طرح صلح ترامپ منجر به پایان جنگ روسیه و اوکراین می‌شود؟
روزنامه اعتماد نوشت: استراتژی روسیه همواره براساس تاب‌آوری در برابر غرب بوده، با این باور که امریکا و اروپا از این جنگ خسته خواهند شد. این باور نه به دلیل پیروزی‌های مسکو، بلکه به خاطر تفرقه‌ها و ناکارآمدی‌های داخلی غرب تقویت می‌شود. بدون اصلاح مسیر، امریکا ممکن است به زودی شاهد اولین شکست مذاکره شده یک دموکراسی مدرن به دست یک حکومت خودکامه تهاجمی در قلب اروپا باشد.
کد خبر: 748930 | ۱۴۰۴/۰۹/۰۴ ۱۲:۱۲:۳۸
حدیث روشنی- ایالات‌متحده و اوکراین پس از آنکه پیشنهاد قبلی واشنگتن به دلیل لحاظ کردن خواسته‌های حداکثری مسکو مورد انتقاد قرار گرفت، چارچوب اصلاح شده‌ای برای پایان دادن به جنگ روسیه و اوکراین اعلام کردند.
دوطرف در بیانیه‌ای مشترک پس از گفت‌وگوهای روز یکشنبه در ژنو اعلام کردند که چارچوب صلح اصلاح شده‌ای تدوین شده است، هر چند جزییات آن ارایه نشد.
کاخ سفید به صورت جداگانه اعلام کرد که هیات اوکراینی این طرح را بازتاب‌دهنده منافع ملی و پاسخگوی الزامات راهبردی اصلی خود دانسته است، اگرچه کی‌یف بیانیه رسمی صادر نکرده است.
مقامات واشنگتن و کی‌یف همچنین تاکید کردند که هرگونه توافق برای پایان جنگ باید حاکمیت کامل اوکراین را حفظ کند و آماده ادامه همکاری برای تامین صلحی هستند که امنیت، ثبات و بازسازی اوکراین را تضمین کند.
به گزارش اعتماد، مارکو روبیو، وزیر امور خارجه امریکا، که رهبری هیات امریکایی را برعهده داشت، پیش از این گفته بود که طرفین در طول مذاکرات پیشرفت «فوق‌العاده‌ای» داشته‌اند.
روبیو همچنین مدعی شد که مذاکره‌کنندگان تغییراتی در طرح صلح ۲۸ ماده‌ای دونالد ترامپ، رییس‌جمهور امریکا، ازجمله در مورد نقش ناتو، ایجاد کرده‌اند تا اختلافات بین طرفین کاهش یابد.
اظهارات محتاطانه و خوش‌بینانه روبیو پس از آن مطرح شد که ترامپ، که پیش‌تر تا پنجشنبه به اوکراین فرصت داده بود تا طرح ۲۸ ماده‌ای او را بپذیرد، کی‌یف را به «عدم قدردانی از کمک‌های امریکا» متهم کرده بود.
ترامپ در شبکه اجتماعی تروث سوشال نوشت: «رهبری اوکراین هیچ قدردانی از تلاش‌های ما نکرده است و اروپا همچنان به خرید نفت از روسیه ادامه می‌دهد.» کمی پس از آن، ولودیمیر زلنسکی، رییس‌جمهور اوکراین، در شبکه ایکس (توییتر سابق) از ایالات‌متحده و شخصا از ترامپ برای کمک در دفع حمله روسیه سپاسگزاری کرد.
به گزارش منابع مطلع، زلنسکی ممکن است همین هفته به ایالات‌متحده سفر کند تا حساس‌ترین جنبه‌های طرح را با ترامپ بررسی کند.
گفتنی است پیشنهاد اولیه ۲۸بندی امریکا، اوکراین را ملزم به واگذاری سرزمین، محدود کردن ارتش و کنار گذاشتن آرزوهای پیوستن به ناتو می‌کرد؛ شرایطی که برای بسیاری از اوکراینی‌ها معادل تسلیم کامل پس از نزدیک به چهار سال جنگ در مرگبارترین درگیری اروپا از زمان جنگ جهانی دوم خواهد بود.
