تحلیل نتایج تکواندوی مردان در قهرمانی جهان؛ مقانلو: این تیم را من برای المپیک ساخته بودم اما یک تشکر هم نکردند/ این مقام دومی حواس‌ها را پرت نکند!
سرمربی سابق تیم ملی تکواندو ایران به تشریح عملکرد ملی پوشان در مسابقات جهانی 2025 پرداخت.
کد خبر: 745195 | ۱۴۰۴/۰۸/۱۱ ۱۰:۰۵:۲۵
روزبه دلاور| تیم ملی تکواندوی ایران با کسب سه مدال طلا، نقره و برنز، بعد از سال‌ها دوری از سکوی جهانی نایب قهرمان بیست و هفتمین دوره رقابت‌‌های قهرمانی جهان در ووشی چین شد.
به گزارش روزنامه اعتماد، تیم ایران پس از کره‌جنوبی در جایگاه دوم جهان قرار گرفت.
ابوالفضل زندی با کسب مدال طلا در وزن منهای ۵۸ کیلوگرم، ستاره تیم بود.
آخرین باری که ایران صاحب نشان طلای تکواندوی مردان آسیا شده بود، برمی‌گشت به 10سال قبل.
در همین رقابت‌ها مهدی حاجی‌موسایی نقره گرفت که البته بسیار پرحاشیه بود و امیرسینا بختیاری برنز وزن‌های خود را به ارمغان آوردند.
به این ترتیب از کاروان اعزامی تیم مردان ایران سه تکواندوکار روی سکو رفتند.
در پایان رقابت‌ها ایران در رده دوم قرار گفت تا پس از هشت سال یکی از سکوهای تیمی را از آن خود کرده باشد.
با این وجود نایب قهرمانی تکواندوی ایران سایه روشن‌هایی هم داشت، ازجمله ناکامی دو مدال‌آور ایران در المپیک پاریس یعنی آرین سلیمی و مهران برخورداری، قهرمان و نایب‌قهرمان المپیک که در این مسابقات خیلی زود حذف شدند.
برای بررسی کارشناسانه عملکرد ملی‌پوشان با بیژن مقانلو، سرمربی اسبق تیم ملی گفت‌وگویی ترتیب دادیم که حاصل آن را در ادامه می‌خوانید.
ارزیابی کلی شما از عملکرد تیم ملی مردان ما در این مسابقات چیست؟
جا دارد که اول به تک‌تک بچه‌ها خداقوت و خسته نباشید بگویم، بالاخره بچه‌ها زحمت خودشان را کشیدند اما چشم‌انداز و انتظار جامعه از بچه‌ها با توجه به مدال‌هایی که گرفتند و اکثرشان هم قهرمانان المپیکی و آسیایی و گرندپری بودند، بالا بود.
تیم ما هم خیلی قبراق بود و انتظار می‌رفت مدال‌های خوش‌رنگ‌تری بگیرند اما ناگفته نماند این تیم همان است که ۲۰۲۲ ساخته شد.
اگرحاج موسایی و زندی مدال گرفتند، ریشه‌اش از جای دیگر است.
الان باید فکر کنیم برای المپیک ۲۰۲۸، همان‌طور که می‌دانید از سال ۲۰۲۶ امتیازات ما همه صفر می‌شود و دوباره باید همه دنبال امتیاز جمع کردن باشند.
این تیم ۶ نفره که از سال ۲۰۲۲ مهیایش کردیم و با ۷۸ مدال با قهرمانی‌های مختلف خودشان را نشان دادند امروز در دسترس هستند.
حالا اگر خدای ناکرده در این مسیر اتفاقی رخ دهد آیا مدعیانی داریم که جایگزین این عزیزان کنیم؟
آیا در این مسیر می‌توانیم این عزیزان را تا سال ۲۰۲۸ آماده نگه داریم؟
باید نگرانی بیشتر تکواندو این باشد.
امیدوارم که آقایان با چشم‌اندازی که دارند بتوانند این نگرانی‌ها را برطرف کنند.
به نظر شما علت اینکه برخورداری و سلیمی که از المپین‌های ما هستند در این رقابت‌ها ناکام بودند، چیست؟
توقع‌ها که بی‌جا نبود، هرکدام از اینها قهرمانان المپیکی و آسیا و گرندپری بودند اما علت شکست اینها باید از نزدیک بررسی شود.همان‌طور که گفتم باید از این مسابقات، درس‌های خودمان را بگیریم.بیشتر نگرانی من این است که نتوانیم از پتانسیل‌مان بیشترین استفاده را ببریم.
وقتی از ۲۰۲۶ امتیازات صفر شود آیا به غیر از این شش ملی‌پوش که بذرش از سال ۲۰۲۲ پاشیده شده و الان میوه‌اش را می‌چینند در کنار اینها تکواندوکاران دیگری داریم که بتوانند به عنوان مدعی ظاهر شوند یا همین شش تا را می‌توانیم برای سال ۲۰۲۸ حفظ کنیم؟
علت اینکه اکثر قهرمانان تکواندوی ما نمی‌توانند از عنوان قهرمانی خود در مسابقات مهم دفاع کنند، چیست؟
با توجه به شرایط افت و خیز در مسابقات هست اما باید دید شرایط چطور ایجاد می‌شود.
