جودی فاستر در جشنواره مراکش؛ به این زودی‌ها از شر من خلاص نمی‌شوید!

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، جودی فاستر شنبه شب در جشنواره فیلم مراکش با دریافت جایزه افتخاری تجلیل شد و سخنرانی تأثیرگذاری ایراد کرد که در آن خاطرات ۶ دهه حضورش در سینما را مرور کرد و در نهایت سخنرانی خود را با این جمله به پایان رساند که بزرگترین موفقیتش در زندگی شاد بودن است.
پیش از آنکه فاستر جایزه را دریافت کند، مارتین اسکورسیزی، کارگردان «راننده تاکسی» با یک پیام ویدیویی او را غافلگیر کرد.
او گفت: «می‌خواهم امشب در مراکش این افتخار را به تو تبریک بگویم.
کاش می‌توانستم آنجا باشم.
تو بخش مهمی از کار و حرفه من هستی.
در واقع، در آثاری که حتی قبل از راه رفتن خلق کرده‌ای، نوعی شادی وجود دارد … هرگز خاطره ورودت به دفترم را وقتی ۸ یا ۹ ساله بودی فراموش نمی‌کنم.»
بازیگر «سکوت بره‌ها» که جایزه خود را از دست بونگ جون هو دریافت کرد، پس از آن به مرور دوران کاری‌اش پرداخت و به یاد آورد که چگونه دنیرو او را زیر بال و پر خود گرفت و برای بیان درست دیالوگ‌های فیلم، او را به کافی‌شاپ‌ها می‌برد.
اما از آنجا که سبک بازی دنیرو بازیگری متد بود، فاستر او را کاملاً کسل‌کننده یافت.
وی در این باره خطاب به حاضران جشنواره مراکش گفت: ما دیالوگ‌ها را اجرا می‌کردیم، برای بار دوم و سوم آنها را تکرار می‌کردیم و شاید برخی از شما وقتی رابرت دنیرو در این جشنواره حضور یافته بود، اینجا بودید.
او یکی از بزرگترین بازیگران آمریکایی است که خیلی به همکاری با او افتخار می‌کنم اما نه به عنوان جالب‌ترین فرد روی زمین!
فاستر در ادامه چنین توضیح داد: در آن زمان، او کاملاً در شخصیتش فرورفته بود، آن روزها همان شخصیت بود؛ بنابراین واقعاً بی‌علاقه بود و من به یاد دارم که وقتی با او ناهار خوردم، گفتم: «چه اتفاقی دارد می‌افتد؟
کی می‌توانم به خانه بروم؟» و او واقعاً نمی‌توانست با من صحبت کند، بنابراین من با پیشخدمت‌ها و کارکنان رستوران صحبت می‌کردم.
اما وقتی دنیرو این دختر بچه ۱۲ ساله را در مسیر آماده‌سازی قرار داد، به موفقیت بزرگی دست یافتند.
فاستر گفت: بالاخره وقتی سومین ناهارمان را با هم خوردیم، او بداهه‌پردازی را به من یاد داد و این باعث شد چشمانم به روی بازیگری باز شود و در ۱۲ سالگی متوجه شدم: «اوه، تقصیر من است چون به اندازه کافی خوب بازی نکرده‌ام».
من فقط دیالوگ می‌گفتم و منتظر دیالوگ بعدی‌ام می‌ماندم و طبیعی بازی می‌کردم، اما ساختن یک شخصیت چیز دیگری است.
یادم می‌آید که چقدر هیجان‌زده بودم، یادم می‌آید که عرق کرده بودم و هیجان‌زده و خنده‌دار بودم و به اتاق هتل برگشتم تا مادرم را ببینم و بگویم: «من الهام را تجربه کرده‌ام» و فکر می‌کنم از آنجا به بعد، همه چیز تغییر کرد ...
جودی فاستر با «راننده تاکسی» برای اولین بار به جشنواره فیلم کن رفت؛ هر چند در این مورد هم افشاگری کرد و گفت: «هیچ‌کس نمی‌خواست من را ببرد چون نمی‌خواستند برای من پول خرج کنند».
