طرح مجلس برای بالا بردن سن ازدواج و بی توجهی به بلوغ جنسی افراد

در کشور ایران بر خلاف سایر کشورها با توجه به نگاه دین اسلام رابطه جنسی در چارچوب ازدواج صورت می‌گیرد، اگر بخواهیم سن ازدواج را تا سنین ۱۸سال بالا ببریم و تمام ازدواج های زیر ۱۸سال را ممنوع اعلام کنیم، به بلوغ جنسی افراد توجهی نمی‌ کینم.
به گزارش خبرنگار حوزه تشکل‌های دانشگاهی خبرگزاری فارس، زهره حسنی‌سعدی عضو انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه تهران طی یادداشتی نوشت: کودک می‌تواند در جوامع مختلف و حتی در زمان‌های مختلف تعاریف متفاوتی داشته باشد.
در عالم حقوقی کشورهای مختلف تعریف کودک متفاوت است.کودک معادل واژه‌ی صغیر در عالم حقوق است.در برخی از کشورها کودکان زیر ۱۰سال و در برخی دیگر زیر ۱۵سال صغیر محسوب می‌شوند و در اکثر مواقع بین جنس مذکر و مونث در این مقوله تفاوت هایی جود دارد.
در کتاب قانون کشور ایران اگر چه تا قبل از تصویب قانون سال ۱۳۱۳ تعریفی از صغارت در قانون ما وجود داشته و نسبت به ازدواج در سنین پایین ممنوعیت وجود داشت اما با تصویب ماده ۱۰۴۱قانون مدنی، قانون قبلی نسخ و در قانون جدید جواز ازدواج در این سن صادر شده‌است.
بر اساس این مصوبه ازدواج های زیر ۱۳سال با اذن ولی و هم‌چنین به شرط مصلحت و تشخیص دادگاه صالح خواهد بود.
طرح افزایش حداقل سنی ازدواج که از سال ۱۳۹۵ توسط فراکسیون زنان مجلس مطرح شد.
این جریان با کلید واژه‌ کودک همسری سعی دارند، ازدواج‌های زیر ۱۶ سال و ۱۸ سال برای دختران و زیر ۱۸ سال و ۲۰ سال برای پسران را ممنوع اعلام کند.
همان طور که ذکر شد، باید به تعریفی دقیق بر مبنایی صحیح از کودک رسید.
تعاریف متعددی از کودکی ارائه شده‌است.
در تعریف سازمان ملل هر فرد زیر ۱۸سال کودک محسوب می‌شود.
بر این اساس ازدواج های زیر ۱۸سال ذیل ازدواج کودکان قرار می‌گیرد.
اما بیان دو نکته در اینجا ضروی است؛ اول اینکه در فقه ما دختران در ۹ سالگی و پسران در ۱۵سالگی به سن بلوغ می‌رسند و کودک به فردی اطلاق می‌شود که به سن بلوغ نرسیده باشد.
به همین دلیل از نظر فقهی ازدواج در سن ۱۳تا۱۸سال، ازدواج کودکان محسوب نمی‌شود.
دوم اینکه بین سن ازدواج و رضایت جنسی باید تفکیک قائل شد.
در قوانین بین المللی به این مقوله توجهی نمی‌شود.
فی‌المثل در کشور سوئد درحالی که ۱۸سال، سن معیار ازدواج قرار گرفته است، سن رضایت جنسی ۱۵سال است.
در اینجا باید به تفاوت نگاه دین اسلام و فرهنگ کشورهای دیگر توجه کنیم.
به بیانی دیگر در کشور ما بر اساس دین و فرهنگ رابطه جنسی فقط در چارچوب ازدواج است درحالی که در قوانین کشور های دیگر اجازه برقرای رابطه جنسی خارج از چارچوب ازدواج به افراد داده شده است.
بنابراین اگر بخواهیم سن ازدواج را تا سنین ۱۸سال بالا ببریم و تمام ازدواج های زیر ۱۸سال را ممنوع اعلام کنیم، به بلوغ جنسی افراد توجهی نمی‌شود.
دختران عموماً در سن ده سالگی و پسران در سن پانزده سالگی به سن بلوغ رسیده‌اند و تنها در چاچوب ازدواج امکان رابطه جنسی وجود دارد.
به همین دلیل نمی‌توان به تعاریف بین المللی که مبنایی متفاوت با کشور ایران دارند، اتکا کرد.
از دیگر دلایل موافقین این طرح افزایش میزان طلاق در این بازه سنی است.
آن‌ها معتقدند چون در سن زیر ۱۵سال هنوز فرد به بلوغ فکری و عقلی نرسیده است و قادر به تشخیص درست نمی‌باشد،احتمال افزایش طلاق وجود دارد.
این در حالی است که آمارهای رسمی منتشر شده از سوی سازمان ثبت احوال نشان می‌دهد‌، درصد طلاق در ازدواج های زیر ۱۵سال در گروه دختران ۳درصد و در ازدواج های بالای ۳۰سال، ۵۰درصد است.
۲۴ درصد این طلاق‌ها در یک سال و کمتر و ۴۳ درصد آن‌ها در پنج سال اول رخ‌داده‌اند این آمار خط بطلانی بر این ادعاست که؛ سن پایین و فقدان قدرت انتخاب، طلاق را به سنین بالاتر انتقال می‌هد.
بنابراین نمی‌توان عامل طلاق را مطلقا به سن ربط داد.
همان طور که ملاحظه می‌کنید حتی در گروه سنین پایین‌تر ازدواج‌های پایدارتری مشاهده می‌شود.
علت دیگری که برای موافقت با این طرح ذکر می‌کنند، خطر باروری در مادران زیر ۱۸سال است.
آن‌ها معتقدند احتمال مرگ مادر و جنین در بارداری‌های زیر ۱۸ سال بسیار بالاست.
درحالی که طبق آمارهای منتشر شده در سال‌های ۱۳۸۹ تاسال۱۳۹۳ مرگ مادران زیر ۱۸سال از سه مورد تجاوز نکرده است و در مادران بالای ۳۵سال به بیش از ۲۲مورد رسیده است.
طبق آمار منتشر شده، با افزایش سن مادر خطرات احتمالی بارداری از جمله سقط جنین افزایش می‌باید.
هم‌چنین آمارهای منشر شده از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۹۵ نشان می‌دهد، ازدواج‌های زیر ۱۵ سال افزایشی محدود داشته‌اند اما بارداری در این سنین دارای کاهش محسوسی بوده‌است.
در مقابل بیشترین میزان بارداری‌ها در سنین بالای ۳۰ سال است.
انتهای پیام/