اسحاق جهانگیری بر سر آبان ۹۸ با روحانی مرزبندی سیاسی کرد/ هشدار روزنامه اصلاح‌طلب به اصلاح‌طلبان: عبور از پزشکیان استراتژی شکست خورده است

*********
اسحاق جهانگیری در کتاب خاطراتش تلاش کرده برچسب ۸ سال معاون اول روحانی بودن را از خود جدا کند.
روزنامه شرق در روزهای اخیر به انتشار خاطرات معاون اول دولت تدبیر و امید پرداخته و درباره ماجرای آبان ۹۸نوشته است:
آقای روحانی با تندی و عصبانیت میان حرف من پرید و گفت شما و چند نفر اصلاح‌طلب نشسته‌اید و می‌خواهید کشور را به‌هم بریزید و امنیت کشور را به‌هم بزنید...
من هرگز در دوره مسئولیت‌هایم با چنین برخوردی مواجه نشده بودم...
حتی ده درصد چنین برخوردی را هم تجربه نکرده بودم.
واقعاً برایم سنگین بود، خیلی فشار تحمل کردم تا در یک جلسه که حدود ۱۵ نفر از مسئولان کشور از جمله سران سه قوه حضور دارند، بر خودم مسلط باشم...
در یک لحظه تصمیم گرفتم که از جلسه خارج شوم؛ اما علی لاریجانی که کنار من نشسته بود و احساس می‌کرد ممکن است از جای خودم بلند شوم، دستش را روی دست من گذاشت و فقط به آقای روحانی گفتم پاسخ شما را می‌دهم؛ اما نه اینجا.
در بخش دیگری از این روایت آمده است:
بعدازاین ماجرا، جهانگیری تصمیم به استعفا می‌گیرد که برخی از وزرا از جمله زنگنه، حجتی، نمکی، سلطانی‌فر، کلانتری، اردکانیان و ربیعی می‌آیند و بنا به مصلحت از جهانگیری می‌خواهند که بازگردد.
جهانگیری می‌گوید بعد از این ماجرا «همکاری با آقای روحانی برایم موضوعیت نداشت» و حضور در دولت برایش سخت و سخت‌تر شده بود.
«کسانی که از مدیریت و روحیات من شناخت داشتند باور نمی‌کردند که بعد از این ماجرا، همکاری با آقای روحانی را ادامه دهم.»
اشارات جهانگیری به اختلافاتش با رئیس‌جمهور چند نکته قابل‌توجه دارد.
اول آنکه، از رفتار و نوع مواجهه حسن روحانی با تیم اجرایی و روحیات و خلق‌وخوی شخصی او روایتی جزئی ارائه می‌کند و نکته مهم‌تر آنکه در ادامه ترسیم چهره‌ای از روحانی - فردی که چندان به مشورت‌های معاون اولش توجه نمی‌کند - به‌نوعی به دنبال عقب‌نشینی از حضورش در انتخابات ۹۶ و حمایت همه‌جانبه‌اش از روحانی هم است، برای اینکه تا جای ممکن بتواند کمی از هزینه تصمیمات غلطی که در دور دوم دولت روحانی به ویژه در آبان ۹۸ گرفته‌شده را برای خود بکاهد.
حدود یک سال و نیم بعد از آغاز ریاست‌جمهوری پزشکیان اما منتقدان، رقیبان انتخاباتی و سیاسی و البته بخشی از حامیان او نوای شکیت شعار وفاق پزشکیان را سر داده‌اند.
اما به راستی آیا شعار وفاق او شکست خورده است؟
روزنامه اعتماد در پاسخ به این سوال نوشته است:
شاید مسعود پزشکیان تنها رییس‌جمهوری در طول عمر جمهوری اسلامی باشد که یک سال و نیم بعد از شروع به کار خود هنوز اتصال‌های وفاق خود با مردم و با بخش‌های مختلف حاکمیت را حفظ کرده باشد.
به نظر می‌رسد نه تنها اپوزوسیون خارج‌نشین که همواره سعی داشته رییس دولت را نماینده حاکمیت بعد از رای گرفتن از حاکمیت نشان بدهد، نیروهای داخلی نیز این‌بار سعی دارند پزشکیان را به بازی کردن در زمینی وادارند که یک تصویر را نمایش می‌دهد؛ پزشکیان بر خلاف شعارهایش رفتار می‌کند و تنها سعی دارد تا رضایت نهادهای نظارتی و بخش‌های بالایی حاکمیت را جلب کند.
در بخش دیگری از این گزارش آمده است:
به نظر می‌رسد حتی در سطح حداقلی بین بخش‌هایی از جامعه با دولت پزشکیان رابطه‌ای از نوع اعتماد وجود دارد.
برخی از حامیان پزشکیان به خصوص در ماه‌های اخیر سعی دارند تا در مقام منتقد پزشکیان را تنها رییس‌جمهور «جمهوری اسلامی» بخوانند حال آنکه به نظر می‌رسد بخشی از رای‌دهندگان به پزشکیان کماکان او را با صفت صداقت در گفتار و رفتار می‌شناسند.
«عبور از پزشکیان» استراتژی شکست خورده و امتحان پس داده است.
در آن سوی دولت پزشکیان موقعیت متمایز و برتر وجود ندارد.
مدتی است اصلاح طلبان با سخنان و مواضع خود از عملکرد دولت بسیار انتقاد می کنند و خواهان تغییراتی در دولت هستند و این در حالی است که این طیف سیاسی نقش اصلی و اساسی را در تشکیل دولت بر عهده داشته است و کمیته ای که برای تعیین وزرای کابینه دولت وفاق ملی تشکیل شده بود، ریاست آن را محمد جواد ظریف بر عهده داشت.
حال اما می بینیم آنها سعی دارند از دولت فاصله بگیرند و حتی آن را وادار به کناره گیری از مسئولیت کنند.
اصلاح طلبان در دولت نه تنها در رأس آن ومسئولیت های رده بالا، بلکه در بدنه دولت نیز حضور و نفوذ دارند و با اندکی کارشکنی فشار به دولت پزشکیان را افزایش داده و می دهند.
به نظر می رسد که اصلاح طلبان از دولت آقای پزشکیان قطع امید کرده اند و شاید بهتر باشد که دولت وفاق ملی نیز از آنها اعلام برائت کند و تغییرات در دولت را با برکناری نیروهای طیف سیاسی اصلاح طلب از بدنه دولت آغاز کند، این سیاست می تواند دولت را از کارشکنی ها نجات دهد و به وضعیت دولت سر و سامان دهد.