نگاهی به چهارمین روز جشنواره فیلم کوتاه تهران؛ جسارت با دستان خالی!

به گزارش خبرنگار مهر، چهارمین شب از چهل و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری بهروز شعیبی روز گذشته ۳۰ مهر در ایران مال برگزار شد.
به رغم فاصله زیاد محل برگزاری جشنواره از خود شهر، جمعیت زیادی در جشنواره حضور داشتند.
در حاشیه این جشنواره، کارگردانان، منتقدان، هنرمندان، دانشجویان و علاقه‌مندان گرد هم جمع می‌شدند و درباره آثار به گفتگو می‌پرداختند.
از نیم ساعت پیش از آغاز هر اکران، جمعیتی از علاقه‌مندان و فیلمسازان در فضا حضور می‌یافتند و سالن‌های نمایش آثار مملو از جمعیت می‌شد.
استقبالی کم‌نظیر که می‌تواند مژده‌ آینده‌ای روشن برای سینمای حرفه‌ای ایران باشد.
سالن‌هایی که مملو از جمعیت می‌شد
انتظامات و همیاران جشنواره با برخوردی حرفه‌ای و محترمانه به مسیر جشنواره کمک می‌کردند.
از یک ربع پیش از شروع اکران بیشتر صندلی‌ها پر می‌شدند و تماشاگران با سکوت و جدیت به تماشای آثار می‌نشستند و پس از پایان هر فیلم، آن را تشویق می‌کردند.
مدت زمانی که مخاطبان به تشویق هر فیلم می‌پرداختند نشانگر میزان علاقه و رضایت آنان از هر فیلم بود.
عوامل و سازندگان فیلم‌ها نیز در میان جمعیت بودند و گاهی باهم به تعامل می‌پرداختند.
شب گذشته در باکس ساعت ۱۸ سالن ۳ فیلم‌های داستانی مختلفی به نمایش درآمد که نگاه کوتاهی به هرکدام داربم.
فیلم «آدمک» به کارگردانی سیاوش گرجستانی روایتگر داستان زندگی راننده وانتی به نام صمد بود که تورج الوند نقش آن را بازی می‌کرد.
صمد مردی است که بخاطر چک و سفته‌هایی که یک مهندس ساختمان از او داشته به زندان می‌افتد و در عوض مهندس از او می‌خواهد تا برایشان شهادتی دروغین بدهد تا او را از زندان آزاد کند و بتواند از مادر پیرش نگهداری کند.
چالش‌های اخلاقی و درگیری‌های درونی شخصیت به خوبی پرداخته شده است و همچنین انتخاب روایت غیر خطی به فضای تعلیق‌آمیز فیلم کمک کرده است.
رابطه صمد و مادرش نیز از ویژگی‌هایی بود که «آدمک» را دیدنی‌تر می‌کرد.
روایتی از انسانیت که شاید اگر پایانی اینچنین مستقیم و آشکار نمی‌داشت دیدنی‌تر می‌شد.
فیلم «بی‌رنگی» به کارگردانی فرید نوری دومین فیلمی بود که در این باکس پخش شد.
فیلمی معمایی که ماجرای گم شدن پسری به نام آرمان را روایت می‌کند.
پلیس به خوابگاه دانشگاه آمده و از هم‌کلاسی‌ها و هم‌خوابگاهی‌های او پرس و جو می‌کند.
فضاسازی خلاقانه «بی‌رنگی» که در آن حس ترس و بیگانگی به خوبی منتقل می‌شود از ویژگی‌های برجسته این فیلم است.
نوری توانسته مخاطب را به خوبی تا پایان فیلم با خود همراه کند و سکانس‌هایی جذاب بسازد.
پایان فیلم اما شاید از برآورده کردن انتظارات تماشاگر از یک فیلم معمایی فرومانده باشد.
فیلم کوتاه «ذره» به کارگردانی فردین ناصری فیلمی با ژانر و موضوعی متفاوت بود.
«ذره» روایتگر زنی است که دچار عشقی متفاوت و عجیب شده است.
عشقی که رابطه زناشویی او را دچار اختلال کرده است.
ساخت قاب‌های هوشمندانه و استفاده از تعلیق و معما مخاطب را با فیلم همراه می‌کند.
همچنین تدوین مناسب فیلم و استفاده از نمایی تکرارشونده به فضای خیال‌انگیز و پراسترس فیلم کمک کرده است.
فیلمی که با پایانی گیج‌کننده به سرانجام می‌رسد.
روایتی انسانی و نمادپردازانه در «دختر قاصدک‌ها»
«دختر قاصدک‌ها» به کارگردانی آزاده مسیح‌زاده فیلمی بود که با تشویق پرشور و طولانی تماشاگران همراه شد.
فیلمی که قصه دختری را روایت می‌کند که با استعداد شگفت‌انگیز خود می‌خواهد فوتبال بازی کند اما پسران روستا جلوی او را می‌گیرند.
استفاده از عناصر و قاب‌های طبیعی، تغییر رنگ هوشمندانه و نمادپردازی هنرمندانه همه باعث شده تا «دختر قاصدک‌ها» به فیلمی دیدنی تبدیل شود.