واقعیت این است که طرح اولیه برای مقامات امریکایی در سراسر دولت غافلگیرکننده بود و منابع گزارش داده‌اند که این طرح در جلسه‌ای در اکتبر در میامی تهیه شد؛ نشستی که با حضور استیو ویتکاف، جرد کوشنر و کیریل دمیتریف، فرستاده روسیه تحت تحریم‌های امریکا، برگزار شد.
هم‌پیمانان اروپایی اعلام کردند که در تدوین طرح اولیه دخالتی نداشتند و روز یکشنبه پیشنهاد متقابل خود را منتشر کردند؛ پیشنهادی که برخی از واگذاری‌های سرزمینی پیشنهادی را تعدیل کرده و تضمین امنیتی مشابه ناتو از سوی امریکا برای اوکراین در صورت حمله ارایه می‌دهد.
با این همه این مذاکرات درحالی انجام می‌شود که روسیه به‌تدریج در برخی مناطق پیشروی کرده و تاسیسات برق و گاز اوکراین تحت حملات پهپاد و موشک قرار گرفته‌اند.
زلنسکی نیز در داخل کشور تحت فشار است، زیرا یک رسوایی برخی وزرا را گرفتار کرده و خشم تازه‌ای نسبت به فساد گسترده ایجاد کرده است.
این وضعیت تلاش‌های اوکراین برای تامین بودجه و حفظ اقتصاد را پیچیده‌تر کرده است.
طرح 28 ماده‌ای بازتاب خواسته‌های دیرینه پوتین!
پیشنهاد اولیه ۲۸ ماده‌ای، که نسخه‌ای از آن به صورت غیررسمی به مطبوعات و شبکه‌های اجتماعی درز کرده، خواسته‌های دیرینه روسیه را تکرار می‌کند؛ ازجمله به رسمیت شناختن الحاق کریمه و دونباس توسط روسیه، محدود کردن ارتش اوکراین به ۶۰۰ هزار نیرو و انصراف اوکراین از هرگونه عضویت آینده در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) که قرار بود در قانون اساسی کشور ثبت شود.
طرف اوکراینی پیش‌تر در مذاکرات صلح قبلی، همه این اقدامات را غیرقابل قبول دانسته بود.
در انعکاس بیشتر از رویکرد کرملین برای توجیه حمله به اوکراین، بند ۲۰ این پیشنهاد تصریح کرده که «تمام ایدئولوژی و فعالیت‌های نازی باید رد و ممنوع اعلام شود.» رییس‌جمهور اوکراین در واکنشی محتاطانه متعهد شد که برای دستیابی به یک صلح «با کرامت» وارد مذاکرات شود.
او در بیانیه‌ای گفت: «تیم‌های ما، اوکراین و امریکا روی بندهای طرح برای پایان دادن به جنگ کار خواهند کرد.
ما آماده کار سازنده، صادقانه و فوری هستیم.» زلنسکی همچنین اعلام کرد که با همتایان خود گفت‌وگو خواهد کرد تا مسیر پیش‌رو مشخص شود.
با این همه این طرح جنجالی با یک مهلت مشخص و تهدیدی ضمنی همراه بود: «یا امضا کنید یا با خطر تنها ماندن روبه‌رو شوید!» دونالد ترامپ، رییس‌جمهور امریکا، روز جمعه اعلام کرد ولودیمیر زلنسکی، رییس‌جمهور اوکراین، باید از این طرح خوشش بیاید؛ عبارتی که نشان می‌دهد او تمایلی به مذاکره بر سر مفاد طرح ندارد.