با این حال، مادرش که مدیر برنامه‌هایش هم بود و او را در یک مدرسه فرانسوی در لس‌آنجلس ثبت‌نام کرده بود، او را به رفتن ترغیب کرد.
فاستر توضیح داد: مادرم گفت: نه، واقعاً مهم است.
او می‌تواند فرانسوی صحبت کند و قرار است به کن برویم!
بنابراین ما هزینه پرواز خودمان را پرداخت کردیم تا در جشنواره باشیم.
جودی فاستر با یادآوری اینکه دنیرو، هاروی کایتل و اسکورسیزی از اینکه شایعاتی درباره خشونت بیش از حد فیلم و شاید نیاز به درجه سنی X در کن وجود داشت، «واقعاً پارانوئید» بودند، خندید.
وی گفت: همه ما با هم در کنفرانس مطبوعاتی شرکت کردیم، اما بعد از کنفرانس مطبوعاتی، همه آنها خیلی ترسیدند و از اتاق‌هایشان بیرون نمی‌آمدند.
بنابراین من تمام مصاحبه‌ها را به زبان فرانسوی برای کل تیم «راننده تاکسی» انجام دادم!
این بازیگر که امروز ۶۳ ساله است و از ۳ سالگی در تبلیغات ظاهر شد و اولین فیلم بلند خود را در ۶ سالگی ساخت، همچنین درباره این واقعیت حرف زد که این حرفه را خودش انتخاب نکرد.
او گفت: من هرگز بازیگر شدن را انتخاب نمی‌کردم، من شخصیت یک بازیگر را ندارم.
من کسی نیستم که بخواهد روی میز برقصد و مثلاً برای مردم آهنگ بخواند.
در واقع این یک شغل بی‌رحمانه است که برای من وقتی خیلی جوان بودم، انتخاب شد.
من حتی شروعش را به یاد نمی‌آورم.
بنابراین، همین موضوع کار من را کمی متفاوت می‌کند زیرا من به بازیگری فقط به خاطر خود بازیگری علاقه ندارم.
اگر در یک جزیره متروکه بودم، فکر می‌کنم احتمالاً آخرین کاری که انجام می‌دادم بازیگری بود.
شاید به همین دلیل، فاستر رسیدگی به بازیگران کودک خردسال این دوران را مهم دانست و گفت: احساس می‌کنم، باید گفت صبر کنید، والدین آنها کجا هستند؟
چرا هیچکس به آنها نمی‌گوید که باید بازی کردن در این همه فیلم را متوقف کنند یا شاید اینقدر روی فرش قرمز نباشند؟
من می‌خواهم از آنها مراقبت کنم زیرا می‌دانم چقدر خطرناک است.
وی افزود: اگر کسی بداند برای عالی بودن در بازیگری باید به نوعی با دزدیده شدن زندگی‌اش دست و پنجه نرم کند، باورم نمی‌شود بخواهد بازیگر شود.
تنها راه شاید کاری است که مادرم به من کمک کرد انجام دهم، یعنی داشتن یک مرزبندی بسیار محکم بین زندگی خصوصی و زندگی عمومی.
فاستر با وجود اینکه تصمیم به بازیگر شدن نگرفت، گفت که همیشه «به شخصیت‌های بسیار قوی جذب می‌شد» و فقط به دنبال نقش‌های «مرکزی» در فیلم‌ها بود.
او به شوخی گفت: من نمی‌خواستم خواهر، همسر، دختر، دوست دختر کسی باشم.
فقط می‌خواستم فیلم درباره من باشد.
این بازیگر همچنین به این واقعیت اشاره کرد که در بخش اول دوران حرفه‌ای خود برای کارگردانان زن زیادی کار نکرده، اما در ۴ فیلم آخرش، همه سازندگان آنها زن بودند.
او گفت: واقعاً تا ۱۵ سال پیش، وقتی به فیلم‌های جریان اصلی نگاه می‌کردید و به فهرست کارگردان‌ها می‌رسیدید، هرگز نام زنی به عنوان سازنده وجود نداشت.
