تابستان داغ سال ۶۹ با بازگشت پرستو‌ها به خاک وطن

باشگاه خبرنگاران جوان گزارش می‌دهد؛
به گزارش خبرنگار حوزه دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، ۲۶ مرداد روزی به یادماندنی و مهم نه تنها در تاریخ انقلاب اسلامی بلکه در تمام تاریخ ایران است چراکه این روز عجین شده با بازگشت آزادگان پرافتخار به کشورمان، آن‌ها که برخی حتی پیش از تهاجم سراسری در بند اسارت دشمن گرفتار شده بودند.
آزادسازی اسرای ایرانی در واقع در زمانی حیاتی رخ داد که دو هفته‌ای از اشغال نظامی کویت توسط ارتش صدام می‌گذشت.
صدام در نامه‌ای به آیت الله هاشمی رفسنجانی رئیس جمهور وقت ایران بار دیگر عهدنامه ۱۹۷۵ الجزایر را پذیرفت و به شرایط ایران برای پایان جنگ تسلیم شد و از جمله قول عقب‌نشینی از مرز‌های ایران و آزادسازی اسیران ایرانی را داد.
صدام در واقع این اقدام را به این علت انجام داد تا خیالش از مرز‌های شرقی عراق یعنی از همسایه شرقی راحت باشد تا راحت‌تر به کشورگشایی خود بپردازد.
حمله غول بی شاخ و دم به جشن پیروزی ملت ایران
‌«می‌دونم بد موقعی برا قصه شنیدنه؛ ولی من می‌خوام براتون یه قصه بگم.
وقت زیادی ازتون نمی‌گیرم.
یکی بود یکی نبود.
یه شهری بود خوش قد و بالا.
آدم‌هایی داشت محکم و قرص.
ایام، ایام جشن بود.
جشن غیرت.
همه تو اوج شادی بودن که یهو یه غول حمله کرد به این جشن...» این دیالوگ شاید برای کسانی که فیلم آزانس شیشه ای را دیده باشند آشنا باشد.
در واقع، این متن کوتاه داستانی دارد به درازای هشت سال دفاع مقدس و تهاجم رژیم بعث عراق به کشورمان.
اما داستان کامل ماجرا، ۳۱ شهریورماه ۵۸ هنوز چندی از جشن یک سالگی انقلاب نگذشته بود که صدام با خیال واهی تصرف یک هفته‌ای ایران به خاک میهن اسلامی تجاوز کرد، اما چندی نگذشته بود که جوانان غیور و برومند کشور در مقابل این تجاوز ایستاند و او را عقب راندند.
جوانان ایرانی گروه گروه داوطلبانه آموزش می‌دیدند و به جبهه‌های نبرد می‌رفتند تا از خاک و ناموس خود دفاع کنند که در این راه تعدادی شهید و عده‌ای هم به اسارت درآمدند؛ اسارتی که گاه چندین سال طول کشید.
شهادت بالاترین درجه از جهاد است، اما بی‌گمان اسارت در دست کسانی که خواب نابودی کشور را دیده بودند بسیار سخت‌تر بود به خصوص آن که ندانی که به میهن بازمی‌گردی و آیا بازگشتی در راه است.
در میان اسراء بودند کسانی که از ابتدای جنگ اسیر شده و تا پایان جنگ در اسارت مانده بودند؛ برخی در همین دوره شهید شدند، اما بودند کسانی که اسارت را تاب آوردند و به شوق بازگشت به وطن، چون پرستو‌های عاشق بال گشودند.
اما صدام مجبور شد تا فرزندان این آب و خاک را آزاد کند تا این پرستوها سرانجام در روز ۲۶ مرداد به سمت وطن پرواز کرده و به آغوش میهن اسلامی بازگشتند و کشور را غرق شور و شادی کردند.
داستان پرواز پرستوها به میهن