مدرسه‌های نازیبای کهگیلویه و بویراحمد از جیب خالی آموزش و پرورش تا بی‌مسؤولیتی مدیران

یکی از مشکلاتی که کهگیلویه و بویراحمد با آن دست و پنجه نرم می‌کند مربوط به فضاهای آموزشی استان و مدارس است که در بسیاری از نقاط روستایی و حتی نقاط شهری شاهد وضعیت خوبی در خصوص فضای مدارس نیستیم.
فارس من| مدرسه‌های نازیبای کهگیلویه و بویراحمد از جیب خالی آموزش و پرورش تا بی‌مسؤولیتی مدیران
به گزارش خبرگزاری فارس از یاسوج با همه خدماتی که نظام جمهوری اسلامی در استان کهگیلویه و بویراحمد انجام داده و تا پیش از آن حتی یک درصد چنین اقداماتی وجود نداشت اما قافله توسعه استان بسیار کندتر از سایر استان‌ها و به خصوص استان‌های همتراز ادامه مسیر داده است.
یکی از مشکلاتی که اکنون استان با آن دست و پنجه نرم می‌کند مربوط به فضاهای آموزشی استان و مدارس است که در بسیاری از نقاط روستایی و حتی نقاط شهری شاهد وضعیت خوبی در خصوص فضای مدارس نیستیم.
مدارس روستایی استان که اکثر آن‌ها وضعیت قابل تعریفی ندارند و امکانات مدارس گاه در حد صفر است مدارسی که از داشتن حداقل وسایل گرمایشی و سرمایشی محرومند و برخی مدارس علاوه بر این ساختمان در خور شأن یک مدرسه ندارند.
فضای بیرونی مدارس استان یکی از مشکلاتی است که مردم در سامانه فارس من با عنوان «مدارس کهگیلویه و بویراحمد جذابیتی برای دانش‌آموزان ندارند» مطرح شده است.
در همین خصوص به سراغ برخی از مدیران مدارس رفتیم و از آن‌ها در ارتباط با وضعیت فضای مدارس استان سؤالاتی پرسیدیم.
مدیر مدرسه‌ای در منطقه شهرک امام حسین یاسوج با بیان این که فضای با نشاطی در مدارس استان چه از نظر فرم مدارس و چه از نظر رنگ آمیزی نداریم اظهار کرد: یکی از معضلات بزرگ مدارس ما مربوط به فضا و سرانه ورزشی مدارس است که دانش‌آموزان از این فضا محروم هستند.
وی با بیان این که دلیل برخی از مشکلات سرانه ناکافی واریزی به حساب مدارس از سوی آموزش و پرورش است ادامه داد: مشکل اصلی این است که برای خودیاری دانش‌آموزان و کمک والدین به مدارس هم مشکل داریم در صورتی که اگر ساده‌تر با این موضوع برخورد می‌شد بسیاری از مشکلات به دست والدین باز می‌شد.
در ادامه به سراغ یکی از مدیران مدارس روستایی در منطقه دشت‌روم از توابع شهرستان بویراحمد رفتیم و از وی در خصوص وضعیت فضای مدارس پرسیدیم که آن را تقریبا در حد فاجعه دانست و گفت: خودتان سرکشی از مدارس دهستان دشت‌روم داشته باشید و اوضاع را رصد کنید تا به وضعیت مدارس پی ببرید.
این معاون آموزگار در دهستان دشت‌روم خاطرنشان کرد: سال‌های سال است که مدارس روستایی به حال خود رها شده‌اند و کسی یادی از ما نمی‌کند و نوسازی مدارس هم با مدارس قهر است.!
وی می‌گوید؛ از آموزش و پرورش انتظار آن چنانی نداریم چرا که مسوولان دستشان خالی است و از وضعیت بودجه آموزش و پرورش خبر داریم و می‌دانیم که در پرداخت معوقات معلمان و بازنشستگان چه وضعیت بدی دارند.
در کوچه پس کوچه‌های تنگاری مرکز دهستان دشتروم که قدم می‌زنیم به دانش‌آموزانی برخورد می‌کنیم که روزهای گرم تابستانی خود را با دوچرخه‌سواری سپری می‌کنند.
آن‌ها نیز از وضعیت فضای مدارس خود گلایه دارند که مدارس به قول خودشان قشنگ نیست و کلاس‌های درس جذابیتی برای آن‌ها ندارند.
والدین هم تقریبا از این وضعیت رضایتی ندارند و مدارس را برای دانش‌آموزان محیطی غیر جذاب می‌دانند که باید فکری به حال آن‌ها شود.
عباسی از والدین دانش‌آموزان در منطقه تنگاری بخشی از وضعیت بد فضای مدارس استان را مربوط به عدم نگهداری و یا نگهداری بد از مدارس می‌داند که آموزش و پرورش در این خصوص نقش مهمی دارد.
وی می‌گوید همه چیز دیده بودیم اما این که سرایه‌دار مدارس در فضای آموزشی مرغ نگهداری کنند غیر قابل توجیه است همچنین برخی مدارس روستایی در ایام تابستان محلی برای نگهداری دام و طیور می‌شود که این نه تنها مربوط به سال‌های کنونی بلکه از قدیم الایام چنین وضعیت نابسامانی وجود داشته است.
عباسی بخشی از وضعیت کنونی را از کم کاری و کم لطفی مدیران مدارس می‌داند که وقتی در فیش حقوقی آن‌ها حق مدیریت دیده می‌شود اما دریغ از کمترین نظارتی بر مدارس به خصوص در فصل تابستان که مدارس را رها می‌کنند و پاتوقی برای عده‌ای جوان می‌شود تا فضای مدارس را بدتر از وضعیت کنونی کنند.
انتهای پیام/2571/ر