سماور باباامان می‌جوشد؛ جشنواره نمی‌خواست دیگر!
سه روز بیایند و بخورند و بروند که بفهمند ما بش قارداش داریم و بابا امانمان هنوز سماورش می‌جوشد و چای آنخ‌مان دَم است! اما خبر از زخم سیل و زلزله ندارند که باران مهر و برف زمستان در پیش است.
سه روز بیایند و بخورند و بروند که بفهمند ما بش قارداش داریم و بابا امانمان هنوز سماورش می‌جوشد و چای آنخ‌مان دَم است!
اما خبر از زخم سیل و زلزله ندارند که باران مهر و برف زمستان در پیش است.
به گزارش خبرگزاری فارس از بجنورد، خبر برگزاری جشنواره تولیدات مراکز صداوسیما در خراسان شمالی اماواگرهای زیادی را در فضای مجازی بین مخاطبین رسانه‌ای مطرح کرده است که از طرف مسئولین مرتبط با جشنواره بی‌پاسخ‌مانده است.
بیست و دومین جشنواره تولیدات مراکز صداوسیما درواقع یک جشنواره درون‌سازمانی است و هرساله آثار تولیدشده خود را به دبیرخانه جشنواره می‌فرستند تا آثار در یک رقابت درونی داوری شوند.
میزبانی خراسان شمالی توسط حمید قربانی جم در جلسه معارفه‌اش به‌عنوان مدیرکل صداوسیمای خراسان شمالی مطرح شد که دارابی، معاون امور استان‌های صداوسیما، بدون بررسی شرایط استان با آن موافقت کرد.
استان نه ظرفیت میزبانی از هزار نفر مدعو را دارد نه زیرساخت‌های مناسبی برای آن.
طی تماسی که با ۲ هتل بجنورد داشتیم در پاسخ گفتند: هتل نهایتاً ظرفیت پذیرش ۸۰ نفر را دارد؛ یکی دیگر از هتل‌ها گفت: پذیرش ۸۰ نفر آن هم بدون نهار و شام!
شنیده‌شده است مدیران مسئول برای تأمین اسکان هزار نفر به خوابگاه‌های دانشجویی، بوم گردی‌ها و مهمان‌پذیرهای اطراف بجنورد مراجعه کردند.
خیابان‌های بجنورد ظرفیت ترافیکی تعداد ماشین‌هایی که قرار است هزار مهمان را جابه‌جا کنند را دارد؟
با این حساب‌وکتاب هزینه‌هایی که برایمان تراشیده‌اند کلاهی گشاد بر سر استان است که به قد و قواره ما نمی‌آید لباس پینه‌بسته و کلاه شاپویی!
سه روز بیایند و بخورند و بروند که بفهمند ما بش قارداش داریم و بابا امانمان هنوز سماورش می‌جوشد و چای آنخ‌مان دَم است!
اما خبر از زخم سیل و زلزله ندارند که باران مهر و برف زمستان در پیش است.
نهایتش آدم‌های جشنواره سال گذشته می‌آیند که پارسال در استان چهارمحال و بختیاری حدود ۱۰ میلیارد تومان بودجه دولتی استان را حیف‌ومیل کرده‌اند و معلوم نیست چه دست آوردی برای این استان داشته‌اند؟
که قرار است ما را با جام قربانی جم پانزده سال یا با دعای خیر، بیست سال جلوتر بنشاند.
چطور؟
الله و اعلم.
ما قول ده تا پانزده سال آینده را نمی‌خواهیم، آقای قربانی جم قول می‌دهید باگذشت یک ماه از جشنواره مردم استان‌های مجاور استان خودمان نسبت به بجنورد، بیرجند و بروجرد از هم یا بجنورد را از آن دو بیشتر بشناسند؟
اگرچه قربانی جم در جلسه با دانشجویان به‌صراحت می‌گوید که هزینه این جشنواره کمتر از ۴ میلیارد است، گویا بریزوبپاش و هزینه‌های گزاف روندی عادی در دستگاه‌های اجرایی پیداکرده است که این هزینه برای قربانی جم باعث افتخار است نه تأسف!
صداوسیمایی که همیشه داد نداریش بلند است چگونه ۴ میلیارد را بابت یک جشنواره سه روز اختصاص می‌دهد؟
علی قربانی رئیس مجمع نمایندگان استان در نامه‌ای به نوبخت، رئیس برنامه‌وبودجه کشور، درخواست ۸ میلیارد تومان را نوشته‌اند!
این درخواست رسمی و قانونی با این مبلغ چه توجیه ای دارد؟
۸ میلیارد را برای ۳ روز قرار است خرج کنید که چه؟
چه دستاوردی دارد؟
چه دستاوردی برای دیگر استان‌های میزبان داشته که قرار است گلی هم بر سر استان ما بزند؟
چندین میلیارد را می‌خواهند برای سه شب هزینه کنند، سؤال اینجاست چه مقدار از این مبلغ در غالب سرمایه‌گذاری یا حمایت از گروه‌های هنری استان مثل تئاتر تجسمی و...
به چرخه اقتصادی استان برمی‌گردد؟
بله‌قربان‌گویان ِاین جشنواره به این ادعا تریبون گرفته‌اند که برگزاری این جشنواره باعث دیده شدن و توسعه استان می‌شود.
با کدام شاخص و معیار به این نتیجه رسیده‌اند جای سؤال است.
آن‌قدر برای جشنواره توجیه آورده‌اند که در جلسه با سمن‌ها، جوانان داوطلبانه درخواست کمک به‌عنوان انتظامات جشنواره را می‌دهند که مدعوین راحت بخورند و بروند.
جگرمان سوخت از بس از این مسئول به آن مسئول تاب به تاب شدیم، از این جشنواره به آن جشنواره فقط پادوی کردیم تا با شعارها و اهداف قشنگ گولمان بزنند و ته جیب برخی به‌کارت هدیه‌هایی مزین شود و عکس‌هایشان را بگیرند تا برای انتصاب بعدی رزومه داشته باشند و نمایش‌های تبلیغاتی‌شان برای پر کردن کارنامه مدیریتی با برداشت‌های چندمیلیاردی از جیب بیت‌المال برگزار شود.
از این‌ها بگذریم برایم سؤال است سر تیتر اولویت استان برای مدیران چیست؟
چقدر این استان مظلوم را خودشان می‌شناسند که حالا داعیه شناساندن آن رادارند؟
از زخم‌های سیل تا دردهای شکسته زلزله خبردارند؟
از حاشیه‌های پررنگ‌تر از متن شهر تا شاخص‌های بالای طلاق و اعتیاد چقدر می‌دانند؟
کار فرهنگی کردن جشنواره برگزار کردن نیست.
جشنواره‌هایی که یک‌شبه آفریده می‌شوند و هیچ تاریخچه‌ای ندارند، هیچ استعدادی را نمی‌یابند و هیچ دردی را دوا نمی‌کنند، با یک سروصدای رسانه‌ای صرف، چنگی بر بیت‌المال می‌زنند و جیب عده‌ای را پر می‌کنند و به‌طور طبیعی اثر آن در ارتقای فرهنگ و هنر کشور بی‌برکتی مطلق است؛ چراکه از تاراج ثروت ملی تنها بی‌برکتی و خشک‌سالی فرهنگی عاید کشور می‌شود، این جشنواره‌ها اگر دستاوردی می‌داشت باید مردم را روزبه‌روز به رسانه ملی نزدیک‌تر می‌کرد...!
نویسنده: محدثه حیدری
انتهای پیام/ر