مخاطب می‌تواند در ذهن خودش روایت‌ را شکل دهد؛ اهمیت سکوت و فضاسازی

حسین میرزایی کارگردان نمایش «مرد مرده» که این شب‌ها در مجموعه تئاتر لبخند روی صحنه رفته است در گفتگو با خبرنگار مهر درباره این نمایش بیان کرد: نمایش ما مبتنی بر داستان نیست و تلاش کرده است تا برای پیش رفتن، از داستان استفاده نکند و همین باعث می‌شود که عده‌ای که به دنبال داستان هستند، خودشان بتوانند خرده‌روایت‌هایی را در ذهنشان شکل بدهند.
این کار بر اساس جزئیات زندگی است، می‌توان برداشت‌های مختلفی از نمایش ما کرد که تقریبا هیچکدام قابل رد نیست.
از همان ابتدا پایان نمایش را در ذهنم داشتم
وی ادامه داد: ما متون مختلفی را در کلاس‌ها می‌خواندیم و تصمیم گرفتیم تا یک کار تجربی را آغاز کنیم.
با دوستانم این پیشنهاد را مطرح کردم نمایشی را اجرا کنیم که کسی آن را اجرا نمی‌کند.
کاری که با ریتمی آرامش‌بخش به پیش می‌رود اما به رغم آرام بودن تماشاگر را جذب خود کند.
تیم بازیگری سه نفره‌ای داشتیم و بعد هم بازیگر دیگری به ما اضافه شد.
حدود شش ماه تمرین کردیم تا اثر به طور کامل شکل گرفت.
پایان نمایش را درون ذهنم داشتم اما با متن آماده به سراغ کار نرفتم و این کار را به شکل کارگاهی اتود زدیم، تولید کردیم و به جلو رفتیم.
در جشنواره تئاتر تازه توانستیم برنده بهترین متن شویم و با حمایت‌هایی که از ما شد به اجرا رسیدیم.
این کارگردان جوان با اشاره به تمرین‌های کارگاهی این نمایش عنوان کرد: برای این اجرا حدود ۲۰۰ ساعت تمرین کردیم.
طبق آنچه که یاد گرفته بودیم و بر اساس دیدگاه‌های جدید تلاش کردیم تا بگذاریم تئاتر خودش شکل بگیرد؛ اینکه نمایش را رها کنیم و آن را با متن محدود نکنیم و اجازه دهیم تا خودش را پیدا کند.
یکی از صحنه‌های ما ۳۰ بار ساخته و خراب شد چون چیزی نبود که می‌خواستیم، سه ماه برای آن اتود می‌زدیم و نهایتا ۱۰ روز مانده به اجرای جشنواره به آن دست یافتیم.
در جشنواره تئاتر تازه فرصت آزمون و خطا داشتیم، با نگاه‌ها و آدم‌های جدید روبه‌رو شدیم و همه آنها برای ما دوست داشتنی بودند و به ما اجازه می‌دادند تا پیش از اجرای عمومی محک بخوریم.
نقش لباس در قضاوت مخاطب نسبت به شخصیت
کارگردان نمایش «مرد مرده» در رابطه با ویژگی‌های اجرایی این نمایش گفت: ما از متریال متن و بدن استفاده کردیم.
سکوت و فضاسازی سینمایی نیز به کمک ما آمد تا نگاه نکردن به صحنه نمایش راحت نباشد.
طراحی صحنه ما یک رگال رخت‌آویز لباس است که دائما عوض می‌شود.
روی مکان تمرکز داشتیم و تلاش کردیم تا با کمک آن کارهای جالبی بکنیم.
بخشی از این نمایش با لباس‌ها پیش می‌رود و عوض کردن این لباس به یک سادگی نیاز داشت و بر اساس تجربه آنها را کنار هم گذاشتیم.
از رنگ یا نوع خاص لباس استفاده نکردیم، بلکه از سادگی بهره بردیم؛ اجراگران با تغییر لباس‌هایشان یک رابطه جدید را نمایش می‌دهند و یا ارتباطی جدید با مکان‌های نمایش می‌سازند که ماجرا را تغییر می‌دهد.
لباس می‌تواند در صحنه‌های مختلف مخاطب را به قضاوت‌های جدیدی نسبت به شخصیت‌ها سوق بدهد و همینطور مکان نمایش را معرفی کند.
میرزایی که با این نمایش نخستین تجربه کارگردانی حرفه‌ای خود را پشت سر گذاشته است در پایان اظهار کرد: اولین کارگردانی برای من تجربه سخت و عجیبی بود و اصلا فکر نمی‌کردم که اینچنین باشد.
کوچک‌ترین عناصر نمایش ما که هیچ معنای خاصی نداشت مورد ارزیابی قرار می‌گرفت و برداشت‌های مختلفی از آن می‌شد و ممکن بود که نمادی از یک مکتب ادبی قلمداد شود.
هماهنگی و جمع کردن تیم نیز کار بسیار دشواری است، البته اینکه با دوستانم کار کردم آن را راحت‌تر کرد و از آنجا که می‌دانستند که با یک کارگردان کار اولی مواجهند با من کنار می‌آمدند.
برخی جاها در نمایش به بن‌بست می‌خوردیم اما همه تیم به کمک هم آمدیم و با هم از مشکلات گذر کردیم.
نمایش «مرد مرده» از ۲۹ آبان تا ۱۵ آذر در سالن ۲ مجموعه تئاتر لبخند روی صحنه می‌رود.
عوامل اصلی این نمایش عبارتند از نویسنده و کارگردان: حسین میرزایی، تهیه‌کننده: ماهان رفیعی و بازیگران: نازیلا سلطانی، امیرحسین صارمی، شادان کوچکی و فربد تکلو.
در خلاصه داستان این نمایش آمده است: زمان و اعصاب در ساختاری ناخواسته در دو جهت متفاوت در اتمسفر قدم می‌زنند.