چرا روابط پرسود با ونزوئلا خار چشم روزنامه غربگرا شد؟!

به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت:
روزنامه وابسته در گزارشی با عنوان «پایان چاوزیسم در ونزوئلا؟
قصد دیرینه آمریکا برای تغییر رژیم در ونزوئلا در گام‌های پایانی است» می‌نویسد: پس از دهه‌ها شاهد بزرگ‌ترین حضور نظامی آمریکا در دریای کارائیب هستیم.
هنوز مشخص نیست گام بعدی چه خواهد بود.
بیش از 20 قایق مظنون به حمل موادمخدر هدف حمله نیروهای آمریکایی قرار گرفته‌اند و بیش از 80 نفر کشته شده‌اند.
دولت آمریکا می‌گوید برای مبارزه با کارتل‌های مواد مخدر آمده اما حضور پررنگ نظامی‌اش حاکی از داستان دیگری است.
آیا این تلاشی برای سرنگونی دولت مادورو است؟
آیا آمریکا دارد برای یک جنگ آماده می‌شود یا صرفاً برای قدرت‌نمایی آمده است؟
دولت آمریکا تاکنون توضیح واضحی ارائه نکرده است؛ می‌تواند جنگی روانی برای برکناری نیکولاس مادورو باشد یا کمک به ژنرال‌های ونزوئلا برای رسیدن به این هدف.
هم‌میهن همچنین در مطلب دیگری با عنوان رفاقت بی‌حاصل ایران و ونزوئلا نوشت: «بزنگاه بحران، همواره مهم‌ترین محک برای ارزیابی ارزش و اهمیت روابط کشورها با یکدیگر است.
با این معیار، روابط ایران و ونزوئلا در ماه‌های اخیر چندان کارآمد از کار درنیامده‌اند.
این در حالی است که در دهه‌های گذشته، ونزوئلا از نام‌های پرتکرار در اخبار روابط خارجی ایران بوده است.
مرور مواضع نشان می‌دهد، انگیزه اصلی مقامات تهران و کاراکاس برای تأکید بر رابطه‌ای بودند که از دوره هوگو چاوز کلید خورد و تا امروز ادامه یافته است.
جمهوری اسلامی ایران البته همواره تقابل با ایالات‌ متحده را از عناصر اصلی سیاست خارجی خود داشته است اما این شکل پیگیری روابط براساس دشمن مشترک، از اواسط دهه هشتاد کلید خورد.
این رابطه البته خالی از محتوا هم نبود.
لااقل ونزوئلا، استفاده‌های قابل‌توجهی از رابطه‌اش با ایران برد.
تهران در عرصه‌های اقتصادی و انرژی کمک‌های مختلفی به کاراکاس کرده است و به‌خصوص در سال‌های اخیر و با تشدید فشارها، تلاش ایران نیز در این زمینه تا حدی جدی‌تر شده است....
ایران و ونزوئلا، عملاً در دو سمت مختلف کره‌زمین قرار دارند.
در عرصه‌ای مثل کمک تسلیحاتی یا یاری ‌رساندن در میانه جنگ، این فاصله اهمیت و اثر دارد.
هر دو کشور، از بحران‌ها و گرفتاری‌های اقتصادی جدی در عرصه داخلی رنج می‌برند و از این‌رو، سقف چندان بلندی برای کمک اقتصادی به یکدیگر نیز ندارند».
برخلاف فضاسازی روزنامه غربگرا درباره بی‌دستاورد بودن روابط ایران و ونزوئلا باید یادآور شد که آمریکای لاتین و به‌ویژه ونزوئلا فرصت‌های اقتصادی زیادی برای ایران ایجاد کرده است.
چنان‌که به گزارش «میدل‌ایست‌آی»، در سال‌های اخیر، همکاری ایران در بخش ساخت مسکن‌، ساخت کارخانه‌های مختلف مونتاژ خودرو و تراکتور و توسعه کارخانه سیمان در ونزوئلا، موجب گسترش روابط اقتصادی و درآمدزایی برای کشور شده است.
ساخت و صادرات نفتکش ایرانی «افراماکس» به ونزوئلا، افتتاح فروشگاه‌های ایرانی- مانند مگاسیس- با فروش محصولات ایرانی در کاراکاس و همچنین تامین برخی پالایشگاه‌های ونزوئلا، صادرات میعانات گازی به ونزوئلا به صورت سوآپ با نفت سنگین، صادرات خدمات فنی و مهندسی در حوزه انرژی، و کشت فراسرزمینی، از جمله این همکاری‌های اقتصادی است.
ساخت پالایشگاه‌های مشترک و یا فراسرزمینی که با تهیه نفت ونزوئلا، محصولات پالایشگاهی برای ایران تولید کند، از جمله طرح‌های در حال اجراست.
نخستین پالایشگاه فراسرزمینی ایران با نام «ال‌پالیتو» در مهرماه ۱۴۰۱ در ونزوئلا ساخته شد.
همچنین یک‌میلیون هکتار زمین کشاورزی برای کشت فراسرزمینی در اختیار ایران قرار گرفته است.
صادرات میعانات گازی ایران به ونزوئلا به صورت سوآپ با نفت سنگین این کشور طراحی شده، این در حالی است که پیش از قرارداد صادرات میعانات گازی به ونزوئلا، ایران با مشکل مازاد این میعانات مواجه بود.
ایران در کنار تبادلات تجاری و کالایی، پول بخشی از صادرات خود را در قالب ده‌ها تن طلا که نیاز ضروری ذخائر استراتژیک هر کشوری است، دریافت کرده است
در گذشته نیز خودروسازی ایران در ونزوئلا بسیار فعال بود که قرا بوده مجدداً فعال شود و این علاوه ‌بر صادرات خودرو، تراکتورسازی، و شرکت‌های ساختمان‌سازی و صادرات فنی مهندسی است
در زمینه کشاورزی هم ونزوئلا دارای زمین‌های حاصلخیز و آب فراوان می‌باشد و کشت فراسرزمینی ایران در زمینه محصولاتی مانند دانه‌های روغنی، سویا و...
و تامین نهاده‌های دامی برای هر دوطرف سودآفرین باشد.
افزایش حجم مبادلات تجاری تا ده‌میلیارد دلار جزو هدف‌گذاری‌های دوطرف محسوب می‌شود.
این تعامل پرسود را باید با تعامل یکسویه با دولت‌های متخاصمی مثل انگلیس و فرانسه و آلمان مقایسه کرد که به ویژه ظرف 14- 15 سال گذشته واجد عایدی نزدیک به صفر برای کشورمان و در عین حال زنجیره خیانت‌ها و شرارت‌های طرف عهدشکن غربی بوده است.
ونزوئلا همچنین در گذشته در زمینه تامین بنزین برای ایران و مخالفت با قطعنامه‌های ضدایرانی در مجامع جهانی فعال بوده است.