تشابه سران غربی به دیو باستانی؛ «مانتیکور» برای نسل زد تولید شد

مهدی موسی‌خانی نویسنده، بازیگر و کارگردان نمایش «مانتیکور» که این روزها در کارگاه نمایش مجموعه تئاتر شهر اجرا می‌شود، درباره موضوع این اثر نمایشی به خبرنگار مهر گفت: «مانتیکور» نام یک دیو ایران باستان است که سر انسان، بدن شیر و دم عقرب دارد.
این دیو با لالایی شکار خود را به خواب عمیق می‌برد و می‌بلعد.
این نمایش درباره جنگ ۱۲روزه و اتفاقاتی است که در غزه و یمن رخ داد.
این دیو باستانی را با سران غربی مترادف دانستم.
«مانتیکور» یک تئاتر تجربی برای تقبیح جنگ و کودک‌کشی است.
وی درباره ایده شکل‌گیری «مانتیکور»، یادآور شد: یک روز در اخبار خارجی دیدم که گوینده خبر می‌گفت ۶۰ هزار نفر در غزه کشته شدند و برای من این آمار بسیار دهشتناک بود.
آنجا جرقه اینکه به شکل هنری به این موضوع بپردازم زده شد.
بعد از جنگ ۱۲روزه فرایند تولید کار را شروع کردم.
موسی‌خانی تأکید کرد: این نمایش بسیار تکنیکال و با استفاده از ابزار و اسباب بازی به نوعی میکروتئاتر است.
اگر شرایط مطلوب‌تری داشتم سعی می‌کردم صحنه و ابزارم بهتر باشد ولی سعی کردم با حداقل‌ها و در یک زمان محدود به تولید یک اثر بین‌المللی برسم.
کارگردان «مانتیکور» درباره ویژگی‌های این اثر نمایشی در شکل اجرا و طراحی‌ها، توضیح داد: اصرار داشتم در کارگاه نمایش اجرا داشته باشم زیرا اجراهای کارگاه نمایش معمولا تجربی و آزمایشگاهی است و مخاطبانش اکثرا دانشجویان تئاتر هستند.
این کار بسیار مدرن است و مخاطب هدف من نسل زد و نسل جوان است.
برای ارتباط با آن نسل باید با زبانی صحبت می‌کردم که برایشان جذابیت داشته باشد و تداعی‌هایی را به کار می‌بردم که برایشان ملموس باشد.
استفاده از ویدیومپینگ و موسیقی، افکت‌های صوتی، مهندسی صدا و از همه مهمتر شکل تولید تئاتر به ساده‌ترین شکل ممکن، از جمله ویژگی‌های این اثر نمایشی است.
نسل جوان با دیدن «مانتیکور» می‌فهمد که می‌توان با ساده‌ترین امکانات مفهوم بزرگی را انتقال داد.
وی درباره بازخورد مخاطب از تماشای این اثر نمایشی، اظهار کرد: نمایش زبان‌محور نیست و تماشاگر بخشی از نمایش است زیرا هدف من تولید اثری برای ارائه در سطح بین‌المللی بود.
خوشبختانه طبق بازخورد مخاطب به هدف خود رسیده‌ام.
موسی‌خانی درباره چالش‌های تولید «مانتیکور» در شرایط اقتصادی کنونی تئاتر، تصریح کرد: با چالش‌های زیادی مواجه شدم.
این نمایش کاری دلی بوده و از هیچ ارگان و نهادی سفارش نگرفتم.
به لحاظ انسانی و اخلاقی دغدغه تقبیح کودک‌کشی را داشتم و به همین دلیل همه هزینه‌ها را خودم متقبل شدم.
توقع داشتم مسئولان دولتی به عنوان متولی تئاتر کار را ببینند و درباره‌اش صحبت کنیم.
خیلی خوشحال هستم که این کار را کاملا مستقل و با اعتبار شخصی تولید کردم.
وی ادامه داد: به دلیل محدود بودن تعداد سالن‌های تئاتر شهر و همچنین تعداد بالای گروه‌های متقاضی اجرا در این مجموعه، من مجبور بودم قبل از اجرا دکور را نصب و بعد از اجرا جمع کنم زیرا هر روز قبل از اجرای من در کارگاه نمایش گروه‌های دیگری تمرین دارند.
این روند که هم در تولید و هم در ارائه اثر هنری در این شرایط خاص سختی متحمل شویم، خسته‌کننده است.
این توقع بی‌جایی نیست که این جنس کارهای که علمی و پژوهشی هستند از سوی مسئولان مربوطه و مسئولان تئاتری به خصوص بخش دولتی حمایت و دیده شوند.
کارگردان «مانتیکور» در پایان با اشاره به اجرای این اثر تا ۳۰ آبان، تأکید کرد: خیلی خوشحال می شوم که اجرای نمایش تمدید شود.
شروع اجرای ما بلافاصله بعد از بازبینی اثر بود و من نتوانستم هزینه‌ای را برای تبلیغات اجرا صرف کنم به همین دلیل نمایش در شروع و ادامه اجراها مهجور ماند.
عکس از نادر بهرامی است.