دانشجویان در مراسم روز دانشجوی ۱۴۰۴ چه گفتند؟

به گزارش خبرنگار مهر، مراسم بزرگداشت ۱۶ آذر و روز دانشجوی امسال با حضور مسعود پزشکیان؛ رئیس جمهور در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی برگزار شد.
این مراسم بدون حضور خبرنگاران آموزش عالی برگزار شد و صدا و سیما نیز تنها سخنان رئیس جمهور را به صورت زنده منتشر کرد.
در زمان برگزاری مراسم تنها یک خبرگزاری اقدام به پخش زنده سخنرانی‌های نمایندگان دانشجویان کرده بود که پس از سخنرانی دومین دانشجو، پخش زنده این مراسم قطع شد.
متن سخنرانی بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی نیز در کانال بسیج دانشگاه منتشر شده است.
پاشاپور، دبیر شورای صنفی دستیاری علوم پزشکی تهران در این مراسم گفت:
«خون گریه‌های خاموش همکاران ما بر دیوارهای بیمارستان‌های آموزشی کشور خشک شده است.
این موارد فقط نشانه‌های آشکار یک بیماری عمیق هستند؛ بیماری به نام فقدان امنیت روانی، تحمل فشارهای غیر انسانی و نبود شبکه حمایتی.
ما اجازه نداریم در سکوت شاهد از دست دادن هر یک از این سرمایه‌های ملی باشیم.
این سوگند ما و مسئولیت اخلاقی همه مسئولان را به چالش می‌کشد.
حال به صراحت مطالبه می‌کنیم که آیا دولت برنامه‌ای برای تأمین امنیت شغلی و روانی کادر درمان که ضمانت اجرایی قوی داشته باشد، دارد؟
ما دانشجویان حامل دو میراث گرانقدر انتقاد آگاهانه و مسئولیت‌پذیری هستیم.
ما امروز نه به عنوان معترضان که به عنوان همراهان دلسوز توسعه کشور دغدغه‌هایمان را طرح کردیم؛ ما به آینده ایران و به نقش خود در ساختن آن امید داریم.
ما چشم به راه اقدامات عملی و تحول آفرین دولت شما هستیم.
ما خواهان وعده نیستیم و خواستار اقدامیم.
نماینده دانشگاه آزاد نیز در این مراسم گفت:
آقای دکتر پزشکیان
ورود شما و دکتر ظفرقندی به دولت موجی از امید به حل مشکلات انباشته کادر درمان را ایجاد کرد ولی امروز این امیدها کم‌کم به یاس تبدیل می‌شود.
وعده‌های بهبود شرایط دستیاران، پزشکان طرحی و کادر درمان محقق نشده است.
اعزام اجباری با کم‌ترین امکانات با حقوق‌های معوقه چهار تا ۶ ماه روحیه این قشر زحمت‌کش را فرسوده است و متأسفانه در همین شرایط نامساعد نیز شاهد تبعیض و رفتارهای سلیقه‌ای هستیم.
دانشجوی دانشگاه آزاد نه حقوق اینترنتی می‌گیرد و نه از امکانات و تسهیلات دولتی بهره می‌برد؛ پس چرا باید طرح اجباری را زیر نظر وزارت بهداشت به عنوان نیروی کار ارزان بگذراند؟
طرح اجباری ما جبران کدام امکان رایگان و کدام کمک دولت است؟
وقتی صحبت از حقوق می‌شود می‌گوئید از دانشگاه آزاد بگیرید؛ ولی وقتی زمان کار ارزان می‌شود، می‌گوئید شما نیروی وزارت بهداشت هستید.
در متن نطق محمدرضا قیصری مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی نیز آمده است:
«با سلام و خیر مقدم خدمت رئیس جمهور محترم و حضار گرامی
وای بر انقلاب و انقلابی‌ای که در بامداد پیروزی بخواهد به محیط آرام و آسایش دهنده انقلابِ پیروزشده، دل ببندد و با شهادت و مبارزه خداحافظی کند.
