گردنه‌گیری در سواحل ونزوئلا و یاوه‌گویی درباره اعمال حق ایران
در حالی که ارتش آمریکا مشغول یاغی‌گری و اقدامات تروریستی در سواحل ونزوئلاست، سنتکام ادعا کرد: توقیف نفتکش از سوی ایران در تنگه‌هرمز، نقض آشکار حقوق بین‌الملل است.
به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت:
سنتکام (ستاد فرماندهی مرکزی آمریکا) می‌گوید: اقدام هفته گذشته سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در توقیف یک نفتکش با پرچم جزایر مارشال در تنگه‌هرمز، نقض آشکار حقوق بین‌الملل است و آزادی کشتیرانی در آبراه‌های بین‌المللی را تهدید می‌کند.
به گفته سنتکام، نیروهای سپاه با بالگرد بر نفتکش «تالارا» پیاده شدند و آن را به آب‌های سرزمینی ایران هدایت کردند.
این نفتکش که تحت مدیریت یک شرکت قبرسی است، هنگام حرکت در نزدیکی سواحل امارات از تماس خارج شده بود.
در بیانیه سنتکام آمده است: «اقدام ایران در استفاده از نیروهای نظامی برای سوار شدن مسلحانه بر یک کشتی تجاری و توقیف آن در آب‌های بین‌المللی، نقض آشکار حقوق بین‌الملل است و آزادی کشتیرانی و جریان آزاد تجارت را تضعیف می‌کند.
ما از ایران می‌خواهیم مبنای حقوقی این اقدام را برای جامعه جهانی توضیح دهد.»
طبق این بیانیه، نیروهای سنتکام این توقیف را زیر نظر داشتند.
یادآور می‌شود بنابر برخی گزارش‌ها نفتکش مذکور حامل سوخت قاچاق از مبدأ ایران بوده و بنابراین حق طبیعی ایران است که با نفتکش متخلف برخورد کند، ضمن اینکه تنگه‌هرمز بخشی از آب‌های سرزمینی ایران است و کشورمان کاملاً برای اعمال حاکمیت خود در این منطقه ذی‌حق است.
در پی توقیف نفتکش لامارا از سوی ایران، رسانه صهیونیستی اینترنشنال در تحلیلی نوشت: «رفتار ایران در حوزه دریایی طی دو دهه گذشته الگوی نسبتاً ثابتی داشته است: توقیف هدفمند کشتی‌ها در خلیج‌فارس و دریای عمان، معمولاً ذیل یکی از دو عنوان مشخص؛ یا ادعای قاچاق سوخت یا ارتباط کشتی با اسرائیل.
در هر دو دسته، اقدام جمهوری اسلامی همواره با این هدف انجام شده که پیام قدرت، کنترل و بازدارندگی در آبراه‌های حیاتی منطقه ارسال شود، بدون آنکه این اقدام‌ها الزاماً به درگیری مستقیم بینجامد.
استفاده از توقیف نفتکش به‌عنوان ابزار فشار ژئوپلیتیک در بزنگاه‌های حساس منطقه‌ای و بین‌المللی، در سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۲ بارها مورد استفاده قرار گرفت اما در ماه‌های اخیر کمتر دیده شده بود.
اکنون، پس از جنگ ۱۲روزه جمهوری اسلامی و اسرائیل، به نظر می‌رسد تهران بار دیگر این اهرم را فعال کرده است.
این اقدام را باید بخشی از پاسخ غیرمستقیم ایران به حملات آمریکا علیه تاسیسات هسته‌ای‌اش نیز تلقی کرد.
پاسخی که از برخورد مستقیم اجتناب می‌کند اما پیام آن کاملاً روشن است.
اینترنشنال افزوده بود: احتمال ارتباط حادثه تالارا با پیامدهای پساجنگ ایران و اسرائیل جدی است.
ایران نشان می‌دهد که می‌تواند قدرت عملیاتی خود را در آب‌های منطقه به نمایش بگذارد.
توقیف نفتکشی که به قاچاق متهم نیست و با اسرائیل هم ارتباط آشکار ندارد، بهترین نمونه قدرت‌نمایی بدون عبور از خطوط قرمز جنگ است.
تهران با این اقدام تلاش می‌کند نشان دهد دوران پساجنگ همچنان تحت تاثیر ظرفیت‌های عملیاتی ایران در دریاست.
در ماه‌های گذشته، حملات حوثی‌ها علیه کشتی‌ها در دریای سرخ یکی از مهم‌ترین عوامل بی‌ثباتی تجارت بوده است.
این حملات که به طور مستقیم از جنگ غزه تغذیه می‌کردند، عملاً بخش‌های وسیعی از کشتیرانی را مجبور به تغییر مسیر کردند.
اکنون با بازگشت به سیاست توقیف در هرمز، به‌نظر می‌رسد جمهوری اسلامی در حال باز کردن جبهه‌ای جدید همتراز با دریای سرخ است.
اگر دریای سرخ میدان عملیات نیابتی حوثی‌هاست، تنگه‌هرمز میدان عملیات مستقیم جمهوری اسلامی است.
این هم‌افزایی می‌تواند فشار فزاینده‌ای بر مسیرهای انرژی ایجاد کند.
در مجموع، توقیف نفتکش تالارا را باید بخشی از بازگشت جمهوری اسلامی به استراتژی فشار دریایی دانست که هم برای بازدارندگی، هم برای مانور سیاسی و هم برای ارسال پیام به رقبا استفاده می‌شود.
سپاه پاسداران در هرمز و حوثی‌ها در دریای سرخ مکمل یکدیگر خواهند بود و مسیرهای دریایی از مدیترانه تا اقیانوس هند تحت فشار محوری قرار می‌گیرد.