از این طرف بیا، ترور از دریچه چشم یک نوجوان

به گزارش خبرنگار مهر، رمان «از این طرف بیا» تازه‌ترین کتاب سمیه جمالی است که مانند دو کتاب دیگر این نویسنده، «لب خط» و «اشک را مهلت ندادیم»، توسط نشر بیست و هفت بعثت منتشر شده است.
این رمان ۱۲۰ صفحه‌ای مناسب گروه سنی نوجوان است که با حال و هوای دهه شصت و جنگ تحمیلی، به موضوع ترور منافقین می‌پردازد.
به گفته جمالی این نخستین باری است که درباره ترور قلم می‌زند.
«از این طرف بیا» داستان نوجوانی به نام سودابه را روایت می‌کند که همراه مادر و برادرش سلمان که یک جوان بسیجی‌ و نان‌آور خانه‌ است، در یکی از محله‌های تهران زندگی می‌کند.
سودابه به واسطه دوستانش وارد مسجد و فعالیت‌های پشت جبهه می‌شود و کم‌کم در شرایطی قرار می‌گیرد که در کنار دغدغه‌های نوجوانه‌اش مانند آشپزی، درس و مدرسه میل به رشد، می‌خواهد با قبول مسئولیت اجتماعی خود، نشان دهد که بزرگ‌شده است.
کتاب، توانسته دغدغه‌ها، روابط اجتماعی و فضای آن دوران را به گونه‌ای ملموس کند و به تصویر بکشد که خواننده به راحتی فضای داستان را متصور شده و از خواندن لذت بیشتری ببرد.
از جزئیات زندگی دهه‌شصت در کتاب، می‌توان به صف‌های کوپن و کلاس‌های مسجدیِ کمک‌های اولیه و اسلحه‌شناسی اشاره کرد.
در بخشی از آن درباره صف‌های کوپن می‌خوانیم: «صف ناموس مامان شده بود.
تصور اینکه جایش را در صفی از دست بدهد که از صبح زود رفته و توی تاریک‌روشنی هوا زنبیل گذاشته و به چند نفر سپرده که «اینجا جای منه.» چیزی شبیه شکست در جنگ میان دو ابرقدرت بود.»
علاوه بر این موضوعات، توجه نویسنده به وقایع مهمی مانند ترور شخصیت‌هایی چون حضرت آیت‌الله خامنه‌ای و شهید بهشتی و نیز نحوه جذب نوجوانان به گروه منافقین، جذابیت داستان را دوچندان می‌کند و فضای مشوش و پراضطراب پس از این ترورها و حال و هوای مردم را به‌خوبی بازآفرینی می‌کند.
در ادامه گوشه‌ای از کتاب که به حادثه ترور حضرت آیت‌الله خامنه‌ای می‌پردازد، می‌خوانیم: «آقای خامنه‌ای شروع کردند به توضیح که زن در زمان‌های مختلف حتی در پیش از اسلام مورد ظلم بوده و نمی‌گذاشتند درس بخواند، کاربکند...
یک‌باره سکوت شکست.
بدجور هم شکست؛ با صدای وحشتناکی.
تقصیر ما زن‌ها نبود.
صدا از پایین آمد و بعد صدای داد و فریاد مردانه.
خودم را رساندم لبه دیوار کوتاه شبستان.
پرده را کنار زدم و از بالا توی شبستان مردانه را نگاه کردم.
چیزی دیده نمی‌شد.
همه همدیگر را هل می‌دادند.
یک عمامه مشکی دیدم کنار تریبون افتاده و خون!»