با این حال، ترامپ طی روزهای اخیر پیام‌های متناقضی ارسال کرده است: از یک‌سو می‌گوید این طرح «آخرین پیشنهاد» او نیست، اما ازسوی دیگر تاکید می‌کند اگر زلنسکی آن را نپذیرد، می‌تواند «با تمام توانش به جنگ ادامه دهد.» وب‌سایت امریکایی سی‌ان‌ان در این‌باره نوشت: اگر کی‌یف حمایت امریکا را از دست بدهد، پیامدهای آن برای تامین تسلیحات و دسترسی به اطلاعات حساس، بسیار سنگین خواهد بود و بحران‌های موجود ازجمله کمبود نیرو، فشارهای مالی و کاهش اعتماد عمومی به دولتی که ریاست‌جمهوری‌اش زیر سایه رسوایی قرار گرفته را تشدید می‌کند.
مهم‌تر از همه، رد کردن این طرح به معنای فاصله‌گیری موجودیتی از ایالات‌متحده خواهد بود؛ رخدادی با پیامدهای راهبردی گسترده برای اوکراین و حامیان اروپایی‌اش.
به باور برخی ناظران چنین تصمیمی احتمال آن را افزایش می‌دهد که امریکا به طور کامل از درگیری کنار بکشد، از تعهد خود به تضمین امنیت اوکراین عقب‌نشینی کند و این پیام را نه‌‌تنها به زلنسکی بلکه به اروپایی‌ها نیز بدهد: «از این پس، تنها هستید.» در ادامه این گزارش و در تشریح برخی مواد این طرح 28 ماده‌ای آمده است که مساله ارایه تضمین‌های امنیتی یکی از مهم‌ترین مواد این طرح صلح است.
در ماده 5 این طرح آمده است: «اوکراین تضمین‌های امنیتی قابل اعتمادی دریافت خواهد کرد» اما هیچ جزییاتی ارایه نشده است.
عباراتی مانند «انتظار می‌رود روسیه به کشورهای همسایه حمله نکند» که در ماده ۳ آورده شده است، اطمینان‌بخش کی‌یف نخواهد بود.
همزمان برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که طبق یکی از مفاد ضمیمه شده به طرح، «حمله مسلحانه قابل‌توجه، عمدی و مداوم فدراسیون روسیه از خط آتش‌بس توافق‌شده به خاک اوکراین به عنوان حمله‌ای تهدیدکننده صلح و امنیت جامعه ترانس‌آتلانتیک تلقی خواهد شد.» به ادعای سی‌ان‌ان، بدون تضمین‌های دقیق و جامع، که توسط کنگره امریکا تایید شده باشند تا وجاهت قانونی پیدا کنند و با تهدید تحریم‌ها پشتیبانی شوند، دشوار است دلیل موجهی برای پذیرش زلنسکی نسبت به چارچوب خام این طرح یافت.
با این حال به نظر می‌رسد رد کردن آن خطرات وجودی جدی به همراه خواهد داشت، چراکه سال‌ها پیش از حمله کامل روسیه به اوکراین، رویای ولادیمیر پوتین رییس‌جمهور روسیه، این بود که اروپا را از امریکا جدا کند.
حال نیز طرح ۲۸بندی به دیدگاه نیمه‌جدی دولت امریکا نسبت به ناتو، سنگ‌بنای صلح در اروپا طی ۸۰ سال گذشته، اشاره دارد.
این طرح می‌گوید: «گفت‌وگویی میان روسیه و ناتو، به میانجیگری ایالات‌متحده، برگزار خواهد شد» و نقش متحد را با نقش داور جایگزین می‌کند!
با این همه رهبران اروپایی همراه با ژاپن و کانادا تا حد امکان به شکلی مودبانه این طرح را رد کردند و در بیانیه‌ای روز شنبه اعلام کردند که «نیاز به کار بیشتری دارد.»
مقامات کشورهای مذکور تاکید کردند که نگران محدودیت‌های پیشنهادی بر نیروهای مسلح اوکراین هستند، محدودیت‌هایی که اوکراین را در معرض حمله آسیب‌پذیر می‌سازد.
