قدرنشناسی نسبت به غدیر نادیده گرفتن جریان هدایتی انبیاست

به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام عبدالله محمدی استادیار موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران یادداشتی با عنوان غدیر؛ امتداد توحید و نفی اومانیسم نوشته است که در ادامه می آید: آنچه در غدیر اتفاق افتاد نه امری تعبدی بلکه لازمه عقلی توحید است.
لازمه توحید، انحصار مالکیت و حاکمیت در خداوند و نفی هر گونه حاکمیت غیرالهی است.
هیچ حاکمیتی جز حاکمیت خداوند و کسانی که مأذون از طرف او هستند، مشروعیت ندارد.
پس از انبیاء(ع) نیز تنها کسانی که منصوب از طرف ایشان هستند، اجازه حاکمیت دارند.
بنابراین، غدیر امتداد عینی و اجتماعی توحید، پس از رحلت پیامبر را نهادینه کرد.
غدیر رابطه بین آسمان و زمین را استمرار بخشید.
با این نگاه، تثبیت امامت امیرالمؤمنین(ع)، قبل از بررسی افضلیت، با تبیین توحید و نتایج آن ممکن می شود.
در برابر، فراموشی غدیر در سقیفه، به گسستن رابطه حاکمیت الهی پس از نبوت منتهی شد.
نتیجه سقیفه، تثبیت حاکمیت بشری و اومانیستی بود.
رسمیت بخشیدن به تفکر بشری و سکولار در جهان اسلام، از سقیفه آغاز شد.
نبوت حضرت رسول(ص)، عصاره نبوت انبیاء پیشین و غدیر تثبیت و استمرار نبوت برای پس از پیامبر(ص) بود.
قدرنشناسی نسبت به غدیر، نادیده گرفتن جریان هدایتی انبیاست.
به راستی اگر نسبت به غدیر بی اعتنایی نمی شد، پایه های تمدن توحیدی از مفهوم به سطح مصداق و عینیت در جامعه اسلامی میرسید و تمدن غربی و بشری چنین جایگاهی نمی یافت.