شهید بهشتی (ره)
خدا را شاکرم که امروز برخلاف برخی کم لطفی‌ها، به برکت انقلاب اسلامی چونان بنده‌ای از قشر مستضعف جامعه به عنوان نماینده تشکل پیشروی دانشجویی سخن بگویم.
نطق حاضر، پیرو فریاد شریعت رضوی‌ها، بزرگ‌نیاها و قندچی‌هاست که کمر بسته بودند تا تبر بر تن نیکسون‌ها بزنند.
ما وارث آرمان شهداییم و نشان دادیم؛ دشمنی که دوازده روز و شب به نیت تجاوز، تحقیر و تسلیم این ملت به میدان آمد، با فریادی یکصدا در آتش موشک‌هایمان سوخت و با ذلت و خواری تن به شکست داد!
آری!
این است سرنوشت کسی که با ملت ایران دشمنی کند.
آقای رئیس‌جمهور!
میزان رأی ملت است و شما برگزیده ما.
اینکه ۱۶ آذری باشد و شما در پیش روی دانشجویان بنشینید و نه دست‌نشانده کشوری بیگانه؛ خواست، آرمان و اراده دانشجویان ضد استکبار بوده است؛ میگوییم تا بدانند مسیر سازندگی و تعالی کشور نه قائم در پناه غرب و تسلیم در برابر کدخدا، که در این مرز و بوم و از ذهن همین جوانان می‌گذرد.
آقای دکتر!
چه صادقانه و بی‌ریا گفتید که جز خدا و مردم نباید به هیچ قدرتی دل بست.
ما به صداقت شما ایمان داریم اما گویا صدایی رساتر می‌خواهد تا صدق کلام شما به گوش بعضی از اطرافیانتان هم برسد؛ آنهایی که غرق شدن تایتانیک غرب را می‌بینند اما همچنان در صف خرید بلیط آن به انتظار نشسته‌اند.
همان‌هایی که می‌خواهند تمام سیب و گلابی‌های کشور را در سبد مذاکره بگذارند غافل از آنکه سال‌هاست سبد پوسیده و سرمایه‌هایمان یکی پس از دیگری هدر می‌رود.
ما اینجاییم تا ثابت کنیم وظیفه حرکت به سمت حل مسائل کشور و تحقق ایرانی پیشرفته و مقتدر بر دوش ما و شماست.
دانشگاه و دانشجوست که باید طلایه‌دار پیشرفت کشور باشد.
ما امروز به امثال چمران‌ها نیاز داریم اما کدام دانشگاه می‌تواند آنها را تربیت کند؟
دانشگاهی که در آن مسائل اساسی کشور حل می‌گردد و نسبت به اتفاقات کشور حساس است؛ یا دانشگاهی که دانشجوی آن از فضای سیاسی دور شده و محفل خوبی برای گذران وقت، و در بهترین حالت، محلی برای نوشتن چند مقاله، و کارخانه‌ای برای تولید مدرک پیدا کرده است.
صحبت‌های برآمده از برخی دفاتر دانشجویی امروز، نسبتی با حل مسائل اساسی کشور و تحقق ایرانی مستقل و قوی دارد؟
یا اصلاً اطمینان دارید دالان‌های بروکراسی دولتتان حرف اصلی دانشگاهیان را بدون اغراض جناحی به شما می‌رسانند؟
شما با شعار امید آفرین تکیه بر کارشناسان آمده‌اید، دانشگاهیان نیز دست یاری خود را به سوی شما دراز کرده اند.
نکند بی اعتنایی مدیران و ذکر ما نمی‌توانیم‌هایشان سبب یاس و دلسردی بشود و فاصله کارشناسان را از مرزها نیز فراتر ببرد.
بعنوان نکته آخر این بخش؛
آقای رئیس!
برخی سیاست‌های مبتنی بر ولنگاری فرهنگی در دانشگاه که از سوی دستیاران تجویز، بدست مشاوران پیگیری و توسط طرفداران دانشگاه سطحی تشویق می‌شود، اجازه فکر به مسائل را از دانشگاه تراز انقلاب اسلامی گرفته است.»