زمین هم اما خون گریه می‌کرد...

بزرگ و کوچک، پیر و جوان، زن و مرد؛ افراد مختلفی را می‌بینیم که در سالن اجرای کنسرت «وداع» با پوشش‌های تیره منتظر آغاز کنسرت هستند.
حال و هوای این اجرا به دیگر کنسرت‌ها شباهت زیادی ندارد؛ چراکه این بار مردمی را می‌بینیم که برای تماشای یک اجرای هنری در سوگ امام حسین (ع) آمده‌اند و منتظر هستند که هر چه زودتر به تماشای روایت رشادت‌های امام خود در قالب یک اثر هنری بنشینند...
به گزارش ایسنا، دومین سوگواره موسیقایی عاشورا از ۵ مهر آغاز شد و تا امشب (۷ مهر) ادامه خواهد داشت.
این سوگواره که کنسرت «وداع» نام دارد، از جمله ویژه برنامه‌های برج میلاد برای محرم و صفر است و به صورت رایگان اجرا می‌شود.
این برنامه امسال با اجرای «حسام الدین سراج»، رهبری ارکستر سید محمد میرزمانی و اجرای قطعاتی به صورت دکلمه در بیان حماسه عاشورا توسط وحید جلیلوند (کارگردان و صداپیشه) در سالن مرکز همایش‌های برج میلاد تهران همراه است.
در ادامه گزارش خبرنگار ایسنا را از اجرای ۶ مهر این سوگواره می‌خوانید:
با ورود به محوطه برج میلاد، افرادی را می‌بینیم که شتابان همراه خانواده‌های خود به سمت سالن اجرای کنسرت «وداع» می‌روند.
اکثر افراد به احترام محتوای کنسرت که سوگواره‌ای برای امام حسین (ع) است، لباس‌های سیاه یا تیره بر تن دارند.
به ساعت هشت که نزدیک می‌شویم، رفته رفته شاهد پر شدن صندلی‌های سالن هستیم.
کودکانی را می‌بینیم که همراه والدین خود روی صندلی‌ها قرار گرفته و سوال‌هایی درباره اینکه این اجرا چیست و چگونه است؟
می‌پرسند.
حدود نیم ساعت طول می‌کشد تا سالن پر شود.
مسئولان حفاظت سالن به تماشاچیان اجازه می‌دهند در هر جا که دوست دارند بنشینند و با وجود این امر کسانی که زودتر آمده‌اند، خوش شانس‌تر هستند.
برای لحظاتی چراغ‌های سالن خاموش شده، دوباره روشن می‌شوند.
اعضای ارکستر را می‌بینیم که در جایگاه خود قرار گرفته و پس از لحظاتی حسام‌الدین سراج و وحید جلیلوند به روی صحنه می‌آیند که این امر با تشویق زیاد تماشاچیان همراه است.
با آغاز کنسرت، سالن در سکوت فرو رفته ولی چراغ‌ها همانند سایر کنسرت‌ها به طور کامل خاموش نشده‌اند.
جلیلوند دکلمه‌ای را می‌خواند که در پس زمینه آن صدای نواخته شدن دف‌ها واضح‌تر از سایر سازها به گوش می‌رسد.
در ادامه نغمه‌هایی از سراج شنیده می‌شود.
همانگونه که پیشتر اشاره شد، کودکان زیادی در سالن حضور دارند که همزمان با آغاز دکلمه‌خوانی جلیلوند، صدای آنها به وضوح به گوش می‌رسد.
گاه یکی از آنها گریه سر می‌دهد و گاه صدای خوراکی خوردنشان از اطراف شنیده می‌شود.
قرار است که این سوگواره شامل اجرای هشت قطعه در قالب روایتی داستانی از حماسه عاشورا و رشادت های حضرت سیدالشهدا (ع) و یاران باوفای ایشان با اشعاری از عمان سامانی باشد.
قطعه اول به پایان می‌رسد.
در این بخش صدای دف بیشتر از سایر سازها و هر از گاهی همراه با گروه کُر شنیده می‌شد.
رفته رفته ریتم اجرای موسیقی تا مقداری تغییر می‌کند و این بار صدای ویولون با خواننده و گروه کُر آمیخته می‌شود و آوایی معنوی را در سالن ایجاد می‌کند.
این بخش که به پایان می‌رسد، باری دیگر با قطع شدن صدای ارکستر، صدای خنده و صحبت کودکان را از نقاط مختلف سالن می‌شنویم.
جلیلوند باری دیگر مقابل میکروفون قرار گرفته و همراه با نواخته شدن عود، دکلمه‌ها را می‌خواند.
پس از لحظاتی ارکستر و گروه کر نیز او را همراهی می‌کنند.
پس از آن سراج شروع به خواندن کرده، با صدای خود فضای غم را منتهی در قالب هنری تداعی می‌کند.
صدای او در حالت اکو است و همراه آن نوای حزن‌انگیز کمانچه نیز به گوش می‌رسد که هر دو فضایی محزون را با یاد و خاطره اباعبدالله (ع)، ایجاد می‌کنند.
قطعه بعدی سراج پس از پایان اجرای جلیلوند همراه با ساز قانون، به گونه‌ای آغاز می‌شود که نوای دف و خواننده، هر دو به صورت موج دارد با همراهی گروه کُر شنیده می‌شود.
همچنان حین اجرای جلیلوند صداهای اضافی کودکان به گوش می‌رسد، حتی برخی از حضار با تلفن خود حرف می‌زنند که این امر مانع به خوب به گوش رسیدن صدای موسیقی می‌شود.
پس از لحظاتی ارکستر ریتمی سریع‌تر و حماسی‌تر را در پیش گرفت.
با زیاد شدن صدای سازهای ارکستر، سر و صداهای سالن دیگر به گوش نمی‌رسد.
صدای جلیلوند را می‌شنویم که متنی را درباره حضرت زینب (س) و رشادت‌های او می‌خواند.
در همین راستا سراج نیز آوازی را درباره حضرت زینب (س) سر می‌دهد.
کمی که جلوتر می‌رویم، جلیلوند همچنان با ریتمی آرام که در کنار آن صدای نواخته شدن ویولون‌ها و آواز کُر به گوش می‌رسد، درباره حضرت زینب (س) و عزاداری او برای برادرش امام حسین (ع)، می‌خواند.
با اوج گرفتن روایت، صدای بغض‌آلود این هنرمند به گوش می‌رسد که از ناراحتی و سختی حضرت زینب (س) می‌گوید.
برخی‌ از تماشاچیان نیز گریه می‌کنند و سراج باری دیگر آوازی کوتاه سر می‌دهد.
در ادامه، فضا محزون‌تر شده، جلیلوند لحظات فرا رسیدن اسب بی‌سوار امام حسین (ع) را تعریف می‌کند.
سراج همراه با نواخته شدن، دف، سنج و تنبک فضای عزاداری را ایجاد می‌کند.
آواز او را می‌شنویم که می‌گوید: «زمین هم اما خون گریه می‌کرد، تمام آسمان هم خون گریه می‌کرد»...
در پایان، یک کودک دسته گلی به خواننده و اعضای ارکستر تقدیم کرد و برخی از اعضای ارکستر معرفی شدند.
این کنسرت با حضور پیروز حناچی، شهردار تهران برگزار شد.
انتهای پیام