود بگیرد، هرکسی به من زنگ می‌زند و مکمل می‌خواهد من می‌گویم فقط از مربی خودش بگیرد.
بین مکمل‌های اصل و تقلبی چه تفاوتی وجود دارد و این تفاوت را چگونه می‌توان تشخیص داد.
راه شناخت زیاد دارد اما یک شخص مبتدی نمی‌تواند اصل را از تقلبی تشخیص دهد، آن کسی که یک سال هست بدنسازی کار می‌کند قطعا نمی‌تواند اصل را از فیک تشخیص دهد، بعضی‌ها مکمل می‌خرند و به بنده نشان می‌دهند و من اگر بهشان بگویم تقلبی است می‌گوید چون از من آن را نخریده است این را می گوید.
مکمل‌های اصل از مواد غذایی مثل کراتین و گوشت قرمز تشکیل شده است اما در کل هیچ مکملی نیست که همه مواد تشکیل دهنده آن صرفا مواد غذایی باشد.
چون انسان که نمی تواند در یک وعده پنج کیلو گوشت بخورد ولی می‌تواند 200گرم پروتئین مصرف کند که انگار پنج کیلو گوشت خورده است.
اگر کسی دو کیلو گوشت بخورد 100گرم آن جذب بدن می‌شود و مابقی دفع می‌شود ولی پروتیین بصورت کامل جذب بدن می‌شود.
آیا کسی بدن سازان از سوی مسؤولان امر یا اسپانسرها حمایت می‌شوند؟
بدن‌سازی چون ورزشی انفرادی است و تیمی نیست اسپانسر خاصی ندارد.
فوتبال را می‌توان از تلویزیون نشان داد ولی زیبایی اندام را نمی‌توان پخش کرد و به همین دلیل حمایت اسپانسرها را نیز نداریم.
زیبایی اندام ورزشی است که در حاشیه قرار دارد چون برای خیلی‌ها سود دهی ندارد درصورتی که خیلی ورزش پر طرفداری است جز ورزش‌های پایه است.
شما هیچ وقت اسپانسری نداشتید و همه مسابقات را با هزینه شخصی خودتان شرکت می‌کردید؟
فقط دوبار اسپانسر گرفتم اما متاسفانه در ایران اسپانسر معنای دیگری دارد.
اسپانسر یعنی کسی که هزینه‌های بنده را بدهد و من در عوض برایش یک تبلیغی انجام دهم.
ولی در ایران اسپانسر از ما می‌خواهد مدیر فروشش بشویم.
مثلا فلان شرکت می‌گوید من اسپانسر شما می‌شوم و شما باید در عوض در ماه 30 میلیون تومان از مکمل من بفروشی،خب بنده هم هیچ وقت چنین کاری را انجام نمی‌دهم.
من با دو شرکت قرارداد بستم و پنج ماه از ما حمایت کردند اما تا دیدم این طوری است و مدیر فروش می‌خواهند قراردادم را لغو کردم.
ورزش زیبایی اندام در کشور‌های دیگر اسپانسر دارد؟
بله، فقط در ایران است که همه با هزینه شخصی خودشان در مسابقات شرکت می‌کنند، کشور‌های دیگر اصلا اینگونه نیست، حمایت می‌کنند و هزینه‌ها را متقبل می‌شوند فقط برای اینکه پرچم کشورشان را بالا ببرند.
اما در کشور ما اصلا این چیزها برایشان اهمیتی ندارد.
من سال 2016 که قهرمان آسیا شدم قرار شد 20 سکه طلا به قهرمان‌هایی که مدال گرفته اند بدهند اما هیچ خبری از سکه‌ها نشد.
بازخوردها نسبت به موفقیت‌های شما چطور بوده است؟
مسابقات تهران قرار است برگزار شود و بنده را دعوت کرده‌اند و برای مسابقات زیادی دعوت می‌شوم.
یا خیلی از افتتاحیه‌ها دعوت می‌کنند و مردم برای من خیلی عزیز هستند و خیلی هم احترام می‌گذارند.
در یکی از مسابقات که بودم بالای 500 پیام شخصی داشتم که ما برایم دعا کردند و حتی یکی نوشته بود من داخل حرم نشسته‌ام که مدال بگیرید بعد از حرم خارج شوم.
