معنای منطق آقا در «همه با هم باشید» چیست؟

به گزارش مشرق، وب‌سایت رهبر انقلاب با انتشار یادداشتی پیرامون حفظ اتحاد مقدس میان عموم مردم نوشت: ملّت‌ها در طول تاریخ، لحظاتی را تجربه کرده‌اند که فشار، تهدیدها و توطئه‌های خارجی، قدرت درونی آن‌ها را محک زده است.
ایران با پیشینه کهن و پیچیده، قومیت‌های گوناگون و موقعیت راهبردی ژئوپلیتیکی، از این قاعده مستثنی نیست.
در چنین زمان‌های حساسی، وحدت و انسجام تنها یک فضیلت اجتماعی نیست، بلکه به یک ضرورت ملّی تبدیل می‌شود.
بقا، ثبات و پیشرفت یک کشور تحت فشار، تا حدّ زیادی به اراده جمعی مردم و توانایی آن‌ها برای پشت سر گذاشتن اختلافات در راه اهداف مشترک بستگی دارد.
برای درک اهمیت وحدت، باید این واقعیت را در نظر بگیریم که محیط ژئوپلیتیکی ایران همواره تحت تأثیر مطامع قدرت‌های خارجی بوده است.
از منابع عظیم طبیعی گرفته تا موقعیت محوری آن میان شرق و غرب، ایران همواره مورد توجه قدرت‌های جهانی بوده است.
واقعیت‌های سیاسی مدرن -از تحریم‌های اقتصادی و درگیری‌های منطقه‌ای تا تهدیدات سایبری و هجوم اطلاعات نادرست- بر پیچیدگی این چالش‌ها افزوده است.
وقتی یک ملّت تحت چنین فشارهایی باشد، تفرقه دقیقاً همان چیزی است که دشمنان خارجی به دنبال آن هستند.
تفرقه، ساختارهای درونی را تضعیف کرده و کشور را در برابر نفوذ، خرابکاری و بی‌ثباتی آسیب‌پذیر می‌کند.
خداوند متعال در قرآن کریم، بر وحدت به عنوان یک اصل الهی برای استحکام جامعه تأکید می‌ورزد.
آیه «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا» (آل‌عمران: ۱۰۳)، «و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید»، دعوتی همیشگی برای همبستگی است.
این فرمان نشان می‌دهد که تفرقه، جوامع را از نظر معنوی، سیاسی و اجتماعی تضعیف می‌کند.
در مقابل، وحدت به منبعی از پشتیبانی الهی و تاب‌آوری جمعی تبدیل می‌شود.
علاوه بر این، قرآن بارها درباره نیروهای خارجی که در پی ایجاد تفرقه هستند هشدار می‌دهد: «إِنَّمَا یُرِیدُ الشَّیْطَانُ أَن یُوقِعَ بَیْنَکُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاء» (مائده: ۹۱)، «شیطان فقط می‌خواهد میان شما دشمنی و کینه برانگیزد...».
به بیان امروزی، این آیه نشان می‌دهد که چگونه اطلاعات نادرست، جنگ روانی و دستکاری خارجی می‌توانند در صورت عدم محافظت از وحدت، یک جامعه را متلاشی کنند.
تاریخ و علوم سیاسی نیز هر دو بر این موضوع تأکید دارند که تاب‌آوری یک ملّت به همبستگی درونی آن بستگی دارد.
ژان ژاک روسو، فیلسوف مشهور، می‌گوید: «قدرت یک ملّت نه با تعداد سربازانش، بلکه با وحدت مردمانش سنجیده می‌شود.» این ایده با شرایط کنونی ما که درگیر نوعی جنگ احزاب هستیم، هم‌خوانی دارد.
صرف‌نظر از اختلافات سیاسی، تنوع اجتماعی یا منازعات ایدئولوژیک، امنیت ملّی و استقلال، نیازمند حس مشترک هدف‌مند است.
با این حال، وحدت به معنای یکنواختی نیست.
موزاییک غنی فرهنگی ایران -شامل فارسی، آذری، کرد، عرب، بلوچ، ترکمن و دیگران- یکی از نقاط قوت آن است.
آنچه لازم است، حذف تفاوت‌ها نیست، بلکه یافتن این تفاوت‌ها در یک هویت ملّی منسجم است.
اندیشمندان برجسته همواره استدلال کرده‌اند که وحدت یک ضرورت راهبردی برای ملّت‌ها تحت تهدید است.
برای نمونه آرنولد توین‌بی، تاریخ‌دان مشهور جهان، معتقد است تمدن‌ها نه به دلیل حملات خارجی، بلکه به دلیل فروپاشی درونی از بین می‌روند: «تمدن‌ها بیشتری براثر خودکشی می‌میرند تا قتل.» این قواعد منطقی درباره ایران نیز صدق می‌کنند؛ تهدیدات خارجی زمانی بیشترین اثر را دارند که انسجام درونی تضعیف شده باشد.
امروز ایران با تهدیدها و تنش‌های ژئوپلیتیکی، رقابت‌های منطقه‌ای، کمپین‌های جنگ رسانه‌ای و تلاش برای منزوی کردن راهبردی روبه‌رو است.
هر یک از این چالش‌ها، انسجام داخلی را حیاتی‌تر می‌کنند.
اگر کشور متحد بماند، در سراسر گسل‌های قومی، زبانی و سیاسی، توانایی آن برای مقاومت در برابر فشار خارجی به‌طور چشمگیری افزایش می‌یابد.
در مقابل، اگر اختلافات به درگیری یا بی‌اعتمادی تبدیل شود، تاب‌آوری ملّت تضعیف می‌شود.
وحدت برای ایران یک آرمان انتزاعی نیست؛ بلکه یک ضرورت عملّی برای بقا و پیشرفت است.
با تداوم فشارهای دشمن، انسجام مردم ایران به ارزشمندترین نیروی راهبردی آنان تبدیل می‌شود.
رهنمودهای اصیل قرآن، درس‌های تاریخ و خرد اندیشمندان جهانی همگی به یک حقیقت اشاره دارند: یک ملّت متحد، استوار می‌ایستد، در حالی‌که یک ملّت متفرق، شکننده می‌شود.
راز توصیه‌های مکرر رهبر انقلاب نیز در همین نکته نهفته است؛ «در برابر دشمن، همه با هم باشید.»