فاستر همچنین یادآوری کرد که اگر قرار باشد فیلمی ساخته شود که ریسک خاصی دارد … آنها می‌گویند: هیچ زنی فیلمی با هزینه ۱۲۵ میلیون دلار کارگردانی نکرده است.
اما نمی‌گویند اگر زنان چنین تجربه‌ای نداشتند، برای این بود که این فیلم‌های عظیم را به آنها نداده اید.
در حالی که فاستر بیشتر در سینما کار کرده، با سریال «کارآگاه واقعی: سرزمین شب» از شبکه HBO بازگشت تحسین‌شده‌ای به تلویزیون داشت که برای او جایزه امی و گلدن گلوب را به ارمغان آورد.
فاستر از سرویس‌های پخش آنلاین برای فراهم کردن زمینه وسیع‌تر برای قصه‌گویی و روایت داستان‌های مهمی مانند سفر بومیان آمریکا تمجید کرد و گفت: من این ایده را که ۲ سر متضاد این صنعت وجود دارد، می‌پذیرم؛ یکی هالیوود جریان اصلی، فیلم‌های توزیع‌کننده جریان اصلی و فیلم‌های مستقل در سر دیگر … و سپس پخش آنلاین، که واقعاً مسئولیت روایت را به عهده گرفته و این اجازه را فراهم کرده که بتوانید داستان‌های ۸ ساعته تا ۵ فصلی را به دست بگیرید و از هر زاویه‌ای که هرگز در یک فیلم بلند نمی‌شود، کاوش کنید.
فاستر فیلم «قاتلان ماه گل» اسکورسیزی در سال ۲۰۲۳ را به عنوان نمونه‌ای از این امر خواند و گفت: فکر می‌کنم همه از اینکه داستان بومیان قرار است روایت شود، هیجان‌زده بودند و چیزی که آنها متوجه شدند این بود که انگار همه زنان بومی مرده‌اند.
چیزی که سازندگان گفتند این بود که خب، وقت تعریف همه چیز را نداشتیم!
اما وقت بود.
یک سریال کوتاه ۸ ساعته می‌شد ساخته شود که ساخته نشد، اگر واقعاً قرار بود همه آن مردانگی سمی را بررسی کنید، می‌توانستید این کار را انجام دهید و البته می‌توانستید یک قسمت دومی بسازید که داستان بومیان در محور اصلی باشد.
این بازیگر که ۲جایزه اسکار در کارنامه دارد، در جشنواره مراکش با جدیدترین فیلم خود، کمدی مهیج فرانسوی «یک زندگی خصوصی» ساخته ربکا زلوتوفسکی حضور دارد و فاش کرد به دنبال ساخت فیلم‌های بیشتر به زبان فرانسوی است.
فاستر گفت: احساس می‌کنم این بخشی از شخصیت من است که هرگز نمی‌توانم از آن استفاده کنم، نیمی از فرهنگ من است، چون به یک مدرسه فرانسوی رفته‌ام.
من عاشق خانواده جهانی فیلمسازی هستم.
انگار همان افرادی هستند که شلوار جین یکسانی می‌پوشند و ساعت ۳ صبح دنبال قهوه هستند.
اما این به من اجازه می‌دهد تا فرهنگ جدیدی را یاد بگیرم.
فاستر گفتگو را با این جمله به پایان رساند که هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن در حرفه‌اش دارد و تاکید کرد: تا وقتی بمیرم فیلم می‌سازم.
نمی‌توانید به این زودی‌ها از شر من خلاص شوید!
این اولین حضور فاستر در جشنواره فیلم مراکش است که جمعه شب با حضور جمعی از ستاره‌های جهانی کارش را آغاز کرد.
امسال در کنار بونگ جون هو، سازنده فیلم برنده «انگل» در کسوت رئیس هیئت داوران، پیمان معادی، جنا اورتگا، آنیا تیلور-جوی و سلین سونگ، از دیگر اعضای هیئت داوران هستند.