بنای یادبود شاعر انقلاب در چنگ باران و رطوبت
حمید حمزهنژاد میگوید بنای یادبود سلمان هراتی به خاطر باران و رطوبت استحکام ندارد و به جای مرمت بنا، هرساله آن را رنگآمیزی میکنند، در صورتی که اگر بنا مرمت نشود، امکان تخریب آن وجود دارد.
در روزهای گذشته و پس از ۹ آبان که سالروز فوت سلمان هراتی بود، حمید حمزهنژاد شاعر و فعال فرهنگی اهل مازندران در چند یادداشت کوتاه، به وضعیت نابسامان مزار سلمان هراتی در تنکابن پرداخت و از عدم رسیدگی به این یادبود، گلایه کرد.
هرسال بنای یادبود را رنگ میکنند تا شکل ظاهریاش حفظ شود
حمزهنژاد در گفتگو با خبرنگار مهر درباره وضعیت نابسامان مزار سلمان هراتی، گفت: اولین یادداشتی که من درباره مزار سلمان نوشتم، سال ۹۵ بود.
بعد در سال ۹۹ دوباره در اینستاگرام نوشتم و در روزهای هم گذشته هم دوباره چند استوری گذاشتم و نگرانیام را بابت مزار سلمان ابراز کردم.
متأسفانه تا حالا هیچ اتفاقی نیفتاده است و به این نگرانیها و هشدارها توجهی نشده است.
حمزهنژاد ادامه داد: مزار سلمان هراتی یکبار در سال ۸۷ مرمت شد و این بنای فعلی برای آن ساخته شد.
ولی متأسفانه این بنا استحکام و زیبایی چندانی ندارد و بعد از چند سال دچار مشکل شد.
بنای یادبود بر سر مزار سلمان در واقع یک دیوار بتی است که هر سال روی آن را رنگ میزنند تا شکل ظاهریاش حفظ شود.
به علت باران شدیدی که در شمال و به ویژه در تنکابن میآید، این دیوار هر سال دچار رطوبت میشود، رنگها از بین میرود و شعرهای سلمان که روی دیوار نوشتهاند پاک میشود.
وی افزود: وضعیت فعلی شایسته مزار سلمان نیست و گاهی پیش آمده که یک شهردار چند سال به این مزار رسیدگی نکرده است.
امسال شنیدم که دوباره این بنا را رنگآمیزی کردهاند ولی ممکن است یک شهردار دیگر بیاید و رسیدگی به آنجا حتی در حد همین رنگآمیزی هم اولویتش نباشد.
با شرایط فعلی کم کم دیوار هم تخریب میشود، چون رطوبت در تنکابن زیاد است.
با بازسازی، میتوان مزار سلمان را پاتوق ادبی و فرهنگی کرد
حمزهنژاد با اشاره به پیشنهادهایی که درباره مزار سلمان هراتی به دستش رسیده، گفت: من نظرم این است که اگر قصد بازسازی این بنا وجود دارد، حداقل با کاشی پوشانده شود تا اشعار سلمان روی آن ثبت شود و نیاز نباشد که هر سال آن را دوباره رنگکاری کنند.
سلمان شاعری است که به گردن ادبیات انقلاب و شاعران حق دارد و نباید وضعیت مزارش اینگونه باشد.
مردم محلی با ذوق خودشان این مزار را تمیز میکنند و روی مزار سلمان هم دستی میکشند، ولی از طرف دستگاههای فرهنگی تنکابن و مازندران برنامهای برای رسیدگی به این بنا وجود ندارد.
نظر من و خیلی از دوستان این است که آنجا با مشورت هنرمندان دیگر کاشیکاری شود و اشعار سلمان روی آن ثبت شود.
وی افزود: البته کاشیکاری این بنا حداقل کار است.
من با رسول هراتی، پسر زندهیاد سلمان، صحبت کردهام.
ایشان میگفت داماد ما معماری میخواند و پایاننامهاش درباره مزار سلمان هراتی است و اتفاقا یکسری ایدهها دارد و میتوان برای بازسازی بنای یادبود سلمان، از کمک و مشورت ایشان هم استفاده کرد.
این مزار میتواند پاتوق ادبی و فرهنگی شاعران و هنرمندان باشد و چه کسی بهتر از سلمان هراتی برای این اتفاق که از شاعران سرآمد انقلاب است.
تا بنا تخریب نشده، وزارت فرهنگ کاری کند
این فعال حوزه کتاب و ادبیات، گفت: من پیش از این، این پیشنهاد را با آقای محمدی مدیر کل ارشاد استان مازندران مطرح کردم و ایشان استقبال کردند.
قبلا این پیشنهاد را به آقای معصومی رئیس حوزه هنری مازندران و مدیرکلهای قبلی ارشاد هم گفته بودم.
منتها فعلا که کاری انجام نشده است.
آقای اسماعیل امینی، شاعر و طنزپرداز، وقتی استوریها من را دیدند، گفتند اگر دولت حمایت نکرد، فراخوانی بگذارید تا خود شاعران و دوستان سلمان مشارکت کنند و مزار سلمان را ترمیم کنند.
به هرحال باید برای این مزار فکری کرد، وگرنه تخریب این بنا دور از انتظار نیست.
حمزهنژاد با بیان اینکه مزار سلمان در نقطه خوبی واقع شده و محل مناسبی برای برگزاری جلسات و دورهمیهای ادبی است، گفت: مزار سلمان در فضای بازی قرار دارد و آنجا میشود برنامههای ادبی هم برگزار کرد.
آقای قزوه و یکذسری از دوستان سلمان هر سال بر سر مزار جمع میشوند و اینجا را دیدهاند.
همچنین آقای ابوالحسنی انجمن سلمان هراتی را در تنکابن دارد و برنامههایی در ارشاد و همچنین بر سر مزار سلمان برگزار میکند.
اینجا حتی این ظرفیت را دارد که برنامههای ملی در آن برگزار شود.
به نظرم حوزه هنری و اداره کل ارشاد یا وزارتخانه میتواند فکری به حال این وضعیت کند.
این شاعر در پایان، گفت: سلمان، سید حسن حسینی، قیصر امینپور و حسین منزوی هیچوقت فراموش شدنی نیستند.
همانطور که شعرای کهن ما فراموش نشدند.
اگر مسئول فرهنگی که در این کشور مسئولیت دارد به این مزار سلمان نگاهی داشته باشد و آن را مرمت کند، به خودش بها میدهد.
کسی فراموششده است که به این چهرهها نمیپردازد.
اگر مسئولی در این مسیر قدم بردارد و نام این شاعران را زنده نگه دارد، نام خودش را زنده نگه داشته است و به خودش ارزش داده است.