بلندی‌های جولان: هدیه ترامپ به اسرائیل و نیروی محرکه پشت آن
به گزارش مشرق، کانال تلگرامی بین دوگانگی ها نوشت:
دونالد ترامپ در سخنرانی خود در کنست طی سفر اخیرش، بیانیه‌ای ارائه کرد که دهه‌ها زبان دیپلماتیک را درنوردید.
او اعلام کرد که بزرگترین اتفاقی که در دوران ریاست‌جمهوری او برای اسرائیل رخ داد، به رسمیت شناختن بلندی‌های جولان به عنوان بخشی از اسرائیل از سوی آمریکا بود.
حتی آشکارتر از آن، چیزی بود که پس از آن آمد: ترامپ آشکارا گفت که میریام آدلسون و همسر مرحومش شلدون، کسانی بودند که او را برای امضای این به رسمیت شناختن تحت فشار قرار دادند.
این یک لحظه نادر از صداقت بود که فاش کرد چگونه تصمیمات مهم ژئوپلیتیکی اغلب نه با قوانین بین‌المللی یا ثبات جهانی، بلکه با خواسته‌های حامیان ثروتمند سیاسی هدایت می‌شوند که دیدگاه‌هایشان با اهداف توسعه‌طلبانه بلندمدت اسرائیل همسو است.
این اعتراف فقط یک پانویس نیست.
این منطق استراتژیک پشت وسواس اسرائیل در مورد بلندی‌های جولان و کوه حرمون را توضیح می‌دهد، دو منطقه‌ای که ارزش نظامی، جغرافیایی و منابع آن‌ها، توازن قوا را در سراسر سوریه، لبنان و اردن شکل می‌دهد.
بلندی‌های جولان: سکوی نظامی ساخته شده بر اشغال
برای درک اینکه چرا اسرائیل برای عادی‌سازی کنترل خود بر این قلمرو جنگید، باید درک کرد که بلندی‌های جولان در واقع چیست: یکی از مسلط‌ترین مناظر استراتژیک در خاورمیانه.
جولان که صدها متر بالاتر از مناطق اطراف قرار دارد، به هر کسی که آن را کنترل کند، خط دید مستقیم و خط آتش بر روی عمق خاک سوریه، حومه دمشق و بخش‌های بزرگی از دره بقاع لبنان می‌دهد.
در لبه شمالی آن، کوه حرمون قرار دارد، بالاترین نقطه در منطقه و یکی از ارزشمندترین موقعیت‌های نظامی در شام.
اسرائیل از حرمون به عنوان
چشمان کشور یاد می‌کند، و این عنوان اغراق‌آمیز نیست.
از قله‌های آن، سیستم‌های نظارتی اسرائیل می‌توانند:
-تحرکات نیروها در نزدیکی دمشق را مشاهده کنند
-فعالیت‌ها را در سراسر غرب سوریه زیر نظر بگیرند
-مسیرهای لجستیکی را که از طریق بقاع لبنان می‌گذرند، رصد کنند
-کل بزرگراه دمشق-بیروت را ببینند
این همان منطقه‌ای است که اسرائیل ادعا می‌کند توسط مقاومت برای انتقال سلاح استفاده می‌شود.
اسرائیل با در اختیار داشتن حرمون و جولان، نه تنها توانایی نظارت بر این تحرکات را به دست می‌آورد، بلکه توانایی حمله به آن‌ها را در هر لحظه دارد.
نهاد استراتژیک اسرائیل بارها اعلام کرده است که چشم پوشی از این نقطه دید، کل جبهه شمالی را در معرض خطر قرار می‌دهد و حفظ نظارت یا بازدارندگی در برابر سوریه و لبنان را غیرممکن می‌کند.
به همین دلیل است که هر دولت اسرائیلی، صرف نظر از ایدئولوژی، اصرار دارد که هرگز از جولان خارج نخواهد شد.
جنگ خاموش بر سر آب
بلندی‌های جولان فراتر از ارزش نظامی، یک ذخیره آب نیز هست.
این نکته به ندرت در رسانه‌های غربی برجسته می‌شود، اما برای عزم اسرائیل برای حفظ این قلمرو، اساسی است.
جولان تغذیه کننده:
-رودخانه اردن را
-شاخه‌های اصلی منتهی به لبنان را
-بخش‌هایی از حوضه یرموک که با اردن مشترک است را
-ذخایر آب شیرین که برای کشاورزی سوریه حیاتی هستند را
اسرائیل با کنترل جولان، عملاً جریان آب را به سه کشور سوریه، لبنان و اردن دیکته می‌کند.
سوریه ده‌ها هزار هکتار از زمین‌های حاصلخیز خود را از دست داده است زیرا اسرائیل منابع آب را مسدود یا منحرف کرده است.
رودخانه Hasbani لبنان نیز از همین حوضه آبخیز سرچشمه می‌گیرد.
اردن که از قبل نیز با کمبود آب مواجه است، شاهد کاهش جریان آب نیز بوده است.
کمبود آب در منطقه تصادفی نیست، بلکه نتیجه مستقیم در اختیار داشتن مهمترین فلات آبی در شام توسط اسرائیل است.
بلندی‌های جولان برنامه بلندمدت اسرائیل را آشکار می‌کند
با در نظر گرفتن مجموع این عوامل، زمین مرتفع، نظارت از کوه حرمون، قدرت آتش بر فراز دمشق و بقاع، کنترل آب و لابی‌گری پشت به رسمیت شناختن ترامپ، واضح است که چرا اسرائیل هرگز جولان را ترک نخواهد کرد مگر تحت فشار نیرویی که قادر به وادار کردن آن به عقب‌نشینی باشد.
اعتراف ترامپ فقط تأیید کرد که به رسمیت شناختن، یک هدیه سیاسی بود که توسط آدلسون‌ها شکل گرفت، نه دیپلماسی.
در نهایت، بلندی‌های جولان در مورد قدرت و کنترل منابع است، نه امنیت.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.