پایان تلخ یک خانواده پشت درهای بسته
معاون مبارزه با جرایم جنایی پلیس آگاهی تهران بزرگ از رمزگشایی پروندهای خبر داد که نهتنها صحنه جرم، بلکه دل هر انسانی را به لرزه درآورد.
باشگاه خبرنگاران جوان - سرهنگ کارآگاه مرتضی نثاری در تشریح این پرونده گفت: ساعت ۱۳:۰۰ روز چهارم مردادماه امسال، از طریق مرکز فوریتهای پلیسی ۱۱۰، وقوع دو فقره قتل هولناک در حوزه کلانتری ۱۸۱ چیتگر به پلیس آگاهی اعلام شد؛ قتلی که در سکوت یک خانه و پشت درهای بسته رخ داده بود.
با حضور فوری اکیپ بررسی صحنه قتل اداره دهم پلیس آگاهی، بازپرس ویژه قتل، کارشناسان پزشکی قانونی و تیم تشخیص هویت، پرده از واقعیتی تلخ برداشته شد.
وی افزود: در اتاق خواب، پیکر بیجان زن ۴۵ ساله، مادر خانواده، به صورت طاقباز بر زمین افتاده بود؛ گلولهای که از پشت سر وارد شده بود، راه بازگشتی برای او نگذاشته بود.
اما فاجعه به همینجا ختم نمیشد.
در کنار او، پیکر کوچک دختر ۱۲ سالهاش دیده میشد؛ کودکی که هنوز رویاهایش را زندگی نکرده بود.
گلولهای که از پشت سر وارد و از لاله گوش راست خارج شده بود، نشان میداد این کودک حتی فرصتی برای ترسیدن نداشته است.
سرهنگ نثاری افزود: در صحنه جرم، یک مرمی تغییرشکلیافته در الیاف فرش، دو عدد پوکه جنگی و یک گاوصندوق باز و خالی کشف شد؛ شواهدی که از جنایتی حسابشده حکایت داشت، نه حادثهای ناگهانی.
در تحقیقات اولیه، همسر مقتوله، مردی ۴۷ ساله و بازنشسته، تلاش داشت ماجرا را به سرقتی ساختگی نسبت دهد؛ اما اظهارات متناقض، رفتار آشفته و سکوتهای معنادار او، زنگ خطر را برای کارآگاهان به صدا درآورد.
معاون مبارزه با جرایم جنایی پلیس آگاهی تهران بزرگ گفت: بررسیهای تخصصی نشان داد متهم ماهها تحت فشار شدید مالی، بدهیهای سنگین و خطر تخلیه منزل قرار داشته؛ فشارهایی که بهتدریج بنیان این خانواده را فرسوده بود.هیچگونه ردپایی از ورود عامل خارجی به صحنه به دست نیامد؛ و در نهایت، پاسخی علمی، حقیقت را آشکار کرد.
آثار گاز باروت بر روی دست چپ متهم مثبت اعلام شد.
سرهنگ نثاری ادامه داد: متهم پس از چندین مرحله بازجویی تخصصی و مواجهه با مستندات غیرقابل انکار، سرانجام در تاریخ ۲۲ آذرماه لب به اعتراف گشود؛ اعترافی که سنگینی آن، فراتر از واژهها بود.
او در اظهارات خود گفت: «از دروغها خسته شده بودم… همسرم میخواست همراه من بیاید… دعوا بالا گرفت… اسلحه را برداشتم… شلیک کردم… دخترم با صدای تیر بیدار شد… فقط میخواستم ساکت شود…» پس از ارتکاب جنایت، متهم برای صحنهسازی، طلاجات را از منزل خارج و در انباری پارکینگ مخفی کرد و سلاح را در حاشیه اتوبان آزادگان دور انداخت.
طلاجات با راهنمایی متهم کشف شد، اما سلاح تاکنون به دست نیامده و همچنان در دل خاک پنهان است.
معاون مبارزه با جرایم جنایی پلیس آگاهی تهران بزرگ تأکید کرد: متهم با قرار بازداشت موقت از سوی بازپرس شعبه دوم دادسرای امور جنایی تهران، به اتهام قتل عمد تحت نظر قرار دارد و تحقیقات تکمیلی همچنان ادامه دارد؛ پروندهای که نمونهای تلخ از فروپاشی اقتصادی، پنهانکاری و تصمیمی چند ثانیهای است که یک خانواده را برای همیشه خاموش کرد.
سرهنگ کارآگاه مرتضی نثاری با ابراز تأسف عمیق از وقوع چنین حوادثی، توصیههایی را برای پیشگیری از تکرار فجایع مشابه مطرح کرد و گفت: «بخش قابل توجهی از پروندههای قتل خانوادگی، ریشه در فشارهای روانی، بحرانهای مالی پنهان و ناتوانی در مدیریت تنشهای زندگی دارد؛ مسائلی که اگر بهموقع دیده و درباره آنها گفتوگو شود، قابل پیشگیری هستند.»
او گفت: پنهان کردن مشکلات مالی میتواند به خشم انباشته و واکنشهای غیرقابل کنترل منجر شود.
گفتوگو و استفاده از مشاورههای تخصصی، بسیار کمهزینهتر از یک تصمیم چند ثانیهای و مرگبار است.
نگهداری هرگونه سلاح غیرمجاز در محیط خانواده، حتی بدون نیت قبلی، تهدیدی جدی برای جان اعضای خانواده، بهویژه کودکان است.
پلیس بهطور جدی با دارندگان سلاح غیرمجاز برخورد میکند.
وی ادامه داد: کودکان هیچ نقشی در اختلافات بزرگسالان ندارند، اما بیشترین آسیب را میبینند.
هرگونه مشاجره یا تصمیم احساسی در حضور کودکان، میتواند پیامدهایی جبرانناپذیر داشته باشد.
عصبانیتهای غیرعادی، دروغگویی مداوم، انزوا یا رفتارهای پرخطر، زنگ خطر است و اطرافیان نباید نسبت به این نشانهها بیتفاوت باشند.
مراجعه به پلیس، مددکاران اجتماعی یا مراجع قضایی در اوج اختلافات خانوادگی، اقدامی پیشگیرانه و عقلانی است.
بسیاری از فجایع، پیش از وقوع، قابل مهار بودهاند.
منبع: پلیس
