نسل جدید کشور را در مسیر توسعه پایدار قرار دهند

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از وزارت علوم، سید مهدی ابطحی در جشنواره تجلیل از دانش‌آموزان پژوهنده که امروز (یکشنبه) در اردوگاه شهید باهنر برگزار شد اظهار داشت: کشف و درک قوانین حاکم بر جهان نیازمند برخورد علمی و خردورزی است؛ قوانینی که ما از طریق ابزارهای علمی، یعنی دانش و تحقیق، باید بر آن‌ها مسلط شویم.
وی با بیان اینکه خداوند با حکمت و عدل، جهان را آفریده است و شناخت قوانین طبیعی، وظیفه و مسئولیت ما است، گفت: نیایش، راه درست، تلاش، موفقیت و درستکاری تداوم موفقیت را به ارمغان می‌آورد.
سرپرست معاونت پژوهشی وزارت علوم به تاریخ توسعه جوامع جهان اشاره کرد و گفت: در تمامی سده‌ها، جوامع بر اساس قوانینی که کشف کرده‌اند، پیشرفت کرده‌اند.
انقلاب صنعتی اول با اختراع ماشین بخار آغاز شد و کشورهای غربی از آن به سرعت رشد کردند.
در انقلاب صنعتی دوم با تولید انبوه و کارخانه‌سازی فاصله آنها با دیگر کشورها بیشتر شد، انقلاب سوم مبتنی بر فناوری‌های الکترونیک و اتوماسیون، فاصله کشورها را بیشتر کرد و اکنون در انقلاب چهارم هستیم؛ انقلابی که بر اینترنت اشیا، فناوری‌های محاسبات ابری، رباتیک و هوش مصنوعی مبتنی است.
ابطحی بیان کرد: پایبندی به بنیان‌های علمی، بستر مناسب و توجه به نیروی انسانی خلاق، کلید موفقیت ما در این حوزه است.
سوال این است که ما چه میزان از این فرصت بهره‌مند هستیم و آیا در فضای آموزش و پژوهش، بستر لازم را داریم؟
معاون وزیر علوم ضمن نگرانی موجود درباره تکیه بر منابع نفت و معدن کشور به جای سرمایه‌های انسانی خلاق، خاطرنشان کرد: کشورهایی که بر منابع طبیعی تکیه می‌کنند، با گذشت زمان فقیرتر و عقب‌مانده‌تر می‌شوند، در حالی‌که کشورها و جوامع با تکیه بر نیروی انسانی خلاق، روز به روز ثروتمندتر خواهند شد.
وی تصریح کرد: در حال حاضر، ما در معرض یک فرصت بزرگ قرار داریم.
انقلاب صنعتی چهارم، انقلاب مهندسی، فناوری و تولید پایدار است؛ اگر بتوانیم در مسیر این انقلاب قرار بگیریم، آینده‌ای درخشان در انتظار کشور است.
کلید این کار ارزشمند، آموزش صحیح، پژوهش، و سرمایه‌گذاری بر نیروی انسانی است.
ابطحی اظهار کرد: اگر عمر ذخایر نفتی کشور را ۱۳۷ سال ارزیابی کرده و ارزش آن را حدود ۱۰ هزار میلیارد دلار تخمین بزنیم، حدود ۲۵ برابر از ثروت ایلان ماسک بیشتر است اما به واقع تکیه بر ذخایر نفتی و معدنی و عدم حضور در فضای توسعه بین المللی و بی‌توجهی به نیروی انسانی باعث می‌شود که کشور متکی به ذخایر معدنی باشد و هر روز کشور فقیرتر شود درحالی که کشوری که مبتنی بر نیروی انسانی باشد هر روز غنی‌تر خواهد شد.