لطف مردم به من زیاد بوده ولی لطف مسؤولان در این ورزش خیلی کم است و دوباره در حال آماده شدن برای مسابقات جهانی که حدودا دو ماه دیگر برگزار می‌شود هستم.
امیدوارم که مردم دوباره مثل قبل حمایت کرده و مرا دعا کنند.
من در شبکه یک، دو، سه رفته بودم اما در قم نمی‌دانم چرا کسی از ورزشکارانش سراغی نمی‌گیرد.
دو سال پیش که یک اتفاقی افتاده بود با مدیرکل ورزش و جوانان دیدار داشتم و او اصلا خبر نداشت که یک ورزشکاری در قم داریم که ملی پوش بوده و چند دوره قهرمان کشور شده است.
شما الان مربی هم هستید، کسی هم با کمک‌های شما موفق به کسب مقام شده است؟
بله خیلی از شاگردان در همه وزن‌ها طلا گرفتند و شاگردی داشتم که در مسابقات سنگین وزن تهران طلا گرفت.
امسال هم یک تیم دارم که در حال آماده کردنشان برای مسابقات تهران هستم.
یکی از شاگردانم اورآل قم شد اما عکسی از او در پیج اینستاگرامم نگذاشتم چون متاسفانه یک فرهنگ بدی در قم هست که اگر عکس کسی را بگذاری می‌گویند می‌خواهد از طریق او کاسبی کند.
همیشه به شاگردانم می‌گویم اگر من یک مربی مثل خودم داشتم الان جایگاهم هزار برابر بالاتر بود، چون من از روزی که استارت زدم همه گفتند نمی‌توانی، نمیشود، ولی من اگر ببینم شاگردم ژنتیک خوبی برای بدن سازی دارد می‌گویم می‌توانی و اگر تلاش کنی حتما موفق خواهی شد.
هم اکنون در کدام باشگاه مشغول به مربی گری هستید؟
من به همراه دوستم جواد نیکوبیان یک سال و نیم است که باشگاه پرشین را ایجاد کردیم.
آقای نیکو بیان بخش مدیریت باشگاه را بر عهده گرفته و من هم بخش مربیگری باشگاه را برعهده دارم.
شنیده‌ام یکی از مدال‌هایت را به آستان مقدس حضرت معصومه(س) تقدیم کرده‌اید، اما مدال شما در موزه حرم ثبت نشده است، جریانش چیست؟
سال 2016 وقتی از مسابقات آسیا آمدم مدالم را به آستان مقدس حضرت معصومه(س) تقدیم کردم اما از آن موقع تا الان بین فدراسیون و حرم توافق نشده یعنی نمی‌دانم چطوری است که هنوز مدال پیش من هست درصورتی که در روزنامه چاپ کرده اند مدال محسن محمودی تقدیم به آستان مقدس شده است.
من به فدراسیون نامه کتبی دادم که من می‌خواهم مدالم را به حرم تقدیم کنم، گفتند خبر می‌دهیم اما خبری نشد.
دنبال کار را گرفتم که کم کاری نکرده باشم اما باز هم خبری نشد.
بین مدیریت حرم و فدراسیون برخی اختلاف نظرها هست که امیدوارم حل شده و من بتوانم مدالم را تقدیم حرم مطهر حضرت معصومه(س) کنم.
به عنوان سوال آخر مهمترین مشکل بدنسازی را در چه بخشی می دانید؟
در رابطه با رشته بدن سازی هر شخص مبتدی که از راه می‌رسد بهتر است اظهار نظر نکند مثلا طرف قهرمانی استان هم ندارد بعد در مورد کسی که قهرمان جهان شده ام نظر می‌دهد.
در این ورزش این جایگاه مشخص نیست و خیلی خوب می‌شد اگر هرکس حد و جایگاه خودش را می‌دانست.
برخی از بدن سازی فقط فرق‌ هالتر و دمبل را می‌دانند بعد راجع به کسی که چهار بار قهرمان کشور شده است نظر می‌دهند.
کسی که قهرمان جهان شده است می‌تواند راجع به یک قهرمان آسیا صحبت کند ولی بعضی‌ها اصلا جرات اینکه روی استیج مسابقات کشوری بروند را ندارند بعد راجع به یک نفر که قهرمان آسیا و جهان است نظر می‌دهند، امیدوارم این مسائل حل شود.
انتهای پیام/2258/ر