تنها یک ماه پیش بود که زلنسکی مدعی شد در تماس تلفنی با ترامپ فرصت‌هایی برای تقویت دفاع هوایی خود و همچنین توافق‌های مشخصی که در حال کار روی آن هستند تا این امر تضمین شود، مورد بحث قرار گرفت.
حال نیز از دست دادن احتمالی سامانه‌های تسلیحاتی و اطلاعاتی و تاثیر فوری آنها بر میدان نبرد که به تدریج به نفع مسکو در حال تغییر است، بر منابع انرژی اوکراین اهمیت زیادی دارد.
خلع سلاح غرب در برابر روسیه
مدت‌هاست که مشخص است متحدان غربی اوکراین در زمینه تامین تجهیزات نظامی، بودجه و تحریم‌های علیه روسیه به بن‌بست رسیده‌اند.
نوزده بسته تحریم سخت علیه مسکو نتوانسته ارتش این کشور را متوقف کند، که نه تنها قوی‌تر شده، بلکه بسیار پیشرفته‌تر از ابتدای درگیری شده است.
در همین حال، اوکراین با فرار از خدمت نظامی و از دست دادن خاک و نیروی انسانی دست و پنجه نرم می‌کند.
گزارش‌ها حاکی است که ممکن است تا آوریل منابع مالی متحدان غربی اوکراین به پایان برسد.
بدتر اینکه، نزدیک‌ترین متحدان اروپایی مانند لهستان و آلمان اعلام کرده‌اند که آمادگی تامین مالی تعداد زیاد پناهجویان اوکراینی که میزبانی می‌کنند را ندارند.
اشتیاق اروپا برای ادامه جنگ با روسیه تا حد زیادی فروکش کرده است، اما البته هیچ‌کس نمی‌خواهد مسوول رسیدن به توافقی بسیار بدتر از آنچه می‌توانست بدون این جنگ تمام‌عیار حاصل شود، باشد.
تحمل مسوولیت شکست اوکراین برای ترامپ ریسک بزرگی نیست؛ او مدت‌هاست این درگیری را «جنگ بایدن» خوانده و رییس‌جمهور پیشین، جو بایدن، را مسوول شروع آن دانسته است.
برای رهبران اروپایی و شخص زلنسکی، پذیرش چنین شرایطی باتوجه به سرمایه‌گذاری و امیدواری‌هایشان در اینکه روسیه می‌تواند در میدان نبرد شکست بخورد بسیار دشوارتر است.
در ادامه این گزارش آمده است که برای درک وضعیت فعلی، باید به دسامبر ۲۰۱۹ بازگردیم، زمانی که زلنسکی با پوتین همتای روس خود در پاریس دیدار کرد و دوطرف بر سر آتش‌بس در منطقه دونباس شرق اوکراین توافق کردند، توافقی که ۱۲ ماه بعدی درگیری‌ها را متوقف کرد و خط مقدم را تثبیت.
جنگ می‌توانست آن زمان به پایان برسد، با شرایطی که کی‌یف امروز تنها می‌تواند رویایش را بپروراند، به ویژه اینکه اوکراین حاکمیت رسمی خود بر منطقه دونباس را حفظ می‌کرد و تنها بخشی از آن به منطقه خودمختار تحت نفوذ روسیه تبدیل می‌شد.
اوکراین شبه جزیره کریمه را که روسیه در سال ۲۰۱۴ اشغال و الحاق کرده بود، از دست می‌داد.
اما با ورود بایدن به کاخ سفید در ژانویه ۲۰۲۱، زلنسکی مسیر صلح را تغییر داد و استراتژی فشار بر روسیه در تمامی جبهه‌ها را برای وادار کردن این کشور به پذیرش شرایط بهتر برای کی‌یف در پیش گرفت.
