انتظار ناخوشایند زیر داغی آفتاب و سرمای زمستان؛ 770 ایستگاه اتوبوس همدان سایبان ندارد
این روزها «تحریم» بهانه خوبی شده تا برخی مدیران، کم‌کاری و ضعف در نظارت بر عملکرد مجموعه خود را به پای تنگنای مالی بگذارند؛ مسائلی که بیشتر به نبود دلسوزی و روحیه خدمتگزاری برمی‌گردد تا وضعیت نامناسب اقتصادی.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، ایستگاه خالی است؛ مسافرها خسته و بی‌رمق چند متر آن‌طرف‌تر زیر سایه درختی ایستاده‌اند؛ صندلی‌های خالی از داغی هوا برق می‌زند.
اتوبوس که می‌رسد؛ برای سوارشدن از یکدیگر سبقت می‌گیرند که پیمودن مسیر طولانی شهرک مدنی تا پایانه با این وسیله ارزان‌تر است.
در مقصد هم اوضاع دست‌کمی از مبدأ ندارد؛ اتوبوس‌ها پشت سر هم صف کشیده‌اند؛ مقصدها متفاوت است؛ داغی هوا اینجا هم قابل‌تحمل نیست و مردم تا آمدن اتوبوس موردنظر به گوشه و کنار پناه برده‌اند.
پایانه بزرگ است؛ سه چهار سالی است که ایجاد ساخته شده، اما هنوز امکانات لازم را ندارد؛ ایستگاه‌های معمولی بدون کولر، ال.سی.دی یا درب خودکار.
حجم ترددها در پایانه «سرگذر» زیاد است، اما ایستگاه و صندلی برای همه خط‌ها نیست و تا راه افتادن ماشین به‌ناچار باید داخل اتوبوس‌های بدون کولر یا کولر دار، اما خاموش بنشینی و دم نزنی.
در خیابان فرهنگ روبروی دستگاه متولی تعلیم و تربیت، اوضاع بدتر است؛ حتی ایستگاه صندلی ندارد و مسافرها کنار خیابان ایستاده یا لبه جدول نشسته‌اند؛ می‌گویند: چند وقتی است که این ایستگاه را نصب‌کرده‌اند، اما هنوز و با آمدن ماه مهر صندلی ندارد.
در مناطق دیگر شهر هم اوضاع بهتر ازاینجا نیست؛ ایستگاه‌های معمولی بدون کولر یا وسیله گرمایشی برای فصل سرما یا درب خودکار در جاهای مختلف قد علم کرده‌اند.
سه چهار سال پیش بود که وقتی نخستین ایستگاه ویژه مجهز به کولر و ال.سی.دی در منطقه لاکچری سعیدیه با تردد کم مسافر ایجاد شد؛ مسئولان وعده دادند که این ایستگاه‌ها افزایش می‌یابد، اما پس از گذشت 4 سال از آن زمان هنوز اتفاق قابل‌ملاحظه‌ای در شهر نیفتاده است.
افزایش ایستگاه‌های ویژه امکان‌پذیر نیست
مدیر طرح و برنامه معاونت اتوبوس‌رانی و پایانه‌های مسافربری شهرداری همدان در پاسخ به «تسنیم» می‌گوید: 10 ایستگاه ویژه در برخی مناطق همدان چون سعیدیه ایجاد شده و برنامه‌ای برای افزایش آن‌ها وجود ندارد.
مجید بدرخانی می‌افزاید: هزینه ایجاد ایستگاه‌های ویژه بالاست و افزایش تعداد آن‌ها با توجه به شرایط مالی فعلی و تحریم امکان‌پذیر نیست، اما یک‌پنجم ایستگاه اتوبوس در همدان مسقف‌اند.
وی بیان می‌کند: 950 ایستگاه اتوبوس در شهر همدان و حومه وجود دارد که 180 مورد آن سایبان داشته و دارای سقف است و 223 دستگاه اتوبوس هم کار جابجایی مسافران را انجام می‌دهند.
بدرخانی در پاسخ به این پرسش که چرا برخی ایستگاه‌های مسقف صندلی ندارد هم می‌گوید: نصب ایستگاه‌ها به پیمانکار واگذار شده و تأخیر در کار به شرکت پیمانکار برمی‌گردد که هنوز برخی مناطق چون خط بهارستان هنوز صندلی ندارد.
به گزارش تسنیم، 770 ایستگاه اتوبوس در همدان سایبان ندارد و این یعنی مسافرها زیر برق آفتاب یا بارش برف و باران چاره‌ای جز پناه بردن به گوشه دیوار، بالکن مغازه‌ها یا سایه درختان ندارند.
این روزها «تحریم» بهانه خوبی شده تا برخی مدیران، کم‌کاری و ضعف در نظارت بر عملکرد مجموعه خود را به پای تنگنای مالی بگذارند و از پذیرفتن نقصان کاری خود شانه خودداری کنند.
توجیه‌هایی که عذر بدتر از گناه است چراکه ضعف یک دستگاه خدمت رسان چون شهرداری و مجموعه‌های وابسته به آن مانند اتوبوس‌رانی بر عملکرد پیمانکاران هیچ ربطی به مسائل مالی ندارد.
اینکه از 10 ایستگاه ویژه حتی یک مورد آن در پایانه «سرگذر» که چند خط اتوبوس از آن جا راهی مناطق حاشیه‌ای و حومه شهر همدان که عمدتاً مهاجرپذیرند وجود ندارد یا اینکه پیمانکاری پس از مدت‌ها انتظار برای منطقه‌ای سایبان نصب کند، اما صندلی نه، مواردی است که بیشتر نشان از نبود دلسوزی در مجموعه شهرداری و شورای شهر حکایت دارد تا تنگنای مالی.
انتهای پیام/ش
