سقوط سابر در ریاض فراتر از یک اشتباه داوری؛ به خودمان باختیم

به گزارش مشرق، تیم‌های ملی سابر و اپه ایران در چهارمین دوره بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی عملکردی غیرقابل قبول از خود به‌جا گذاشتند؛ نه تیم سابر توانست سه مدال (یک طلا، یک نقره و یک برنز) خود را تکرار کند و نه اپه سه مدال ( یک نقره و دو برنز) خود در بخش انفرادی و تیمی را در سبد مدال آوری ایران قرار داد.
تیم سابر که سال‌ها بیشترین توجه، بهترین امکانات و بیشترین تعداد اعزام خارجی را به خود اختصاص داده است در ریاض سوم شد و تیم اپه که کمتر از سابر اعزام برون مرزی داشت نیز همین جایگاه را به دست آورد.
بعلاوه همین تیم اپه ازبکستان را شکست داد و سابر مغلوب این کشور شد.
تیم سابر؛ ناکام در دفاع از عنوان قهرمانی قونیه
در بخش تیمی سابر، ایران نتوانست عنوان قهرمانی دوره گذشته خود را تکرار کند و به کسب مقام سوم مشترک بسنده کرد.
این نتیجه از آن جهت اهمیت دارد که انتظار می‌رفت سابریست‌های ایران با توجه به سابقه قهرمانی، تجربه بین‌المللی، ترکیب باتجربه و پشتوانه فنی، یک مدال طلای ارزشمند را برای کشور کسب کند؛ مدالی که حتی می توانست جایگاه کاروان ایران را نیز ارتقا دهد و جمهوری اسلامی ایران را در رده دوم قرار دهد.
رقابت با ازبکستان به عنوان حریف مرحله حساس، نقطه‌ای بود که بسیاری از مشکلات ریشه‌ای تیم سابر در آن نمایان شد.
در حالی که ایران در دوره قبل توانسته بود تیم قدرتمند ترکیه را با وجود برخورداری از یکی از شمشیربازان نامدار اروپا یعنی ییلدیریم شکست دهد، این بار برابر تیمی مانند ازبکستان دچار مشکل شد و تن به شکست داد.
البته شکست برابر ازبکستان مسبوق به سابقه بوده و در جام جهانی فصل گذشته در اسپانیا نیز تیم سابر ایران ۴۵ بر ۳۸ مغلوب این تیم شد اما در همان زمان هم مسئولین از کنار این شکست به راحتی عبور کردند.
نمایش بحث‌برانگیز محمد فتوحی؛ تصمیمات کادر فنی زیر سؤال
محمد فتوحی، یکی از مهره‌های اصلی تیم که در این روزها روند نزولی دارد، در این مسابقات در حد و اندازه‌های همیشگی خود ظاهر نشد.
عملکرد او در برخی زمان‌ها تأثیر مستقیم بر نتیجه نهایی داشت به طوری که این بازیکن در مقابل ازبکستان ۲۲ امتیاز از دست داد و تنها ۱۱ امتیاز به دست آورد و این موضوع پرسش‌های مهمی درباره تصمیمات کادر فنی ایجاد می‌کند.
این‌که چرا کادر فنی با وجود افت محسوس عملکرد فتوحی و حتی عملکردش در طول مسابقه، او را تعویض نکرد یا طرح تاکتیکی مناسب‌تری برای کنترل جریان مسابقه اتخاذ نشد.
به نظر می‌رسید کادر فنی باید در لحظات حساس مسابقه تصمیمات شجاعانه‌تری می‌گرفت و از بازیکنان جوان خود به جای فتوحی استفاده می کرد.
نکته قابل توجه دیگر اینکه قبل از ورود فتوحی به زمین، تیم ایران از حریف ۳۵ بر ۳۱ پیش بود و این مسئله نشان می‌دهد که جریان مسابقه می‌توانست با مدیریت بهتر حفظ شود.
بحث ناداوری؛ توجیه‌پذیر نیست
گرچه در ادامه رقابت‌ها صحبت‌هایی درباره ناداوری مطرح شد و می توان گفت که صورت مسئله پاک شد، اما واقعیت این است که حتی اگر ناداوری هم وجود داشته و حتی اگر یک ضربه به ضرر ایران اعلام شده باشد، باز هم این توجیه قابل قبولی برای شکست نیست چرا که تیم ایران مقابل ازبکستان بازی داشت، نه برابر آمریکا، ایتالیا یا مجارستان که سطح دو تیم نزدیک باشد و یک اشتباه داوری بتواند سرنوشت مسابقه را تغییر دهد.
تیمی که مدعی قهرمانی است و تا پای کسب مدال المپیک پیش رفته در برابر حریفی در این سطح باید با اختلاف بالا پیروز شود و اجازه ندهد که کار اینجا بکشد.
بنابراین تمرکز بر ناداوری نمی‌تواند توجیه مناسبی برای نتیجه ضعیف سابر باشد و تنها یک مسیر بیراهه برای توجیه شکست است و در نهایت کمکی به وضعیت نخواهد کرد.
مصدومیت‌های تکراری فتوحی؛ مشکل در بدنسازی یا برنامه‌ریزی فنی؟
یکی دیگر از مسائل مهم و نگران‌کننده، مصدومیت‌های مداوم محمد فتوحی است.
این موضوع به‌عنوان یک چالش جدی مطرح شده و حتی در این دوره نیز عملکرد او را تحت تأثیر قرار داد.
در این مورد باید از کادر فنی پرسید که چرا این ورزشکار بارها در رقابت‌های مهم دچار مصدومیت می‌شود؟
چنین آسیبی می‌تواند ناشی از مشکلات زیر باشد؛ فشار بیش از حد در تمرینات فنی، برنامه‌ریزی اشتباه در دوره‌ب دنسازی و یا ضعف در بدنسازی اختصاصی و عدم توجه به اصول پیشگیری از مصدومیت.
باید یادآوری کرد که تیم سابر چند روز قبل از حضور در بازی های همبستگی اسلامی در جام جهانی الجزایر نیز ناکام ماند، مسابقاتی که در سال گذشته با مدال نقره برای ایران همراه بود ولی امسال با کسب جایگاه هجدهم و سقوط در رنکینگ جهانی تا رده نوزدهم همراه بود.
اگرچه با توجه به نزدیکی دو مسابقه و به منظور حفظ انسجام و روحیه تیم، در مورد نتایج الجزایر بحثی مطرح نشد، اما این به معنای رو به راه بودن وضعیت نیست.
در زمانی که سابر در رویدادی مانند کشورهای اسلامی و در غیاب رقبای آسیایی خود، مانند کره جنوبی، ژاپن، چین و هنگ کنگ باز هم به طلا نرسید قطعا برای صعود به رنکینگ و گرفتن جایگاه خود از این کشورها کار سختی دارد.
ضرورت بازنگری در ساختار سابر، بازنگری در ساختار فنی‌ و برنامه‌ریزی تمرینی تیم، پرهیز از توجیه‌سازی برای ناکامی‌ها و میدان دادن به جوانان در شرایط فعلی مهم ترین مسائلی است که باید مورد توجه فدراسیون قرار گیرد.