بررسی بودجه وزارت ورزش با واعظآشتیانی؛ پولها صرف افراد و سفرهای اضافی می شود/ تا مدیریت کارآمد نباشد بودجه هرز می رود
مدیرعامل پیشین استقلال می گوید شما ببینید برای جام جهانی چه کسانی می خواهند بروند. من فکر می کنم گربه ساختمان فدراسیون هم بفرستند برای تماشا!
کد خبر: 753934 | ۱۴۰۴/۱۰/۰۵ ۰۹:۰۱:۰۰
روزبه دلاور| لایحه بودجه ۱۴۰۵ از سوی رییسجمهور به مجلس شورای اسلامی ارایه شد.
به گزارش روزنامه اعتماد، بر اساس این لایحه بودجه سال آینده ورزش و جوانان در بخش هزینههای جاری معادل ۱۱ هزار و ۵۲۹ میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان و بودجه عمرانی این وزارتخانه معادل ۱۴ هزار و ۹۷۵ میلیارد و ۴۰۹ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان در نظر گرفته شده است تا مجموع بودجه این وزارتخانه به ۲۶ هزار و ۵۰۴ میلیارد و ۷۰۹ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان برسد.
آیا افزایش بیست درصدی بودجه با نرخ دلار و تورم کفاف هزینههای جاری و عمرانی ورزش را میدهد؟
برای بررسی کارشناسی این موضوع با امیررضا واعظآشتیانی یکی از مدیران سیاسی، اقتصادی و ورزشی کشورمان تماس گرفتیم و نظرات او را با شما به اشتراک گذاشتیم.
ارزیابی کلی شما درباره بودجه در نظر گرفته شده برای وزارت ورزش چیست؟
نسبت به سال قبل بیست درصد افزایش داشته، اما مشکل نه تنها ورزش، بلکه در حوزههای دیگر هم چگونه خرج کردن است!
یعنی هنر درست هزینه و بهینه هزینه کردن و کارآمد هزینه کردن را برخی مدیران ما نمیدانند.
حق هم دارند چون که این کاره نیستند.
اما تاوان سوءمدیریت این افراد را باید مردم دهند، باید دولت یا دستگاههای دیگر بدهند، چون انتخاب نادرست افراد بوده.
جایگاه نادرست برخی افراد باعث میشود که هزینهها یک هزینه بیحاصل شود.
هزینه کردن یک هنر مدیریتی است که چگونه هزینه و چگونه بهرهبرداری کنید و بهرهوری شما از بابت این هزینه چیست.
در برخی فدراسیونهایمان آدمهای ناکارآمد در حوزههای مختلفش لانه کردند و بخشی از رییس فدراسیونها میخواهند با پول بیتالمال برای خود وجاهت درست کنند تا از آنها انتقاد نشود.
در عین حال این افراد به سمت پولپاشی میروند و تاوان این پولپاشی را مجموعه ورزش میپردازد، خب یک بخشی از بودجهها صرف این چیزهاست.
آدمهای اضافی و سفرهای اضافی که اگر این سفرهای اضافی کنترل شود و نیروهای اضافی مورد ارزیابی مجدد قرار بگیرد، میتواند هزینه شود در حوزههای فنی و استعدادیابی.
ما جام جهانی امریکا را در پیش داریم.
از همین حالا بحث درباره اعزامها زیاد است.
حتما منظور شما از اعزامها جلوگیری از حضور برخی افراد متفرقه برای این بازیها هم هست؟
بله، شما ببینید برای جام جهانی چه کسانی میخواهند بروند.
من فکر میکنم گربه ساختمان فدراسیون هم بفرستند برای تماشا!
یعنی این عدم نظارت و عدم کنترل باعث میشود که شاهد ریخت و پاشهایی باشیم و بعد هم بگویند ما پول کم داریم.
اگر کل بودجه این مملکت را به فدراسیونهای ورزشی دهید شش ماه بعد میگویند بودجه کم داریم!
بخش قابل توجهی از معضلات امروز به مدیریت برمیگردد.
دیگر زیاد پولپاشی کردن را که امریکا به ما یاد نداده!
پوپولیستی برخورد کردن و رفیق بازی کردن و بردن افراد اضافه به خارج را که دشمن به ما یاد نداده، اینها کار خودمان است!
