ترامپ، گروههای موسیقی و کمی فوتبال؛ به کارناوال خجالتآور فیفا خوش آمدید!
در قرعهکشی جام جهانی که در مرکز یادبود کندی در واشنگتن دیسی برگزار شد، اینفانتینو ریاست ترکیبی عجیب از سرگرمی سبک و امور بینالملل را برعهده داشت؛ با کمی هم فوتبال آن وسطها.
ترامپ، گروههای موسیقی و کمی فوتبال؛ به کارناوال خجالتآور فیفا خوش آ…
در قرعهکشی جام جهانی که در مرکز یادبود کندی در واشنگتن دیسی برگزار شد، اینفانتینو ریاست ترکیبی عجیب از سرگرمی سبک و امور بینالملل را برعهده داشت؛ با کمی هم فوتبال آن وسطها.
کد خبر: 751005 | ۱۴۰۴/۰۹/۱۶ ۱۳:۲۵:۱۴
«امروز احساس میکنم گاوچرانم.
امروز احساس میکنم کارگر ساختمانیام.
امروز احساس میکنم موتورسواری با لباس چرمیام.» این بخشی از آهنگی است که به عنوان حسن ختام قرعهکشی جام جهانی اجرا شد.
به گزارش روزنامه اعتماد و به نقل از اتلتیک، چهار سال پس از کنفرانس خبریای که در آن رییس فیفا، جیانی اینفانتینو، نطق عجیب خود را درباره جام جهانی قطر آغاز کرد - با اعلام جمله «امروز احساس میکنم آفریقاییام، امروز احساس میکنم همجنسگرا هستم» - این سوییسی-ایتالیایی از چشمانداز خود برای جام جهانی ۲۰۲۶ در ایالات متحده، کانادا و مکزیک رونمایی کرد.
در قرعهکشی جام جهانی که در مرکز یادبود کندی در واشنگتن دیسی برگزار شد، اینفانتینو ریاست ترکیبی عجیب از سرگرمی سبک و امور بینالملل را برعهده داشت؛ با کمی هم فوتبال آن وسطها.
این مراسم با اجرای گروه دیسکوی ویلج پیپل از آهنگ ۱۹۷۹شان با نام «YMCA» به اوج رسید.
ترامپ، رییسجمهور امریکا، از ردیفهای بالا این اجرا را تماشا میکرد و رقص لگن و مشت معروفش را انجام میداد، مثل مهاجمی که جشن گل مخصوصش را اجرا میکند تا جایگاهش را در بازی بعدی EA Sports FC تضمین کند.
اجرای ویلج پیپل به اندازه بقیه مراسم، شبیه یک رویای تبآلود بود.
با وجود یک انتظار طولانی و بیپایان، این اجرای اصلی مراسم ظاهرا باز هم نتوانست سر وقت وارد شود و دستوپازنان به وسط صحنه پرید، در حالی که بخش آغازین کورس آهنگ شروع شده بود.
ترکیب ترامپ و ویلج پیپل در تاریخ کنار پنالتی از دست رفته دایانا راس در مراسم افتتاحیه آخرین جام جهانی امریکا در ۱۹۹۴ ثبت خواهد شد، کارناوالی خجالتآور و میانمایه که با ترکیبی از خنده و ناامیدی در سراسر جهان همراه شد.
اینفانتینو با بیاعتنایی شادمانه به ضربالمثل قدیمی «فوتبال و سیاست قاطی نمیشوند» برخورد کرد و این مراسم معادل پرتاب کردن این دو درون یک مخلوطکن مفهومی بود.
حضور ترامپ - و همچنین همتایان کانادایی و مکزیکی او، مارک کارنی و کلودیا شاینباوم - قابل توجهترین بخش مراسم بود و وقتی اینفانتینو آنها را مجبور کرد برای شاید ناشیانهترین سلفی تاریخ ژست بگیرند، این موضوع برجستهتر شد: «لبخند بزنید… ترامپ، کلودیا شاینباوم و مارک کارنی با جیانی اینفانتینو عکس میگیرند.»
این مناسب بود که مراسم با اجرای آندریا بوچلی از آریای اپرایی «نسون دورما» آغاز شود.
عنوان آن به معنی «هیچکس نخوابد» است و وقتی قرعهکشی وارد ساعت سومش شد، ترسهایی جدی به وجود آمد که شاید این آهنگ به نوعی پیشگویی از مراسم بوده باشد!
اجرای بوچلی و لارین هیل یادآور این بود که با وجود تمام تجملات پوچ این تورنمنت، قرار است استعداد واقعی (ورزشی) در آن حضور داشته باشد.
رابی ویلیامز و نیکول شرزینگر نیز اجرا داشتند.
پس از پایان «نسون دورما»، بوچلی جای خود را به مجریان برنامه، هیدی کلوم و کوین هارت داد.
این نوع جابهجایی از نوع تعویضهایی بود که معمولا باعث میشود هواداران فوتبال سر سرمربی تیم فریاد بزنند: «تو نمیدونی داری چیکار میکنی!»
