سارا بهمنیار: مدالم را به خانواده و مردم ایران تقدیم می کنم/ فکر کردن به این مساله اشکم را در می آورد

کد خبر: 748741 | ۱۴۰۴/۰۹/۰۳ ۰۶:۵۵:۰۵
روزبه دلاور| سارا بهمنیار، ستاره وزن ۵۰- کیلوگرم کاراته زنان ایران با درخشش خود در بازی‌های کشورهای اسلامی طلای این مسابقات را در عربستان سعودی برای کشورمان ارمغان آورد.
به گزارش روزنامه اعتماد، بهمنیار در دیدار فینال با ارائه نمایشی مقتدرانه، گلشن علیمرادف از ازبکستان را با نتیجه ۶ بر ۴ شکست داد تا بر سکوی قهرمانی بایستد.
مسیر او تا فینال هم با موفقیت همراه بود؛ پس از استراحت در دور اول او در دور دوم سلیماتابا از سنگال را با نتیجه ۳ بر صفر از پیش رو برداشت و در مرحله نیمه‌ نهایی نیز با پیروزی ۴ بر صفر مقابل آدوبایه آبینی از ساحل‌عاج راهی دیدار نهایی شد.
بهمنیار پس از کسب این افتخار به «اعتماد» گفت مدال خود را به خانواده و مردم شریف ایران تقدیم می‌کند.
در ادامه ماحصل این گپ و گفت اختصاصی را می‌خوانید.‌
برای شروع کمی از خود و ورودتان به کاراته بگویید.
من متولد 1378 هستم و از 14 سالگی عضو تیم ملی نوجوانان شدم و وقتی ۱۸ ساله بودم وارد تیم ملی بزرگسالان شدم.
از مهم‌ترین افتخاراتم هم برنز جهانی است که وقتی‌ 19 ساله بودم برای بزرگسالان گرفتم.
طلای بازی‌ها جهانی همین طور نماینده ایران در المپیک توکیو بودم و برنز بازی‌های آسیایی و حالا هم طلای کشورهای اسلامی را کسب کردم.
رقبای اصلی شما در این مسابقات حضور داشتند؟
در این مسابقات برای من بازی فینال مهم ‌بود چون اصلی‌ترین رقیبم ازبک بود و دوره قبلی آسیایی به او باخته بودم و برای من مهم بود تا بتوانم نتیجه را به سود خودم تمام کنم.
اول هم چهار بر صفر عقب بودم اما خدا را شکر که توانستم بازی را به سود خودم برگردانم.
قبل از حضور در مسابقات اردوهای آماده‌سازی خوبی را سپری کرده بودید؟
این نتایج برای همین ۴ اردویی که سپری کردیم، ‌نیست چون سالیان سال است که در اردوها هستیم و تمرین می‌کنیم که نتیجه سال‌ها تلاش ما است.
خدا را شکر کادر فنی و فدراسیون با تلاش‌ها و برنامه‌ریزی که داشتند، توانستند ما را به بالاترین سطح آمادگی برسانند.‌
وقتی در فینال از حریف ۴ بر صفر عقب افتادید، استرس نداشتید که مسابقه را واگذار کنید؟
کاراته در بخش کمیته‌اش بازی ثانیه‌هاست و در هر لحظه ممکن است نتیجه تغییر کند و ما هم به خوبی یاد گرفته‌ایم که تا لحظه آخر بجنگیم تا حتی در یک ثانیه آخر هم‌ نتیجه بازی را عوض کنیم.
وقتی عقب افتادم با آن اعتمادی که به خودم داشتم، می‌دانستم که می‌توانم بازی را برگردانم و خدا را شکر که این شرایط به وجود آمد و توانستم این کار را به خوبی انجام بدهم.
ضمن اینکه خانم زنگنه سرمربی‌ام در اردوها به ما تمرین می‌دهند، همچنین در مسابقات اما این مدال نتیجه تلاش گروهی بوده بین تمام کسانی که کنار من بودند.
خارج از اردو با خانم قاسمی مربی شخصی‌ام تمرین می‌کنم و خوشبختانه خانم زنگنه وقتی در خانه هم هستیم، در جریان تمرینات هستیم و با مربی من هم در ارتباط است.
نقش خانم زنگنه در اردوها و مسابقات خیلی پررنگ است اما این موفقیت حاصل تلاش من و خانم قاسمی و خانم زنگنه است‌.
