هشداری صریح به جامعه جهانی در سالگرد کنواسیون منع سلاحهای شیمیایی
آنچه امروز اعتبار نظام بینالملل را تهدید میکند، غلبه یکجانبهگرایی ستیزهجویانه است که ریاکارانه در لفافه نظم مبتنی بر قانون عرضه میشود.
خبرگزاری مهر؛ یادداشت مهمان - پارسا جعفری: سیاُمین نشست کنفرانس دولتهای عضو کنوانسیون منع سلاحهای شیمیایی در شرایطی برگزار شد که شکاف میان آرمانهای انسانی این معاهده و واقعیتهای تلخ جاری در صحنه بینالملل، به گسستی عمیق تبدیل شده است.
کنوانسیونی که روزگاری به عنوان میراث خرد جمعی و وجدان بیدار بشریت برای پایان دادن به کابوس جنگافزارهای شیمیایی بنا نهاده شد، امروز در برابر آزمونی سرنوشتساز قرار دارد؛ آزمونی که در یک سوی آن بزرگترین قربانی سلاحهای شیمیایی در تاریخ معاصر، یعنی جمهوری اسلامی ایران ایستاده است و در سوی دیگر، قدرتهایی صف کشیدهاند که با تکیه بر استانداردهای دوگانه و سیاسیکاری، مفاهیم عدالت و انسانیت را گروگان منافع نامشروع خود گرفتهاند.
برای ملت ایران، این نشستها یادآور درد و رنجی جانکاه است که حملات شیمیایی رژیم صدام در دوران جنگ تحمیلی بر پیکر هزاران نظامی و غیرنظامی وارد ساخت؛ زخمی که با گذشت چهار دهه هنوز التیام نیافته و آثار هولناک آن در سیمای جانبازان شیمیایی و سرفههای مداوم آنان هویداست.
نام «سردشت» برای ما و وجدانهای بیدار جهان، سند رسوایی مدعیان حقوق بشر و نماد قربانی شدن غیرنظامیان بیدفاع توسط جنونآمیزترین تسلیحات اهدایی غرب به دیکتاتور وقت بغداد است.
جهان باید بداند که جنایت استفاده از سلاحهای شیمیایی مشمول مرور زمان نمیشود و غبار فراموشی بر آن نخواهد نشست.
جمهوری اسلامی ایران با قاطعیت اعلام میکند که زنجیره مسئولیت این جنایات تنها به عامل مستقیم آن (رژیم صدام) محدود نمیشود، بلکه تمامی دولتها و شرکتهایی که با علم و آگاهی، مواد، تجهیزات و فناوری ساخت این سلاحها را در اختیار عراق قرار دادند، شریک جرم محسوب شده و باید در پیشگاه بشریت پاسخگو باشند.
مطالبه صریح و غیرقابلاغماض ایران از کشورهایی نظیر آلمان این است که به جای سکوت یا فرافکنی، تن به تحقیقات مستقل و شفاف درباره نقش اتباع و شرکتهای خود در تجهیز ماشین جنگی صدام به سلاحهای شیمیایی دهند.
تراژدی قربانیان سلاحهای شیمیایی در ایران، با پایان جنگ خاتمه نیافت و امروز در شکلی دیگر و خاموش ادامه دارد.
با وجود گذشت ۲۸ سال از لازمالاجرا شدن کنوانسیون و تعهد صریح اعضا به تسهیل مبادلات مواد شیمیایی و دارویی برای مقاصد صلحآمیز، جانبازان شیمیایی ایران با دیوار بلند تحریمهای غیرقانونی و یکجانبه آمریکا محاصره شدهاند.
باید تصریح کرد که محرومیتهای فعلی و عدم دسترسی قربانیان به دارو، عمدتاً ناشی از تحریمهای یکجانبه غرب است.
اسفبارتر آنکه این «تروریسم پزشکی» که با همراهی منفعلانه اروپا اجرا میشود، دسترسی عادی این قربانیان به داروهای حیاتی را قطع کرده است.
در این رابطه، گزارشگران مستقل سازمان ملل در مورد ابعاد مختلف تأثیرات تحریمها بر مردم عادی بارها هشدار دادهاند و این روند همچنان تداوم دارد.
این تحریمها اقدامی جنایتکارانه و ظلمی مضاعف است؛ کسانیکه دیروز با سلاحهای شیمیایی فناوری غرب مجروح شدند، امروز توسط تحریمهای همان کشورها از حق حیات و درمان محروم میشوند.
ما این اقدامات را مصداق بارز جنایت علیه بشریت میدانیم و آمران و عاملان آن را شایسته تعقیب و مجازات بینالمللی میشناسیم.