باید از مربیان پایه پرسید و از کادرفنی بپرسند.
الان همه باید پاسخگو باشند.
دچار غرور کاذب می‌شوند؟
خب وظیفه مربیان در اردوهای تیم ملی چیست؟
مگر اولین‌بار است که این اتفاق برای ورزشکار ما رخ می‌دهد و قهرمان می‌شود؟
من فقط ناراحت این هستم که دوباره، دو روز دیگر مثل قدیم برنگردیم و بگوییم تکواندوی ایران همین است که می‌بینید! بعد از جدایی این شش تا می‌گویم.
این نقطه بدی است.
۲۰۲۲ که ما آمدیم تیمی نبود اما تیمی ساختیم و آماده‌اش کردیم و در المیپک نتیجه‌اش را گرفتیم.
در دو رقابت جهانی در فاصله شش‌ماهه که حضور داشتیم، پنج تا تغییر دادیم تا نسل جدیدی که اعضای فعلی هستند به خانواده تکواندو تحویل دادیم.
در پروسه زمانی پانزده‌ماهه هم قهرمان گرندپری شدند و هم قهرمان گرنداسلم و هم آسیا و...
حالا انشاءالله که این دومی حواس ما را پرت نکند!
دوتا ۵۸تای ما که در مسابقات گرندپری مدال می‌آوردند الان در وزن دو و سه مدال کسب کردند.
اگر بخواهیم در باد این دومی بخوابیم کار اشتباهی است.
حضور پانزده تکواندوکار و کسب سه مدال برای این رشته نمره قبولی است؟
یک طلا در مسابقات ۱۲۰ امتیاز دارد و برای همین مصر با کسب یک مدال طلا، پنجم جهان شد!
مثل قدیم نیست که طلا ۷ امتیاز و نقره و برنز، ۵ و ۳ امتیاز داشته باشد.
حالا یک طلا آسانسوری تیم را بالا می‌کشد.
الان مثلا برزیل را ببینید که بانوانش دوم شدند یا ترکیه اول شد یا خیلی از کشورها نفرات جدیدی را مطرح می‌کنند.
ما یک تیم‌جوان و آماده داریم اما آیا اینها را می‌شود حفظ کرد یا تعداد دیگری را اضافه کرد؟ درباره بانوان باید خودشان نظر دهند اما راجع به آقایان باید تیم کارشناسانه حرف بزنند.
مثلا حاج موسایی در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ باخت همه گفتند او را از اردوی تیم ملی بیرون کن اما من گفتم نه، او باید بماند که در گرندپری ایتالیا نقره گرفت و در گرندپری فرانسه طلا گرفت و بعد قهرمان آسیا شد و حالا هم که دیدید.
نشان داد ارزش توجه را دارد یا ابوالفضل زندی که نوجوان بود دعوتش کردیم ارزش این سرمایه‌گذاری را داشت.
باید کیفیتشان را سنجید بعد ببینیم قابل ارتقا هستند یا نه.
باید هدف المپیک باشد.
کیفیتی هم بگویم من از بازی حاج موسایی و زندی واقعا لذت بردم و وزن پنجم در حد خودش خوب ظاهر شد اما یک‌جاهایی به لحاظ استراتژیکی کم آورد بقیه هم توقع می‌رفت که ایده‌آل‌تر و هوشمندانه‌تر کار کنند.
انشاءالله در آینده بتوانند این خلأ را جبران کنند.
در مصر هم کار کردید و یک بازیکن از این کشور برای اولین‌بار طلا گرفت.
بله.
آنجا بودم و بعد از اینکه سیف عیسی طلا گرفت بلافاصله به من تبریک گفت.
هم رییس فدراسیون مصر و هم خودش بابت آن هفت ماهی که زحمت کشیدیم.
قبل المپیک گفتم به خاطر لجبازی با من تیم لطمه نبیند و رفتم مصر و دریغ از یک تشکر از تکواندوی خودمان اما از آن سوی دنیا، مدال تاریخی گرفته به من تبریک گفتند و تکواندوکار مصری می‌گوید من هرچه دارم از تو دارم!
شش تن از این تکواندوکاران تیم ملی در زمان من حضور داشتند اما وقتی مدال المپیک را گرفتند چه اتفاقی رخ داد؟
شما اسم من را در رسانه‌ای شنیدید که از منی که شبانه روزم را برای این تیم گذاشته بودم، تشکری کردند؟
کی این تیم را برای المپیک ساخت؟
من با ۷۸ تا مدال در هفت‌ماه مانده به المپیک به خاطر بداخلاقی‌ها رفتم.
یک بنده خدایی بچه‌ها را اذیت می‌کرد و من گفتم خداحافظ!