برعکس خانم‌ها، آقایان چندان در این دوره از مسابقات موفق نبودند.
علتش به نظر شما چه بود؟
ما خانم‌ها سه مدال طلا گرفتیم و در بخش آقایان دو برنز گرفتند.
مبارزات آنها را از نزدیک دیدم و نمی‌شود گفت علت خاصی داشت.
چون کاراته در بخش کمیته قابل پیش‌بینی نیست.
تمام حریفانی که پسران ایران داشتند، واقعا خوب بودند البته حریفان من و خانم گلشادنژاد هم خوب بودند اما توانستیم مسابقه عقب افتاده را به سود خود تغییر بدهیم‌.
کلا در کاراته اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی زیادی رخ می‌دهد و نمی‌شود گفت دلیل ناکامی آقایان چی بود!
از نظر شما در بخش آقایان دچار بدشانسی شدیم؟
اسمش را نمی‌شود بدشانسی گذاشت اما امیدوارم در مسابقات جهانی این شرایط تغییر کند و خانم‌ها و آقایان در کنار هم نتایج خوبی بگیریم.
لحظه‌ای که کسب مدال طلای‌تان قطعی شد به چی فکر می‌کردید؟
به مادرم.
به زمین هم می‌رفتم به این فکر می‌کردم که مادرم پشتم هست و برایم دعا می‌کند و وقتی مدالم قطعی شد خیلی خوشحال بودم که توانستم این مسوولیت را به درستی انجام‌ بدهم و نماینده شایسته‌ای برای ایران باشم.
خدارا شکر که دعای مردم هم پشتم است تا این نتیجه رخ داد.
خیلی خوشحال بودم چون امسال در مسابقات هم طلا گرفتم و روی این غلتک افتادم و امیدوارم در مسابقات جهانی مصر هم طلا بگیرم و تاریخ‌سازی کنم تا اولین مدال طلای این مسابقات را برای ایران به ارمغان بیاورم.‌
شرایط میزبانی عربستانی‌ها چطور بود؟
اصلا خوب نبود!
نسبت به بازی‌های دیگری که شرکت داشتم اصلا قابل مقایسه نیست.
همه چیز ضعیف بود؛ چه از نظر غذا و چه رفت و آمد و چه اسکانی که داشتیم سطح خیلی پایینی داشت!
عربستان با آن همه سرمایه‌گذاری در ورزش میزبان خوبی نبود؟
ما هم فکر می‌کردیم چون میزبان عربستان است حتما همه‌ چیز خیلی عالی است اما آنچه دیدیم با تصورات ما کاملا متفاوت بود.
هنوز هم به از دست دادن مدال المپیک فکر می‌کنید؟
بزرگ‌ترین حسرت شخصی من همین است.
خیلی کم با مدال فاصله داشتم حتی تا همین چند وقت پیش به آن فکر می‌کردم اشکم در می‌آمد!
دوره سختی را بعد از المپیک سپری کردم.
با کمک دوستان و مربیان و خانواده روحیه‌ام را به دست آوردم.
دوست دارید مدال‌تان را به چه کسی تقدیم کنید؟
اول از همه به خانواده و مخصوصا مادرم و بعدش به مردم خوب کشورم تقدیم می‌کنم.
چه پاداشی برایتان در نظر گرفتند؟
آقای رهنما در فدراسیون برای مدال طلا پاداش 500 میلیونی در نظر گرفتند.
در دوره‌های قبلی هیچ پاداشی نمی‌دادند حالا امیدوارم در جهانی هم طلا بگیریم تا پاداش اصلی که فقط برای طلا جایزه تعیین شده و یک میلیارد تومان است هم به دست بیاوریم.
با پول دو تا پاداش می‌توانم یک خانه برای خودمان بگیرم!
امیدوارم اسپانسرها و برندها به سمت ما بیایند تا از این طریق به درآمدی برسیم چون در کاراته لیگی نداریم تا درآمد داشته باشیم.
این جایزه هم با حضور آقای رهنما قرار است بگیریم وگرنه جایزه‌ خاصی نمی‌دادند.
مثلا من طلای جهانی گرفتم اما وقتی برگشتم نه از شهرستان و نه استان و نه مقامات کشوری هیچ پاداشی نگرفتم.
کاش برند‌ها بیایند و ما از طریق پیج‌مان سفیرشان باشیم تا درآمدی هم به دست بیاوریم.