لذا اعتقاد دارم باید نظارت و کنترل شود که بخش قابل توجهی از بودجه صرف همین مسائلی که عرض کردم، نشود.
منطقی و معقول نگاه کنند و ببینند که یک رشته ورزشی چقدر توانسته افتخار کسب کند و بودجهاش را بر اساس عملکرد سال گذشتهاش دهند.
اولویتبندی شود که آیا رشتههای تیمی میتوانند برای ما افتخارآفرینی کنند یا رشتههای انفرادی.
اینکه کدام رشتهها میتواند پرچم کشور را بالا ببرد و سرود ملی ما را به صدا دربیاورد و شور و شعف مردم را افزایش دهد، آنجا سرمایهگذاری کنیم. درست سرمایهگذاری کردن در برخی رشتهها هنر است.
یعنی نشان دهند که برای یکبار هم که شده بر اساس لیاقت و انتخابهای درست میتوانند به نتایج خوبی برسند.
اگر روزی وزیر ورزش میشدم قطعا نگاهم اینگونه میبود.
سراغ ورزشهای مدالآور میرفتم تا سرود ملی مملکت را به صدا دربیاورند و هم اینکه قهرمانیها را حمایت کنم تا مستمر باشد یعنی گلخانهای نباشد و ثبات تولید قهرمان یعنی به صورت فرآیندی طی شود.
برویم سراغ رشتههایی که کارهای زیربنایی کردند و در هر دورهای به طور فرآیندی به ما قهرمان میدهند.
میبینید که در یک المپیک مثلا ده تا طلا میآوریم و در یک المپیک به زور دو تا میآوریم.
دلیلش چیست؟
آنجا که ده تا طلا آوردیم، نشان میدهیم که قهرمانان ما در شرایط سنی و موقعیت فنی مدالآوری هستند، اما چهار سال بعد دوباره همینها را به المپیک میبریم که افت کردند مثلا طلاهایشان به برنز تبدیل میشود یا اوت میشوند!
اما اگر نیروها طی فرآیندی تربیت شوند و یک رقابت انتخابی سخت باشد بعد میتوانیم ادعا داشته باشیم که رفتیم به سمت تولید مستمر و فرآیندی برای قهرمانی.
به نظر شما با حدود ۱۵ همت بودجه برای بخش عمرانی میشود حداقل زیرساختهای نیمهکاره ورزش را به اتمام رساند؟
یک بخشی از زیرساختها را دولتها و بخش دیگر را باید شرایطی فراهم کنند که بخش خصوصی برای آن توجیه اقتصادی داشته باشد که هزینه کند.
استادیومها و سالنهای ورزشی در دنیا را مگر فقط دولتها ساختند؟
شرایط مهیا کردند و تعریف و تصویب شده و سلیقهای هم با آن برخورد نمیشود.
میآیند میگویند این شرایط را گذاشتیم هر کسی میخواهد در ورزش سرمایهگذاری کند، بیاید.
در حوزه فرهنگی و آموزشی هم همین است.
باز هم میرسیم به بحث خصوصیسازی و حق و پخش و این داستانهای تکراری!
آن بحث جداگانه است که باید به آن پرداخته شود.
اما مثال زدید با کشورهای دیگر دنیا، خب راههای درآمدزایی در کشور ما تقریبا برای سرمایهگذاران بخش خصوصی در ورزش بسته است!
وقتی بخش خصوصیسازی بیاید ورزشگاه بسازد با تیمداری فرق دارد این را یادتان باشد!
یکی میآید یک مجموعه میسازد و تیمها در آنجا اردو میزنند.
مثل تیمهای فوتبال و والیبال ما که به ترکیه میروند خب چرا نباید در ایران این امکانات را داشته باشیم تا پول مملکت را نبرند ترکیه خرج کنند؟ اگر توجیه اقتصادی باشد و حمایت مالی فراهم کنیم بخش خصوصی این کارها را انجام میدهد.
در مجموع برآورد کلی شما از بودجه در نظر گرفته برای ورزش را مناسب تفسیر میکنید؟
کاریش نمیشود کرد با همین شرایط باید رشتهها اولویتبندی شود و تا زمانی که مدیریت کارآمد نباشد، بودجهها هرز میرود!
مثل یک چاه ویل که هر چی داخل آن بریزید، پر نمیشود.