واکنش چلنگر به ادعاهای رهبریفرد درباره بازی با بحرین
رضا چلنگر ادعای رهبریفرد مبنی بر دستور باخت مقابل بحرین را بیاساس دانست و گفت: اگر قرار بود دستوری از ایران به سرمربی برسد من باید منتقل میکردم اما هیچ پیغامی ندیدم.
رضا چلنگر ادعای رهبریفرد مبنی بر دستور باخت مقابل بحرین را بیاساس دانست و گفت: اگر قرار بود دستوری از ایران به سرمربی برسد من باید منتقل میکردم اما هیچ پیغامی ندیدم.
کد خبر: 750173 | ۱۴۰۴/۰۹/۱۱ ۱۲:۵۵:۴۳
رضا چلنگر، مترجم اسبق سرمربیان کروات تیم ملی فوتبال ایران، درباره ادعای اخیر بهروز رهبریفرد مبنی بر اینکه در دیدار معروف با بحرین از داخل ایران به تیم ملی دستور باخت داده شده بود پاسخ داد.
به گزارش اطلاعات آنلاین، آن چیزهایی که آقای رهبریفرد مطرح کرده، شاید بیشتر حرفهایی بود که بین خود بازیکنان ردوبدل میشد.
روی نیمکت من چیزی ندیدم.
ما درگیر مسابقه بودیم و دائم کنار بلاژ بودم.
عملاً اتفاقات از دید من پنهان میماند.
چیزی که آقای رهبریفرد گفتند را نمیتوانم تأیید یا تکذیب کنم.
هیچ مستندی وجود ندارد که بگوییم از بالا دستوری آمده است.
این موضوع سند و مدرک میخواهد و وقتی نیست، ادعا بیمعنی است.
اگر چنین چیزی بود، بلاژ حتماً واکنش نشان میداد.
شب بازی از طرف سفارت ما را برای ناهار دعوت کردند، اما ناهار مناسبی برای روز مسابقه نبود.
کشکبادمجان نبود ولی چلوکباب، کباب برگ و جوجه کباب و ...سرو شد؛ غذاهایی که مناسب روز بازی نبودند.
بلاژ نمیتوانست اعتراض کند چون غذا تندتند روی میزها گذاشته شد.
او معترض بود اما کاری از دستش برنمیآمد.
من نمیدانم دلیل اصلی باخت چه بود.
بحرینیها را عربستانیها شارژ کرده بودند و بلاژ هنگام گرمکردن دو تیم متوجه انگیزه شدید آنها شد.
یک لحظه دیدم به جای نفرات خودمان به تیم مقابل زل زده است.
می گفت اینها حالت عادی ندارند و کوه انگیزه هستند.
ما شنیدیم عربستان به آنها قول نفری یک بنز و ...
داده است.
قبل از بازی بلاژویچ به بچهها گفت: «اینها خیلی انگیزه دارند، مراقب باشید و نرم بازی نکنید.» من خودم این جملات را ترجمه کردم.
اما در نیمه اول خوب نبودیم و گل خوردیم.
اگر قرار بود پیغامی از ایران به سرمربی برسد من باید منتقل میکردم؛ اما هیچکس پیغامی نفرستاد و من چیزی ندیدم.
قطعا خود بلاژیوچ هم مطلع میشد و کاری میکرد.
آن روز، روز خوب تیم ما نبود و در فوتبال چنین روزهایی پیش میآید.
ما فقط یک مساوی میخواستیم اما بچهها تیم مقابل را دستکم گرفتند.
ضمن اینکه جو ورزشگاه بسیار بد بود؛ هواداران ایران را راه ندادند، اسپیکرهای بزرگ و سازهای سنتیشان آنقدر صدا تولید میکرد که صدا به صدا نمیرسید.
حتی به زبان فارسی هم فحاشی میکردند.
بلاژویچ گفته بود کتابی دارد که بعد از مرگش منتشر خواهد شد؛ کتاب را نوشته بود اما نمیدانم چه سرنوشتی پیدا کرد.
تا جایی که من می دانم بعد از فوتش هم خبری از انتشارش نشد.
اگر در آن بازی یا پیرامونش اتفاقی افتاده بود، بلاژ آدمی نبود که باج بدهد.
بعد از بازی عصبانی بود و داد میزد.
حتی بین دو نیمه علی دایی وارد رختکن شد در حالی که پاهایش پر از خون بود ولی با همان پا بازی کرد.
دندانش هم در همان بازی شکست و سرش آسیب دید.
باید درباره چنین مسائل مهمی مستند صحبت کرد.
دوستانی که اخیراً ادعاهایی را مطرح میکنند ای کاش مدارک و مستنداتشان را هم ارائه کنند.