معماری سلطه: راهبرد «صلح» اسرائیل در قبال لبنان و سوریه
به گزارش مشرق، کانال تلگرامی مشکات اندیشه در مطلبی نوشت:
تحلیل ابرهیم ماجد از استراژی تلآویو در قبال شامات اسرائیل این روزها از صلح سخن میگوید؛ اما در عمل، راهبردی را پیش میبرد که بر فشار، اجبار و توسعهطلبی استوار است.
در ظاهر و در سخنان عمومی – از جمله در آخرین مصاحبه بنیامین نتانیاهو – اسرائیل خود را حامی «ثبات» معرفی میکند.
اما در جزئیات، تصویری کاملاً متفاوت پدیدار میشود: صلحی مشروط به سلطه، خلع سلاح همسایگان و تضمین ضعف ساختاری دائمی آنان.
صلح به روایت اسرائیل: دیپلماسی در پوشش سلطه سخنان نتانیاهو یک نکته را بهروشنی روشن کرد: اسرائیل خواهان صلح است، اما صلحی که فقط بر اساس معیارهای امنیتی خود تعریف شود.
در قاموس سیاسی اسرائیل، این یعنی: • ایجاد مناطق حائل در خاک کشورهای همسایه • تغییر مرزها و جابهجایی سرزمینی به نفع اسرائیل • خلع سلاح مناطق مرزی در لبنان و سوریه • کنترل منابع آبی و انرژی دریایی منطقه • برتری نظامی دائمی برای جلوگیری از هر گونه بازدارندگی واقعی نتانیاهو این شروط را آشکارا مطرح کرد و آنها را پیشنیاز هر توافق آینده نامید.
اما این شروط صلح نیست؛ نسخه تسلیم است.
تحقق آنها به معنای تثبیت کنترل اسرائیل بر مناطق حساس سوریه و لبنان و جلوگیری از توانگیری نظامی و اقتصادی این کشورها خواهد بود.
لبنان: فشار، هراسافکنی و تلاش برای شکاف داخلی رفتار اخیر اسرائیل در قبال لبنان نشان از الگویی حسابشده دارد: افزایش تنش، تهدید به جنگ و ساختن فضایی که بیروت را به امتیازدهی سوق دهد.
حملات به شهرهای جنوب، تنها یک روز پس از نخستین جلسه «کمیته سازوکار» – که برای نخستین بار با حضور نماینده غیرنظامی لبنان برگزار شد – پیام آشکاری داشت: امتیازدهی لبنان باعث توقف حملات نمیشود، بلکه خواستههای اسرائیل را بیشتر میکند.
تکرار هشدارهای تلآویو درباره «جنگ ناگزیر» نیز کارکرد روانی دارد.
جامعهای مضطرب و نگران از جنگ، احتمالاً دولت خود را به عقبنشینی بیشتر وادار میکند.
اما هدف اسرائیل عمیقتر است.
تلآویو معتقد است تداوم تنش میتواند لبنان را به سمت بیثباتی داخلی سوق دهد.
در چنین شرایطی: • مقاومت درگیر بحرانهای داخلی میشود • نهادهای ملی تضعیف میشوند • خلأ امنیتی در جنوب شکل میگیرد • اسرائیل میتواند واقعیتهای جدید مرزی را تحمیل کند در محاسبات سرد اسرائیل، لبنانی گرفتار اختلاف داخلی، قدرت مقاومت در برابر خواستههای مرزی، گازی و امنیتی تلآویو را نخواهد داشت.
سوریه: تهدید ترور در لباس پیشنهاد صلح در همین حال، رویکرد اسرائیل به سوریه وارد مرحلهای از پیامرسانی آشکار سیاسی شده است.
چند روز پیش از سخنان نتانیاهو، منابع اطلاعاتی اسرائیل ادعا کردند گروههایی در سوریه قصد ترور احمد الشرع، رئیسجمهور خودخوانده سوریه را دارند؛ زمانبندی این خبر تصادفی نبود.
فردای آن روز، نتانیاهو اعلام کرد «صلح» با سوریه ممکن است؛ اما تنها در صورتی که دمشق با ایجاد منطقه حائل عظیم از جنوب سوریه تا حاشیه دمشق موافقت کند.
این یک پیشنهاد دیپلماتیک نیست؛ تهدیدی است که با زبان مذاکره بیان میشود.
پیام به الشرع واضح است: منطقه حائل را بپذیر، وگرنه امنیت سیاسیات تضمین نخواهد شد.
همانند لبنان، در سوریه نیز بیثباتی داخلی به سود اسرائیل است؛ زیرا تضعیف حاکمیت مرکزی، توان این کشور را برای دفاع از مرزها و منابعش کاهش میدهد.
تسلیم، صلح نیست رفتار اسرائیل در قبال لبنان و سوریه، نه برای حل منازعه بلکه برای بیاثر کردن نظاممند این دو کشور طراحی شده است؛ تا نتوانند در برابر خواستههای اسرائیل درباره مرزها، آب، گاز و امنیت مقاومت کنند و در عین حال زمینه برای تصاحب منابع و داراییهای راهبردی فراهم شود.
صلحی که بر پایه برتری و تحمیل بنا شود، نامش صلح نیست؛ نسخهای است برای سلطه.
*بازنشر مطالب شبکههای اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکهها منتشر میشود.