«جوش دوره» آیینی ۱۵۰ ساله در مهریز

یکی از آیین‌های سنتی و زیبای عزاداری مردم شهرستان مهریز «جوش دوره» است که قدمت این آیین سنتی به ۱۵۰ سال می ‎‎ رسد .
به گزارش ایسنا، آداب و رسوم عزاداری محرم در کشورمان با حفظ عناصر اصلی به زیور خلاقیت‌های اجتماعی، فرهنگی و اقلیمی جوامع و مناطق مختلف آراسته شده و اگر چه دارای مضامین واحدی است اما به تبع اختلافات اقلیمی و حوزه‌های فرهنگی، با نمودهای مختلفی پا به عرصه ظهور گذاشته و بر جذابیت هر چه بیشتر آنها دامن زده است .
جلوه‌های ارادت و محبت مردم مهریز به حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام در آیینی با عنوان جوش دوره در ماه محرم به اوج خود می‌رسد، البته این نوع عزاداری مخصوص محلات قدیمی این شهر است و قدمت آن به 150 سال پیش باز می‌گردد .
در این مراسم که در اکثر حسینیه‌های مهریز برگزار می‌شود، یک نفر به عنوان چاووشی ‎ خوان همراه با گروه جوش دوره زن، با مرثیه‌سرایی و خواندن شعرهایی در سوز و گداز و شرح حال شهادت سالار شهیدان و یاران با وفایش، هماهنگی لازم را بین عزاداران ایجاد می‌کند و گروه‌های شرکت ‎‎ ‌کننده به ترتیب جواب می‌دهند و دور می‌زنند .
معمولاَ عزاداران در این سبک سوگواری در دو گروه کنار هم قرار می‌گیرند و هر شخص با دستان خود گوشه‌ای از لباس دیگری را گرفته و آرام پاهای خود را به سبک خاصی و به طور هماهنگ به زمین می‌زنند و همزمان با سینه‌زنی به دور محوری در وسط حسینیه‌ها که معمولاً کَلَک یا نخل است، می‌چرخند و نوحه‌خوانی می‌کنند .
پیر غلامان اباعبدالله علیه السلام و افراد مسن‌تر که از تجربه بیشتری در اجرای این سبک برخوردار هستند، با اجرای آن جلوه‌ای زیبا در عرض ارادت به سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام به نمایش می‌گذارند .
«یاران عزای کیست که در دشت کربلا، ماتم ‎‎ نشین ملائک و صاحب عزا خداست» و «آفتابِ گرم کربلا، تابیده بر امام ما و سبب، این ساز خدایا که حسین بن علی، شفیع شمر ستم جوی بد اختر نشود»، از مهمترین ابیاتی است که در این مراسم نوحه‌خوانی زمزمه می‌شود.
انتهای پیام