او متحد سیاسی اصلی پوتین در اوکراین را سرکوب و کمپینی پر سر و صدا برای پیوستن اوکراین به ناتو آغاز کرد، درحالی که متحدان غربی‌اش تلاش می‌کردند آلمان را تحت فشار قرار دهند تا کار روی خط لوله نورد استریم ۲، یکی از پروژه‌های بزرگ صادرات انرژی روسیه، متوقف شود.
لندن نیز با اعزام یک ناوشکن به آب‌های اطراف کریمه، که روسیه آن را قلمرو خود می‌داند، مسکو را به چالش کشید.
بیش از یک سال مانور خطرناک به نقطه‌ای رسید که پوتین در فوریه ۲۰۲۲ عملیات ویژه خود در اوکراین را آغاز کرد.
امسال، اوکراین سرانجام خواسته‌های بحق اما کاملا غیرواقع‌بینانه خود برای خروج کامل روسیه و دریافت غرامت را کنار گذاشت و به نفع یک آتش‌بس جامع در طول خطوط مقدم فعلی عمل کرد.
این تصمیم پس‌از از‌دست دادن بخش‌های وسیعی از خاک، بسیاری از زیرساخت‌ها، ۱۴ هزار و ۵۰۰ غیرنظامی و تا ۱۰۰ هزار نفر از نیروهای نظامی اتخاذ شد.
توافق صلح براساس شرایط روسیه برای اوکراین بسیار ناعادلانه خواهد بود و در واقع برخلاف حقوق بین‌الملل است.
اما تنها جایگزین آن، فرو رفتن بیشتر کشور در سیاهچاله ویرانی و فروپاشی ملیت است.
با این حال، فساد در اطراف زلنسکی به حامیان غربی اوکراین یک راه فرار نشان می‌دهد که آنها را از مسوولیت در برابر این بحران مرگبار که در ایجاد آن مشارکت داشتند، مبرا می‌کند.
فساد؛ عامل محدودکننده قدرت چانه‌زنی کی‌یف با مسکو
در تاریخ ۱۰ نوامبر، مقامات ضدفساد اوکراین فاش کردند که نزدیکان رییس‌جمهور اوکراین، ولودیمیر زلنسکی، احتمالا در طرحی برای اختلاس ۱۰۰ میلیون دلار از بخش انرژی اوکراین دست داشته‌اند.
تاکنون، از «تیمور مین‌دیچ» شریک تجاری زلنسکی و دو وزیر دولت در این تحقیق که توسط اداره ملی ضدفساد اوکراین هدایت می‌شود، اداره‌ای که ازسوی دولت‌های غربی حمایت می‌شود، نام برده شده است.
رسانه‌های اوکراینی و غربی همچنین مطرح کرده‌اند که «آندری یرماک»، رییس دفتر رییس‌جمهور نیز ممکن است در این پرونده دخیل باشد.
اکنون اما این رسوایی ضربه‌ای ویرانگر به شهرت بین‌المللی زلنسکی و به کل جریان اوکراین وارد کرده است.
رییس‌جمهور اوکراین از این ماجرا به عنوان یک «اردک لنگ» بیرون می‌آید؛ کسی که هر کاری به او گفته شود، انجام خواهد داد و ممکن است این هدایت ازسوی دونالد ترامپ، باشد.
یکی از حوزه‌هایی که تغییرات چشمگیری در آن مشاهده می‌شود، سیاست اوکراین در مذاکرات با روسیه است.
روزنامه بریتانیایی «تایمز» در ۱۱ نوامبر گزارشی درباره «سرگی کیسلیتسیا، معاون وزیر خارجه اوکراین و مسوول هدایت مذاکرات، منتشر کرد که در آن روشن شد تعامل با مسکو تعلیق شده، زیرا هیچ نتیجه‌ای به دنبال نداشته است.
