مهاجرانی که از رفتن پشیمانند اما روی برگشت ندارند
درحالی‌که برخی تصاویر شادی خود را در خارج از کشور منتشر می‌کنند، موجی از اعترافات تلخ و پشیمانی از مهاجرت، شبکه‌های اجتماعی را فراگرفته است.
همچنین، مهناز افشار گفته «داغ بودم و نفهمیدم...»
رابعه اسکویی نیز پس از مهاجرت به ترکیه، به دلیل علاقه به وطن، خیلی زود بازگشت.
پشیمانی از مهاجرت (regret migration) پدیده‌ای روانشناختی رایج است که با چالش‌هایی مانند شوک فرهنگی، انزوا، مشکلات مالی و از دست دادن شبکه حمایتی همراه است.
گرچه آمار رسمی جهانی وجود ندارد، اما شاخص‌هایی مانند نرخ افسردگی، بازگشت مهاجران و تمایل به بازگشت نشان می‌دهد بسیاری از مهاجران با فشار روانی و استرس فرهنگ‌پذیری مواجه می‌شوند؛ برای مثال، مطالعه‌ای در آلمان نشان می‌دهد که ۲۸ درصد از مهاجران ایرانی، اختلالات روانی مرتبط با این فشارها دارند.
این مشکلات می‌توانند احساس غربت، افسردگی، اضطراب و دشواری در سازگاری با فرهنگ جدید ایجاد کنند.
با این‌وجود، برخی معتقدند مهاجرت همیشه فرصت است و تجربه زندگی در کشور جدید مهارت، استقلال و دیدگاه وسیع‌تری می‌دهد و اگر مردم واقعاً پشیمان بودند، آن را اعلام می‌کردند و خیلی راحت برمی‌گشتند.
اما در مقابل، کارشناسان می‌گویند بسیاری از مهاجران با غربت، هزینه‌های بالا و تحقیر اجتماعی مواجه می‌شوند و گاهی پشیمان می‌شوند، اما جرئت اعتراف ندارند و فشار روانی و ترس از قضاوت دیگران این حس را پنهان نگه می‌دارد.
دکتر روح‌الله صدیق، روانپزشک، می‌گوید برخی مراجعانش «سال‌ها پس از مهاجرت نه با فرهنگ کشور مقصد سازگار شدند و نه فرهنگ خود را حفظ کردند»؛ بنابراین قبل از مهاجرت، بررسی دقیق هزینه‌ها و فواید و مشاوره فنی و روانی ضروری است و هرجا متوجه شدید که اشتباه کردید، برگردید؛ چراکه تأثیرات مهاجرت بر خود مهاجر و نسل‌های بعدی باقی می‌ماند.