چرخش چرخ زندگی، از نگاه نوش آفرین انصاری

نوش آفرین انصاری در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: در این روزها، چندین فعالیت را پیگیری می‌کنم.
مهم‌ترین وظیفه‌ای که به عهده دارم و ملتزم به آن هستم، مراقبت از استاد دکتر مهدی محقق همسرم است؛ چراکه هم از نظر شنوایی و هم بینایی دچار ضعف شده‌اند و لازم است که من بیشتر در کنار ایشان باشم.
او ادامه داد: مورد دوم، مسئولیتی است که در شورای کتاب کودک و فرهنگنامه کودکان و نوجوانان بر عهده دارم.
بنابراین، تقریباً تمام روز با بهره‌گیری از وسایل الکترونیکی جدید — که خوشبختانه در اختیار است — با همکاران و دوستان در تماس بوده و گروه‌های مختلف را تا حد امکان هدایت می‌کنم.
برنامه‌های مربوط به شورای کتاب کودک که بسیار گسترده است و همچنین تلاش می‌کنم از روند فرهنگنامه آگاهی داشته و در پیش‌برد آن مشارکت نمایم.
این نویسنده و پژوهشگر پیشکسوت گفت: علاوه بر این، علاقه‌مندم از فعالیت‌های سازمان‌های مردم‌نهاد دیگر نیز آگاه شوم.
بنابراین هرگاه فرصتی دست دهد، به پیگیری امور آن‌ها می‌پردازم.
سازمان‌هایی همچون خانه کتابدار و ترویج خواندن را پیگیری می‌کنم، کانون توسعه فرهنگی کودکان را دنبال می‌کنم، به صفحه ادبیات کودکان نگاهی می‌کنم و مواردی از این دست.
در نتیجه، برنامه زمانی من بسیار پر است؛ با این حال تلاش می‌کنم روزانه حداقل یک ساعت هم ورزش کنم.
در مجموع، حتی با مشقت فراوان و چندپاره شدن، می‌کوشم این مورد را هم بگنجانم.
همچنین به طور روزانه با فرزندم «هستی» که در کاناداست در تماس هستم؛ مکاتبات بین‌المللی نسبتاً گسترده‌ای دارم که به آن‌ها نیز رسیدگی می‌کنم.
انصاری در پایان افزود: امیدوارم تمامی سالمندان هنگامی که به سن من می‌رسند، بتوانند همین‌گونه فعال باشند.
دلیل اصلی اینکه من در این سن همچنان پرکار هستم، این است که پس از بازنشستگی از دانشگاه، کارم را در شورای کتاب کودک ادامه دادم.
شصت و دو سال است که عضو این شورا هستم، و موجب شد بلافاصله پس از پایان کار دانشگاهی، وارد یک فضای جدید شوم.
خوشبختانه شورا فعالیت‌های بسیار جالبی انجام می‌دهد و جوانان، به ویژه بانوان، در شورا بسیار پرتلاش هستند.
من هم همگام با آنها، جوانی می‌کنم و از این همراهی لذت می‌برم.
و چرخ زندگی این‌گونه می‌چرخد.
نوش‌آفرین انصاری نویسنده، استاد و پژوهشگر عرصه کتابداری و مطالعات کودک است که بخش مهمی از عمرش را صرف ارتقای فرهنگ کتابخوانی و آموزش کتابداری در ایران کرده است.
او در سال ۱۳۱۸ در شهر سیملا در هند به دنیا آمد؛ پدرش دیپلمات وزارت امور خارجه بود و مادرش تحصیل‌کرده آموزش پیش‌دبستانی.
دوران کودکی و نوجوانی را به سبب شغل پدر در کشورهای مختلف گذراند و بعداً دوره کارشناسی کتابداری را در مدرسه عالی کتابداری ژنو (سوئیس) و کارشناسی ارشد را در دانشگاه مک‌گیل کانادا گذراند.
‌پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۴۲، فعالیت آموزشی خود را آغاز نمود، کارگاه آموزش کتابداری برای پایه‌گذاران شورای کتاب کودک (از جمله توران میرهادی) برگزار کرد و همکاری پررنگش با شورای کتاب کودک شکل گرفت.
در همین سال با دکتر مهدی محقق استاد زبان و ادب فارسی دانشگاه تهران ازدواج کرد و صاحب دو فرزند شد.
‌
انصاری در راه‌اندازی کتابخانه‌های سیار، کتابخانه‌های روستایی و خلق دستورالعمل‌های ایجاد کتابخانه در روستاها نقش برجسته‌ای داشت.
او از اعضای اصلی و دبیر شورای کتاب کودک بوده و مدیریت بخش فنی کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران را در سال ۱۳۴۳ بر عهده گرفت.
میان سال‌های ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۰ مدیریت گروه کتابداری دانشگاه تهران را برعهده داشت و به تدریس دو درس «آشنایی با کتابخانه و کتابداری» و «مرجع» پرداخت.
فعالیت دیگر وی شامل طرح‌ها و پروژه‌هایی برای تاسیس کتابخانه در اردوگاه‌های پناهندگان و تسهیل منابع آموزشی برای دانشجویان نابینا بوده است.
همچنین کتابخانه فراگیر کودکان و نوجوانان از طرح‌های او با شعار «کتاب برای همه» است.
‌
نوش‌آفرین انصاری که این روزها ۸۵ ساله است، نقشی بنیادین در ترویج فرهنگ کتابخوانی، ارتقای کتابداری اجتماعی و آموزش کتابداران داشته و به عنوان یکی از چهره‌های شاخص عرصه فرهنگ و تعلیم و تربیت ایران شناخته می‌شود.