تنها یک هفته بعد، زلنسکی اعلام کرد که قصد دارد مذاکرات با روسیه را دوباره فعال کند، سپس بلافاصله صحبت از یک طرح صلح امریکایی مطرح شد که براساس آن اوکراین باید به تمام خواسته‌های کلیدی روسیه برای پایان جنگ تن دهد.
حال نیز رسوایی فساد به طور چشمگیری فضای مانور زلنسکی برای مقاومت را محدود کرده است.
آنچه احتمال تحقق صلح را امروز واقعی‌تر می‌کند، این است که اکنون یک عامل واضح برای آنچه اساسا شکست قریب‌الوقوع اوکراین است، وجود دارد؛ رییس‌جمهور اوکراین!
به گزارش الجزیره در واقع، مذاکراتی که اوایل سال جاری به رهبری ترامپ انجام شد، عمدتا پیشرفت نکرد، زیرا هیچ‌کس نمی‌خواست مسوول نتیجه‌ای باشد که به شدت با انتظارات حامیان جنگ در تضاد است.
درحالی که یک شکست نظامی امروز ممکن است به نجات کی‌یف منجر شود، اما برای سیاستمداران و لابی‌های جنگ‌طلب که ایده موفقیت روسیه به عنوان قدرت هسته‌ای بزرگ، جهت تسلط بر غرب با تکیه بر زور را برنمی تابیدند، ضربه‌ای کشنده خواهد بود.
این توهم، اساس کل سیاست غرب در قبال روسیه در طول این درگیری بود و دلیل اصلی مقاومت کی‌یف در پذیرش نتیجه‌جنگی است که غرب قادر به تغییر آن نبوده است.
سیاست همیشگی ترامپ فشار بر کی‌یف و تلاش برای اقناع پوتین!
فرید زکریا، ستون‌نویس نشریه تایم در این باره در نشریه فارن پالسی نوشت: ظاهرا دونالد ترامپ رییس‌جمهور امریکا سیاست جدیدی درباره اوکراین دارد.
اما این سیاست، همان سیاست قدیمی او است؛ فشار بر کی‌یف برای دادن امتیازات بیشتر و امیدواری به اینکه ولادیمیر پوتین رییس‌جمهور روسیه، راضی شود توافق را بپذیرد و زمینه را برای دریافت جایزه نوبل توسط ترامپ فراهم کند!
این روش اما پیش‌تر جواب نداده و اکنون نیز موثر نخواهد بود.
به نوشته زکریا، بدتر آنکه این رویکرد در لحظه‌ای حساس و بحرانی برای اوکراین رخ می‌دهد، چراکه گزارش‌های میدانی حاکی از آن است که درگیری‌ها شدت یافته، شاخص‌ها رو به وخامت گذاشته و اگر اقدامی صورت نگیرد، اوکراین ممکن است به زودی شکست نظامی را تجربه کند؛ شکستی که می‌تواند پیروزی نمادین مهمی برای روسیه باشد و شاید حتی بیش از آن.
در ادامه این یادداشت همچنین آمده است: «پوکروفسک» شهر صنعتی و مرکز راه‌آهن در شرق اوکراین، در وضعیت بحرانی قرار دارند.
ماه‌هاست که اوکراین در برابر فشار بی‌وقفه روسیه مقاومت کرده است، اما اکنون نیروهای روسی در آستانه محاصره این منطقه هستند و تنها یک گذرگاه ده کیلومتری باقی مانده که اوکراین بتواند منابع باقی‌مانده دفاعی خود را از طریق آن تامین کند.
وزارت دفاع اوکراین نیز اعلام کرده بیش از ۳۰۰ نیروی روسی وارد این شهر شده‌اند و مسکو تلاش دارد تیم‌های خرابکاری برای ایجاد هرج و مرج از درون مستقر کند.
در هر حال پوکروفسک بزرگ‌ترین منطقه شهری خواهد بود که در بیش از دو سال گذشته سقوط می‌کند و این موضوع تنها به یک شهر محدود نمی‌شود.
