سلام رفیق؛ «رفیق اعلی»/ ما اول کسی بودیم که «رفیق» داریم

رفیق بگوییم خود را با تو؟
یا نوکر بگوییم، رفیق!
نوکر که گفتیم هر بار، دیدیم رفیقی و رفیق که می‌گوییم هر بار، می‌ترسیم نوکری از دستمان برود.
محشر؛ ویژه‌نامه محرم خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی: دم از رفاقت می‌زنیم و رفیقی داریم، از آن رفیق‌ها؛ «رفیق اعلی».
سلام رفیق!
از آن سلام‌ها.
هر که به تو سلام داد، پیدا شد و هر که پیداست به تو سلام داد.
رفیقی داریم از آن رفیق‌ها.
و ما رفیق که نه -خدا نکند نه، آری- نوکر زادگان خانه‌شان ایم.
که پدران ما نوکران پدرش بوده‌اند و مادرش و جدش.
و نوکران خواهرش بوده‌اند و برادرش.
و آن دیگر برادرش، آن دیگرگونه برادر که پیش از او کسی برادری نداشت؛ هنوز «برادر» نبود.
و اول کسی که برادر داشت رفیق ما بود.
رفیق بگوییم خود را با تو؟
یا نوکر بگوییم، رفیق!
نوکر که گفتیم هر بار، دیدیم رفیقی و رفیق که می‌گوییم هر بار، می‌ترسیم نوکری از دستمان برود.
امسال می‌آیی نظری بیندازی؟
یک نظر که بیندازی تمام است.
نظر نه -خدا نکند نه، آری- نیم‌نظری، نیم نیم‌نظری.
که کسانی از ما سَر انداخته‌اند برای آن نظر که تو بیندازی.
در این نیم روزه عمر ـ نیمروز عمر ـ نیم‌نظری، رفیق!
که عمر کوتاه است و ما کوتاهیم و دست ما کوتاه.
و تو بلندی، تو تاریخی.
در پس پرده تویی انگار که نوای شوق می‌نوازی و از هر اشارت سرانگشت تو تجلی‌هاست در عالم؛ در محضر خدا.
بر تو در این نیم روزه سلام و در عافیت سلام و در بلا سلام و در بیداری سلام و در غفلت سلام.
آن روز که پیش خدا می‌ایستیم -هر انسانی می‌ایستد- کنارمان باشی ها، رفیق!
بی تو آب هم نمی‌نوشیم، پیش خدا چگونه برویم؟!
بی تو هیچ جا نمی‌رود «هیچ»، نمی‌زید و نمی‌میرد و نمی‌گوید و نگاه هم نمی‌کند و هیچ نمی‌کند و هیچ، هیچ.
ای همیشه همه جای زندگی ما، تا کجاهایی؟
«یاد» تو تا کجاهاست؛ ما هستیم در یادت؟
غوغای نامت را که ما فریاد کردیم، رفت تا آن سر عالم؛ «جان» تو تا کجاهاست، «حضور» تو، «راز» تو، «نماز» تو.
اینک ماه تو؛ ماییم و ماه تو.
و ماییم و ماه روی تو.
تو تنها و عشق ما همگی؛ عشقت را به سر بردیم پسر علی (ع)؟
خوش باغی و ریحانی داری، خوش لاله زاری داری در این سرزمین؛ ایران‌زمین.
ماه غم آمد و غم هوایی شد!
که سَر دادی و شرف خریدی برای ما.
دمت گرم رفیق!
خوب رفاقت را به سر بردی.
پیش از تو کسی رفیقی نداشت؛ هنوز «رفیق» نبود.
و ما اول کسی بودیم که رفیق داریم؛ «رفیق اعلی».
اینک سخن آشنا با آشنا، سخن رفیق با رفیق، سخن نوکر زاده با آقا؛ «ماییم و سَری».
انتهای پیام/