توافق شی و ترامپ، به معنای پایان تنش‌های پکن و واشنگتن است؟

یک کارشناس مسائل بین الملل درباره توافق اخیر ترامپ و شی گفت: این توافق موجب آرامش نسبی در بازارهای بورس و اقتصاد جهانی شد، اما نباید آن را پایان رقابت میان واشنگتن و پکن دانست.
این توافق در واقع نوعی آتش‌بس موقت است.
آمریکا و چین، به‌عنوان دو قدرت بزرگ اقتصادی، نظامی و ژئوپلیتیکی جهان، همچنان در تلاش‌اند تا جایگاه خود را در عرصه بین‌المللی تثبیت کنند.
کد خبر: 744986 | ۱۴۰۴/۰۸/۱۰ ۱۲:۱۵:۰۰
لیلا پایدار- مرتضی مکی، کارشناس مسائل بین‌الملل، در گفت‌وگو با خبرنگار اعتمادآنلاین به تشریح جزئیات دیدار رؤسای‌جمهور آمریکا و چین ـ دونالد ترامپ و شی جین‌پینگ و محورهای توافق میان دو کشور پرداخت و گفت: دیدار رهبران چین و آمریکا در حاشیه اجلاس همکاری اقتصادی کشورهای آسیا و اقیانوس آرام (اپک)، از اهمیت بسزایی برخوردار بود.
در ماه‌های اخیر شاهد افزایش تنش‌های سیاسی میان دو کشور بودیم.
آمریکا با اعمال تحریم‌ها و افزایش تعرفه بر کالاهای وارداتی از چین، فضای روابط را به شدت متشنج کرد.
در مقابل، چین نیز تصمیم گرفت محدودیت‌هایی بر صادرات عناصر خاکی نادر که نقشی کلیدی در تولید فناوری‌های نوین مانند تلفن همراه، تبلت، موشک و بسیاری از محصولات پیشرفته دارند اعمال کند.
وی ادامه داد: این اقدام، بازارهای اروپا، آمریکا و آسیا را تحت تأثیر جدی قرار داد، چرا که تقریباً تمام کشورها در زنجیره تأمین خود به این عناصر نیازمندند.
در نتیجه، این تنش‌ها باعث شد ترامپ تا حدودی از مواضع سختگیرانه خود عقب‌نشینی کند و در واکنش، چین نیز اعلام کرد واردات برخی کالاهای آمریکایی را افزایش می‌دهد و محدودیت‌های صادرات خاک‌های نادر را به حالت تعلیق درمی‌آورد.
به گفته مکی، این توافق موجب آرامش نسبی در بازارهای بورس و اقتصاد جهانی شد، اما نباید آن را پایان رقابت میان واشنگتن و پکن دانست.
این توافق در واقع نوعی آتش‌بس موقت است.
آمریکا و چین، به‌عنوان دو قدرت بزرگ اقتصادی، نظامی و ژئوپلیتیکی جهان، همچنان در تلاش‌اند تا جایگاه خود را در عرصه بین‌المللی تثبیت کنند.
این کارشناس مسائل بین الملل بیان کرد: بدون تردید، نظام بین‌الملل به سوی نوعی چندقطبی شدن پیش می‌رود.
آمریکا، چین را تهدیدی جدی می‌بیند؛ هم از منظر اقتصادی و هم از نظر سیاسی.
به همین دلیل، مهار چین در سال‌های اخیر به یکی از اولویت‌های اصلی سیاست خارجی واشنگتن تبدیل شده است.
در مقابل، پکن نیز تلاش دارد در برابر صف‌آرایی سیاسی، نظامی و اقتصادی آمریکا که با همکاری کشورهایی چون هند، ژاپن، استرالیا و کره جنوبی در شرق آسیا شکل گرفته ائتلاف‌هایی را با کشورهایی خارج از حلقه متحدان آمریکا ایجاد کند.
مکی گفت: افزایش همکاری‌های نظامی، اقتصادی و فناورانه میان چین و روسیه در سال‌های اخیر، به‌ویژه پس از جنگ اوکراین، و رشد تجارت میان دو کشور تا سطح بیش از ۲۵۰ میلیارد دلار، نشان‌دهنده این واقعیت است که پکن در مقابله با سیاست‌های چین‌ستیزانه واشنگتن، بی‌دفاع نیست.
او در پایان خاطرنشان کرد: در این میان، کشورهای جنوب و شرق آسیا بیشترین تأثیر را از این رقابت‌ها می‌پذیرند.
این کشورها، به‌دلیل نقش کلیدی در زنجیره تأمین جهانی و رشد سریع اقتصادی‌شان، تلاش دارند از تنش‌های چین و آمریکا بیشترین بهره اقتصادی را ببرند.
با این حال، ادامه این رقابت می‌تواند منجر به رکود و اختلال در روند تجارت جهانی شود.
از این رو، دولت‌های منطقه در پی آن‌اند که دو قدرت بزرگ جهان، تنش‌های تجاری، اقتصادی و فناورانه خود را مدیریت کرده و مسیر ثبات و رشد پایدار اقتصادی را هموار کنند.