کلوم و هارت، این زوج نامتجانس، وارد صحنه شدند.
وظیفهشان، ظاهرا گرم کردن جمعیت بود؛ چالشی که آنها با موفقیتی در حد تلاش کسی برای خشک کردن یک یخچال با سشوار با آن روبهرو شدند.
آنها اینفانتینو را معرفی کردند که بلافاصله فیفا را «تامینکنندگان رسمی شادی برای بشریت به مدت بیش از ۱۰۰ سال» اعلام کرد، جملهای که فهم او از معنای «رسمی» و «شادی» را زیر سوال برد.
سپس، پس از آنکه اینفانتینو از امریکاییها، مکزیکیها و کاناداییهای حاضر خواست خود را نشان دهند و تشویق کنند، نوبت به عجیبترین بخش مراسم یعنی اعطای «جایزه صلح فیفا» رسید.
این جایزه از قبل مورد انتقاد قرار گرفته بود که ظاهرا تنها برای خوشآمدگویی به رییسجمهور امریکا ساخته شده، اما اینفانتینو قصد تایید چنین ادعاهایی را نداشت: «جایزه صلح فیفا هر ساله اهدا میشود»، رییس فیفا این موضوع را با اصرار اعلام کرد، آن هم درباره چیزی که البته هرگز قبلا اهدا نشده بود.
پس از پخش یک ویدیو که اهمیت صلح را همراه با تصاویری از کودکانی که روی دیوار نشستهاند و فوتبال بازی میکنند، میگفت، اینفانتینو نظریه خود را توضیح داد: «صلح امید ایجاد میکند و فوتبال آن امید را به وحدت تبدیل میکند.» به عنوان یک فرمول باید گفت، چندان علمی نیست.
او سپس نامگیرنده را اعلام کرد و تعجب همگان برانگیخته شد: ترامپ!
ترامپ هنگام دریافت تندیسی که اتفاقا شبیه دستهایی است که از جهان زیرین برای تصاحب روح فوتبال بالا میخزند، گفت: «این واقعا یکی از بزرگترین افتخارات زندگی من است.»
تحسین متقابل بین ترامپ و اینفانتینو در تمام مراسم مشهود بود.
ترامپ مرتبا او را «دوست خوبم» خطاب میکرد و در عین حال گهگاه او را «جانی» هم صدا میزد.
و سپس، پس از اینکه تمام چیزهای مهم تمام شد، کمی فوتبال ترتیب داده شد.
این کار با مشارکت بیشتر روسایجمهور آغاز شد، مشاهده صحنهای که در آن اینفانتینو به رهبران سه کشور یاد میداد چطور توپ را از درون یک سطل انتخاب کنند، مدتی طولانی در ذهن باقی خواهد ماند.
بازیگر دیگر مهم این مراسم ریو فردیناند بود.
مدافع سابق انگلستان و منچستریونایتد که اکنون ۴۷ سال دارد، در مرکز قرعهکشی قرار گرفت؛ در کنار مجری سامانتا جانسون، البته پس از حضور در نه یکی، بلکه دو آیتم طنز توضیحی.
نقش فردیناند عمدتا بازیگری بود.
مشخص نیست این تلاش جاهطلبانه برای ورود به هالیوود بود یا یک فریاد کمک.
قرعهکشی به اندازهای پیچیده بود که انتظارش میرفت.
تام بردی برای کنترل توپها مشکل داشت، و وین گرتسکی کشورهایی مانند «North Mackadonia» و «Kuracko» را معرفی کرد.
در اینجا بود که بانمکبازی فردیناند گل کرد: «تمرینها اینطوری نبودن»!
با پیچیدهتر شدن حالات قرعهکشی، فردیناند وظیفه ناخوشایند توضیح آنچه در حال رخ دادن بود را بر عهده گرفت، کاری که او بسیار بهتر از تماس ویدیویی ساختگیاش با بازیگر هالیوودی متیو مککانهی انجام داد.
متاسفانه تنها مسابقهای که برنامهریزی نشد، مسابقهای میان فردیناند و همکار مکزیکی-امریکاییاش، دنی رامیرز بود.
هنگامی که این دو از جایگاه تا صحنه با هم شوخیهای لفظی رد و بدل میکردند، چیزی که احتمالا قرار بود شوخی فوتبالی باشد، بیشتر شبیه دشمنی واقعی شد.
همه چیز در فضای مهمانی پایان یافت، با رقص ترامپ روی آهنگ YMCA تصویری مناسب و مضحک برای جمعبندی کامل مراسمی که در آن سازمان فوتبال بیش از اینکه بگوید چه تیمی با چه تیمی بازی میکند، وقت خود را صرف تحسین سیاستمداران و دخالت در دیپلماسی جهانی کرد.
«تو هر کاری میخوای انجام میدی»، اینفانتینو در مقطعی به ترامپ گفت و ظاهرا فیفا هم همینطور.