در طول بیشتر جنگ، پوکروفسک به یک هاب مرکزی برای لجستیک اوکراین تبدیل شده بود و در نزدیکی «قلعه‌های شهری» مرتبط با اوکراین قرار داشت.
اوکراین تا حدی شبکه‌های تامین خود را برای این موضوع تعدیل کرده است، اما سقوط پوکروفسک همچنان می‌تواند کل خط دفاعی در دونتسک را در معرض خطر قرار دهد.
به گزارش فارن پالسی، پیشروی مسکو اما بیشتر ناشی از اراده سیاسی و تاب‌آوری بی‌وقفه است تا نبوغ تاکتیکی.
براساس گزارش موسسه مطالعات جنگ، داده‌های بودجه‌ای روسیه نشان می‌دهد که از ژانویه تا سپتامبر، ماهانه حدود ۲۹ هزار نفر قرارداد نظامی امضا کرده‌اند.
برآوردهای اوکراین نیز نشان می‌دهد که روسیه در همان بازه زمانی تقریبا ۳۵ هزار سرباز در ماه از دست داده است. به عبارت دیگر، مسکو بیش از آنکه نیرو جذب کند، نیرو از دست می‌دهد.
با این حال مسکو با استفاده از بسته‌های حقوقی روزافزون جذاب، توانسته زیان‌های خود را سریع جبران کرده و کمپین نظامی را ادامه دهد.
اوکراین اما نمی‌تواند از استراتژی مشابه روسیه بهره ببرد، چراکه بیش از ۱۱۰ هزار مورد غیبت بدون مجوز در هفت ماهه نخست سال جاری ثبت شده است.
در برخی گردان‌ها، فرماندهان می‌گویند که کمتر از ۱۰ نیروی پیاده‌نظام رزمی موثر دارند.
از طرفی ایالات‌متحده عملا کمک‌های نظامی مستقیم و گسترده را متوقف کرده است.
برخی ارسال‌ها دوباره آغاز شده، اما عمدتا زمانی است که توسط اروپا یا شرکای دیگر پرداخت شده باشد و سیستم‌های کلیدی موشک‌های برد بلند، سامانه‌های پاتریوت و راکت‌های هدایت‌شونده دقیق اغلب به دلیل گلوگاه‌های تدارکاتی یا نگرانی‌های مربوط به ذخایر، معطل مانده‌اند.
اروپا اما وعده داد خلأها را پر کند، اما در عمل به این وعده‌ها کوتاهی کرده است.
اتحادیه اروپا در سال ۲۰۲۳ متعهد شد که طی یک سال، یک میلیون گلوله توپخانه‌ای به اوکراین ارسال کند، اما این مهلت را از دست داد.
تامین مهمات همچنان از نیازهای میدان نبرد عقب است.
اوکراین همچنان به شدت با کمبود سیستم‌های برد بلند موردنیاز برای حمله به عمق خاک روسیه مواجه است.
واشنگتن تنها به برخی تسلیحات دسترسی داده که چنین حملاتی را واقعا موثر می‌کنند.
با این حال، اتحادیه اروپا همچنان در مورد نحوه ارایه حمایت لازم دچار اختلاف است.
بلژیک با استفاده اتحادیه از دارایی‌های مسدود شده دولت روسیه مخالفت کرده و نگران ریسک‌های قانونی و احتمال انتقام‌جویی مسکو است.
با این همه اما استراتژی روسیه همواره براساس تاب‌آوری در برابر غرب بوده، با این باور که امریکا و اروپا از این جنگ خسته خواهند شد.
این باور نه به دلیل پیروزی‌های مسکو، بلکه به خاطر تفرقه‌ها و ناکارآمدی‌های داخلی غرب تقویت می‌شود.
بدون اصلاح مسیر، امریکا ممکن است به زودی شاهد اولین شکست مذاکره شده یک دموکراسی مدرن به دست یک حکومت خودکامه تهاجمی در قلب اروپا باشد.