لازم به ذکر است که کشورهای مختلف نیز به صورت فردی یا گروهی همواره در سطح سازمان ملل از جمله شورای امنیت و مجمع عمومی به تأثیرات منفی تحریمها بر سلامت جامعه و انفعال سازمان ملل اشاره داشتهاند.
با این حال، نوک پیکان انتقاد بیشتر متوجه کشورهای غربی است که با اعمال تحریمهای قوی یکجانبه خارج از نظام سازمان ملل، سبب ایجاد شرایط فعلی شدهاند.
آنچه امروز اعتبار نظام بینالملل را تهدید میکند، غلبه یکجانبهگرایی ستیزهجویانه است که ریاکارانه در لفافه نظم مبتنی بر قانون عرضه میشود.
در سایه این بیقانونی، اصول بنیادین منشور ملل متحد، بهویژه اصل ممنوعیت توسل به زور، به طور سیستماتیک نقض میشود.
وضعیت فاجعهبار غرب آسیا، از نسلکشی آشکار در غزه تا تجاوزات مکرر به لبنان، سوریه و یمن، نتیجه مستقیم چک سفیدامضای آمریکا به رژیم صهیونیستی و سکوت مرگبار اروپاست.
در چنین اتمسفر بیکیفری است که رژیم اسرائیل با جسارت تمام از تسلیحات ممنوعه، از جمله فسفر سفید و مهمات خوشهای علیه غیرنظامیان استفاده میکند.
نقطه اوج این گستاخی و عبور از خطوط قرمز، حمله نظامی غیرقانونی رژیم اسرائیل علیه ایران در ژوئن گذشته بود که با مداخله و حمایت مستقیم آمریکا انجام شد.
این تجاوز نهتنها نقض حاکمیت ملی ایران، بلکه ضربهای مهلک به رژیم عدم اشاعه و بنیانهای کنوانسیون سلاحهای شیمیایی بود؛ چرا که هدف قرار دادن تأسیسات تحت نظارت سازمان منع سلاحهای شیمیایی، خطر نشت مواد سمی و فاجعه زیستمحیطی فراتر از مرزها را در پی داشت.
اعتراف مقامات واشنگتن به نقش داشتن در این تجاوز، سند غیرقابلانکاری از مشارکت آمریکا در تضعیف امنیت جهانی است.
طنز تلخ تاریخ آنجاست که آمریکا در حالی ردای پلیس جهانی را بر تن میکند که خود پروندهای سیاه در اجرای تعهدات کنوانسیون دارد.
ایالات متحده با داشتن زرادخانههای شیمیایی و تأخیر طولانی در انهدام آنها، و همچنین توسعه سلاحهای شیمیایی به اصطلاح غیرکشنده و عوامل روانگردان نظامی، صلاحیت اخلاقی و حقوقی خود را برای متهم کردن دیگران از دست داده است.
در همین حال، رژیم صهیونیستی بهعنوان تنها دارنده سلاحهای کشتار جمعی در منطقه که به هیچیک از معاهدات خلع سلاح نپیوسته، بزرگترین تهدید برای صلح و امنیت خاورمیانه باقی مانده است.
ایران قویاً تأکید دارد که فشار برای الحاق بدون قید و شرط اسرائیل به کنوانسیون و بازرسی از زرادخانههای آن، باید اولویت فوری سازمان باشد.
جمهوری اسلامی ایران هشدار میدهد که حفظ اعتبار کنوانسیون تنها در گرو پایبندی بدون تبعیض و دوری از سیاسیکاری است.
سازمان منع سلاحهای شیمیایی نباید به ابزاری در جعبهابزار سیاست خارجی قدرتهای غربی تبدیل شود.
ایران با یادآوری مسئولیت سنگین جامعه جهانی و بهویژه کشورهایی که در تجهیز شیمیایی صدام نقش داشتهاند، مسیر پیگیری حقوقی و سیاسی حقوق قربانیان خود را با جدیت ادامه خواهد داد و هرگز اجازه نخواهد داد فریاد مظلومیت سردشت در هیاهوی امپراتوریرسانهای غرب گم شود.
ما بر این باوریم که شفافیت و همکاری با سازوکارهای بینالمللی برای حفظ اعتبار کنوانسیون حیاتی است، اما این جاده نمیتواند یکطرفه باشد؛ دوران مماشات به پایان رسیده و موارد عدم پایبندی آمریکا و متحدانش باید به شکلی اصولی، شفاف و قاطع مورد رسیدگی و حسابرسی قرار گیرد.
