استفاده تجاری از فضاهای بلااستفاده مدارس مانعی ندارد/ کمک به مدرسه نباید اجباری باشد

باشگاه خبرنگاران جوان؛ محمد امیرحسینی - عبدالوحید فیاضی عضو کمیسیون آموزش، تحقیقات و فناوری مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان درباره اجاره حیاط مدارس ‌به‌دلیل کمبود بودجه گفت: یک قانونی به نام قانون شوراهای مناطق آموزش و پرورش وجود دارد که مربوط به ۲۰ سال قبل است.
این قانون، یک اختیاراتی به وزارت آموزش و پرورش داده که اماکن و فضاهای بلااستفاده یا نامناسب را بتواند تغییر کاربری دهد و تبدیل به احسن کند؛ مثلاً یک مدرسه ممکن است فرسوده شده و استفاده نمی‌شود و دانش‌آموز به آنجا خیلی مراجعه ندارد، اما می‌تواند تجاری خوبی باشد لذا طبق قانون شهرداری‌ها و همین‌طور کمیسیون ماده ۵ می‌تواند تغییر کاربری دهد و تبدیل به احسن کند و منافعش هم باید به همان منطقه آموزشی برود نه اینکه به خزانه و یا به جای دیگری برود.
نماینده مردم نور و محمودآباد در مجلس اظهار کرد: برخی از مدارس، فضاهایی دارند که ممکن است قابل استفاده نباشد که از آنها می‌توانند تحت عنوان اجاره و یا هر چیز دیگری استفاده کنند و از منافع آن، مدرسه یا منطقه برخوردار باشد.
عضو کمیسیون آموزش، تحقیقات و فناوری مجلس بیان کرد: این موضوع به این معنا نیست که آن‌ها بخواهند بیایند فضاهای عمومی مدارس را بدهند که پارکینگ درست کنند یا از این کارها که من گاهی وقت‌ها دیده‌ام انجام می‌شود؛ این‌ها کار نادرستی است و قطعاً نباید انجام شود و باید مانع از انجام آن شد.
فیاضی گفت: به‌طور طبیعی، آن امکاناتی که کمتر استفاده می‌شود و می‌تواند بازده اقتصادی بیشتری برای یک مدرسه داشته باشد، ایرادی ندارد که براساس قانون و مقررات موجود از آن استفاده کنند و منافعش به سمت همان مدرسه بیاید تا مدرسه را در امر کیفیت‌بخشی و توسعه امکانات تقویت کند.
عضو کمیسیون آموزش درباره جذب مشارکت‌های مردمی توسط مدارس گفت: اگر مردم علاقه‌مند هستند می‌توانند در مدرسه‌ای که فرزندشان درس می‌خواند و احساس می‌کنند امکانات کم است به مدیر بگویند ما می‌توانیم کمک کنیم که طبیعتاً مدیر هم استقبال می‌کند و این کار هم اتفاقاً بسیار مشاهده می‌شود که وجود دارد، اما از این موضوع نباید استفاده دیگری شود و نباید کمک‌های مردمی و مشارکت مردمی را اجباری کنند چون متأسفانه خیلی وقت‌ها این موضوع وجود دارد و می‌آیند بچه‌ها و خانواده‌ها را اجبار می‌کنند که کمک کنند در‌حالی‌که خانواده‌ها هم ضعیف‌اند و واقعاً توان کمک به مدرسه را ندارند لذا یک مشارکت داوطلبانه داریم که پسندیده است و آن نوع که اجباری است ناپسند است.