آیا نشست ترامپ و بین، تقابل چین و آمریکا را پایان می‌دهد؟

آیا نشست ترامپ و بین، تقابل چین و آمریکا را پایان می‌دهد؟
به‌رغم اینکه دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، دیدار با شی جین پینگ، همتای چینی‌اش در کره جنوبی، را «فوق‌العاده» توصیف کرد و به آن نمره کامل ۱۲ از ۱۰ داد، بسیاری از ناظران با ارزیابی ترامپ مخالف‌اند.
کد خبر: 745181 | ۱۴۰۴/۰۸/۱۲ ۱۴:۱۵:۰۰
سید عماد حسینی- به‌رغم اینکه دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، دیدار با شی جین پینگ، همتای چینی‌اش در کره جنوبی، را «فوق‌العاده» توصیف کرد و به آن نمره کامل ۱۲ از ۱۰ داد، بسیاری از ناظران با ارزیابی ترامپ مخالف‌اند.
کارشناسان و تحلیلگران استدلال می‌کنند، این اجلاس که با توافق‌هایی به پایان رسید، نتوانست به رقابت اقتصادی و ژئوپولیتیکی اساسی بین پکن و واشینگتن بپردازد.
در تحلیلی که موسسه سلطنتی امور بین‌الملل (چتم هاوس) منتشر کرد و رسانه‌های عربی بخش‌هایی از آن را بازنشر دادند، لورل ریب مدیر برنامه آمریکا و آمریکای شمالی این موسسه و مکس یولی عضو ارشد برنامه آمریکا و آمریکای این موسسه اظهار کردند، توافق بین ترامپ و شی درباره یک «چارچوب مثبت»- که عبارت است از: ‌کاهش تعرفه‌ها، خرید سویای آمریکایی از سوی چین، همکاری در مبارزه با قاچاق پیش‌سازهای فنتانیل به ایالات متحده و توقف محدودیت‌های صادرات عناصر کمیاب چینی- نشان‌دهنده پایه شکننده‌ای برای یک رابطه سازنده بین دو کشور است.
این اظهارنظر، به‌ویژه با توجه به اینکه توافق مزبور کمک چندانی به تقویت پایه‌های ساختاری روند رقابت نکرده، صادق است.
به گفته رپ و ویلی، این دیدار فراتر از اهمیتش برای دو اقتصاد بزرگ جهان، برای شرکای ایالات متحده نیز مهم است، زیرا آنها استراتژی‌های خود را بر اساس آن دوباره تنظیم می‌کنند و متحدان ایالات متحده وادار می‌شوند استراتژی‌های مستقلی برای مدیریت آشفتگی‌های بلندمدت پیشه کنند؛ چه ایالات متحده و چین در نهایت به یک توافق پایدار برسند، چه به توافق‌های محدود بسنده یا رویارویی خود را تشدید کنند، آنها ناگزیر از اتخاذ چنین رویکردی خواهند شد.
در ادامه گزارش آمده است: از ژانویه، دولت ایالات متحده اقدامات کوتاه‌مدتی علیه پکن دنبال کرده اما فاقد استراتژی گسترده‌تر بوده است.
نبرد شدید تعرفه‌ای در فوریه منجر به عقب‌نشینی متقابل و آتش‌بس طولانی‌‌مدت شد.
واشینگتن محدودیت‌های صادرات نیمه‌هادی‌های پیشرفته به چین را تشدید کرد، اما بر فروش بعضی از تراشه‌های انویدیا به مشتریان چینی صحه گذاشت.
در همین حال، مقامات آمریکایی در رویکردشان نسبت به چین دچار اختلاف نظر هستند، از یک طرف ملی‌گرایان اقتصادی که طرفدار تعرفه‌ها هستند و معامله‌گران برای کنترل روابط با پکن رقابت می‌کنند و از طرف دیگر تندروهای امنیت ملی ایستاده‌اند.
بنابراین، رویکرد ایالات متحده به پکن به چرخه‌ای از لفاظی‌های تند و عقب‌نشینی‌های آشتی‌جویانه تبدیل شده است که در این بین منافع کوتاه‌مدت در اولویت قرار گرفته است.
این روند اغلب پایتخت‌های خارجی را غافلگیر می‌کند، حتی زمانی که آنها برای مدیریت روابط خود با ایالات متحده تلاش می‌کنند.
در این گزارش تاکید شده است: مذاکرات ایالات متحده و چین هر لحظه ممکن است به هم بخورد، درگیری را تشدید کند و به اقتصاد جهانی آسیب برساند.
هر دو طرف ابزارهای درگیری خود را تقویت کرده‌اند و چین از نوآوری‌های آمریکا درس می‌گیرد.
افزایش محدودیت‌های اخیر آن بر صادرات عناصر معدنی کمیاب برای تولید فناوری‌های ورودی و فراوری که به طور گسترده در صنعت استفاده می‌شوند، نفوذ گسترده پکن را آشکار می‌کند.
بنابراین، نتیجه احتمالی، ادامه این چرخه تشدید و کاهش تنش است.
در این سناریو، هرگونه مزیت نسبی که ایالات متحده ممکن است داشته باشد، احتمالاً با گذشت زمان کاهش خواهد یافت.
به‌رغم نقاط قوت تثبیت‌شده ایالات متحده، از جمله در نوآوری و امور مالی، ظرفیت صنعتی چین و تمرکز بی‌وقفه آن بر بخش‌های پیشرفته‌- به‌ویژه با توجه به کاهش بودجه تحقیقاتی ایالات متحده- راه را برای افزایش خطرناک قدرت کلی چین باز می‌کند.
در واقع، سیاست‌گذاران در سایر پایتخت‌های جهان از این می‌ترسند که پکن و واشینگتن به نقطه توسل به زور برسند.
بنابراین، شرکا و متحدان ایالات متحده از زمان روی کار آمدن ترامپ در ژانویه گذشته، به‌سرعت خود را با شرایط وفق داده و در برابر جسارت و پیش‌بینی‌ناپذیر بودن چین از خود دفاع کرده‌اند.