مسیح‌زاده توانسته است به رغم زمان کوتاه فیلم سیر تغییر شخصیت را به خوبی نشان دهد.
این فیلم با روایتی انسانی و کودکانه احساسات مخاطب را برانگیخته می‌کند و او را با خود همراه می‌سازد.
«فروپاشی» عنوان فیلمی بود که به مساله «مادر شدن» می‌پرداخت.
فیلمی با بازی شبنم قربانی که در آن مخاطب غافلگیر می‌شد و با پایانی به‌جا و تعلیق‌آمیز تمام می‌شد.
«فروپاشی» به تصمیم و انتخابی متفاوت و خاص می‌پردازد؛ انتخابی که اگر با پرداخت درست شخصیت‌ها همراه نباشد تأثیرگذار نخواهد بود.
مخاطب به خوبی با این فیلم همراه می‌شود و ایجاز از ویژگی‌های مثبت آن است.
فیلم کوتاه «همسان» به کارگردانی یوسف جوان آراسته داستان جوانی ثروتمند را روایت می‌کرد که به خانه پیرمردی فقیر می‌آید که ماشین او را در تصادفی خراب کرده است و بعد هم گریخته است.
پیرمرد پولی برای پرداخت خسارت ماشین مرد جوان ندارد و برای اینکه او را از مراجعت به پلیس دور کند، پیشنهادی عجیب به او می‌دهد.
فضای سیاه و خشن «همسان» مخاطب را به بازاندیشی درباره ماهیت و ذات پلید یا نیک انسان دعوت می‌کند.
فیلم همچنین در روایت خود بیانگر آسیب‌ها و چالش‌های اجتماعی و اقتصادی امروز است.
قاب‌ها، طراحی صحنه و تدوین به‌جای فیلم همه در خدمت اتمسفر و شخصیت‌های فیلم قرار گرفته است.
بسیاری از فیلم‌ها در واقع قسمتی از یک فیلم بلند بودند
جوان آراسته کارگردان این فیلم کوتاه در گفتگو با خبرنگار مهر درباره موضوع فیلم توضیح داد: «همسان» به سبب میزان خشونتی که ارائه می‌دهد تا حدودی آزاردهنده است و ممکن است تماشایش برای مخاطب تا حدودی دشوار باشد.
این فیلم به ۲ شخصیت می‌پردازد که هیچکدام نه از نظر سنی و نه از نظر طبقه اجتماعی هیچ شباهتی به هم ندارند اما در «بی‌اخلاقی» یکسان عمل می‌کنند.
هم کسی که در قدرت قرار دارد با انتخاب خود به بی‌اخلاقی دست می‌زند و هم پیرمرد فیلم با پذیرش ظلم مرتکب این عمل می‌شود.
وی ادامه داد: «همسان» می‌تواند در دسته فیلم‌های کمدی سیاه قرار بگیرد.
شخصاً به سینمای آزار و سینمای وحشت علاقه‌مندم و دوست دارم تا در پرداخت و تصویرگری صریح‌تر عمل کنم.
این فیلم دوم من اما اولین تجربه حرفه‌ای من است که به جشنواره راه یافته است.
فیلم بسیار کم‌هزینه تولید شده است.
چندسالی دستیاری فیلمبردار و تدوین می‌کردم و علاقه‌ام آن است تا فیلم‌های خودم را نیز خودم تدوین و فیلمبرداری کنم چراکه می‌خواهم تا یک زبان شخصی و همینطور شیطنت‌هایی را به کار ببرم که به این شکل بهتر نمود پیدا می‌کند؛ کاری که در «همسان» نیز انجام دادم.
کارگردان فیلم کوتاه «همسان» در پایان با اشاره هزینه کم تولید فیلمش گفت: هزینه تولید این فیلم حدود ۷۰ میلیون تومان بود و از کم‌هزینه‌ترین آثار بود.
اولین سالی است که در این جشنواره شرکت می‌کنم و با فضایش آشنا می‌شوم.
خیلی از فیلم‌ها برای من جذاب نبودند چراکه در واقع قسمتی از یک فیلم بلند بودند و چندان شکل فیلم کوتاه نداشتند.
دوست داشتم تا از آدم‌ها جسارت بیشتری ببینم.
البته چندین فیلم بسیار خوب هم دیدم، مثل فیلم «خداحافظ آشغال» از برادران ارک.
فکر می‌کنم که فیلم کوتاه دسته‌ای جدا از فیلم بلند است و باید ویژگی‌های خاص خودش را داشته باشد.
در این جشنواره با کارهایی با هزینه‌های میلیاردی مواجه شدم که می‌توانست بسیاری از جوانانی را که چنین دسترسی‌ای به این حجم مالی نداشتند، دلسرد کند، اما باید گفت که هزینه بالا به معنای کیفیت بالا نیست و می‌توان با دست خالی و دوربین‌های جمع و جور خلاقیت و جسارت به خرج داد.
چهارمین روز از جشنواره فیلم کوتاه تهران با همان شور و اشتیاق روزهای اول به پایان رسید.