شهید وحدت؛ امنیت و همدلی در سیستان و بلوچستان مدیون اوست
سردار شهید نورعلی شوشتری، از فرماندهان برجسته سپاه پاسداران که نقش مؤثری در شکل‌گیری وحدت اقوام و مذاهب در سیستان و بلوچستان داشت و در جریان همایش وحدت اقوام و مذاهب به شهادت رسید.
خبرگزاری مهر - گروه فرهنگ و ادب - زهرا اسکندری: نورعلی شوشتری در دوازدهم اردیبهشت سال ۱۳۲۷ در روستای ینگجه از توابع بخش سرولایت شهرستان نیشابور، در خانواده‌ای کشاورز و متدین چشم به جهان گشود.
روحیه‌ای متواضع، پرکار و خستگی‌ناپذیر از همان دوران کودکی در او نمایان بود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، با تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، او نیز به عضویت این نهاد درآمد و مسیر تازه‌ای از خدمت و جهاد را آغاز کرد.
در سال‌های ابتدایی فعالیت سپاه، شوشتری به‌عنوان یکی از نیروهای فعال در سازماندهی یگان‌ها و آموزش نیروهای مردمی شناخته شد.
با آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، راهی جبهه‌های جنوب شد و در بسیاری از عملیات‌های مهم ازجمله طریق‌القدس، فتح‌المبین، بیت‌المقدس و والفجرها حضوری مؤثر داشت.
فرمانده‌ای در میدان نبرد
سردار شوشتری در طول دفاع مقدس، مسئولیت‌های مختلفی را بر عهده داشت؛ از فرماندهی گردان گرفته تا فرماندهی لشکر ۵ قرارگاه نجف و قرارگاه حمزه سیدالشهدا(ع).
در بسیاری از عملیات‌ها با فرماندهان شناخته‌شده‌ای همچون شهیدان باکری، برونسی و خرازی همکاری نزدیک داشت و توانست با درایت و شجاعت خود، نقش مهمی در پیشبرد اهداف عملیاتی ایفا کند.
به روایت همرزمانش، او نه‌تنها فرمانده‌ای نظامی، بلکه چهره‌ای مردمی، دلسوز و مهربان بود.
یدالله ایزدی، از راویان دفاع مقدس، درباره او می‌گوید: «در عملیات بیت‌المقدس، پس از پایان درگیری‌ها، نیمه‌شب با یک وانت از خط مقدم برمی‌گشتیم.
در سرمای سلیمانیه عراق، ستون رزمندگان گیلانی را دیدیم که با پوتین‌های گل‌آلود و حتی پابرهنه در سرما سرود می‌خواندند.
شوشتری با لبخند نگاهشان می‌کرد و می‌گفت: این ایمان است که یخ را می‌شکند.»
او در طول جنگ هفت بار مجروح شد، اما هرگز جبهه را ترک نکرد.
جانبازی برای او افتخاری بود که آن را نشانه لطف الهی می‌دانست.
درخشش در عملیات مرصاد
یکی از مقاطع مهم زندگی نظامی سردار شوشتری، حضور او در عملیات مرصاد بود.
در تابستان ۱۳۶۷، پس از حمله سازمان منافقین به غرب کشور، وی به توصیه مستقیم رهبر انقلاب اسلامی، مسئولیت فرماندهی بخشی از عملیات مرصاد را برعهده گرفت.
در این نبرد، شجاعت و فرماندهی مؤثر شوشتری موجب شد نیروهای سپاه پاسداران با همکاری ارتش جمهوری اسلامی ایران بتوانند تهاجم منافقین را در غرب کشور به‌طور کامل دفع کنند.
به نقل از شهید صیاد شیرازی، «شوشتری در مرصاد نمونه‌ای از فرماندهی مؤمن، باانگیزه و باهوش بود که به‌خوبی میدان را مدیریت کرد.»
در گزارش‌هایی که به حضرت امام خمینی(ره) ارسال شد، مرحوم حاج سید احمد خمینی در تماس تلفنی با شوشتری، پیام امام را چنین نقل کرد: «در این دنیا که نمی‌توانم کاری کنم، اما اگر آبرویی داشته باشم در آن دنیا حتماً شما را شفاعت خواهم کرد.»
این جمله بعدها به‌عنوان یکی از ماندگارترین خاطرات دوران دفاع مقدس ثبت شد و شهید شوشتری را «شهید وعده شفاعت امام» نامیدند.
از میدان جنگ تا میدان وحدت
پس از پایان جنگ، شوشتری در سمت‌های مختلف نظامی به خدمت ادامه داد.
او سال‌ها فرماندهی قرارگاه حمزه سیدالشهدا و مسئولیت‌هایی در نیروی زمینی سپاه برعهده داشت.
سرانجام از ابتدای سال ۱۳۸۸، با حفظ سمت جانشینی فرمانده نیروی زمینی، فرمانده قرارگاه قدس جنوب شرق کشور شد.
در آن زمان، سیستان و بلوچستان شرایطی حساس داشت.
فعالیت گروه‌های افراطی و تفرقه‌افکن، امنیت منطقه را تهدید می‌کرد و وحدت اقوام و مذاهب را هدف گرفته بود.
سردار شوشتری که به‌خوبی با بافت فرهنگی و اجتماعی منطقه آشنا بود، با تأکید بر وحدت شیعه و اهل‌سنت، تلاش کرد فضا را به‌سوی همدلی و اعتماد متقابل سوق دهد.
او معتقد بود امنیت پایدار بدون وحدت مردم ممکن نیست و این وحدت باید بر پایه احترام، گفت‌وگو و عدالت اجتماعی شکل گیرد.
همین رویکرد باعث شد اهالی منطقه، اعم از شیعه و سنی، او را «شهید وحدت» بنامند؛ لقبی که بعدها در میان مردم و رسانه‌ها تثبیت شد.
شهادت در مسیر همدلی
صبح روز یکشنبه، بیست‌وششم مهرماه ۱۳۸۸، در حالی که همایش وحدت اقوام و مذاهب در منطقه پیشین سیستان و بلوچستان در حال برگزاری بود، انفجار انتحاری، فضای مراسم را در لحظه‌ای به خون و اندوه بدل کرد.
عامل انتحاری، عبدالواحد محمدزاده، از اعضای گروه موسوم به «جنبش مقاومت ملی ایران»، خود را در میان جمع منفجر کرد.
در این حادثه، سردار نورعلی شوشتری به همراه تعدادی از فرماندهان سپاه ازجمله سردار محمدزاده، علی علویان، حسین اسدی و حسین مرادی به شهادت رسیدند.
این واقعه، یکی از تلخ‌ترین حوادث امنیتی کشور در آن سال بود، اما در عین حال، نام شهید شوشتری را به‌عنوان نماد وحدت و ایثار در تاریخ معاصر ایران ثبت کرد.
میراث ماندگار در سیستان و بلوچستان
دستاوردهای سردار شوشتری در مدت کوتاه حضورش در استان سیستان و بلوچستان فراتر از فعالیت‌های نظامی بود.
او طرح‌هایی برای توسعه مناطق محروم، تقویت آموزش، و گسترش ارتباط میان اقوام و طوایف مختلف آغاز کرد.
در جلسات محلی، با بزرگان طوایف به گفت‌وگو می‌نشست و بر لزوم عدالت، اشتغال و امنیت به‌عنوان پایه‌های وحدت تأکید داشت.
بسیاری از اهالی منطقه از او به‌عنوان «پدری دلسوز» یاد می‌کردند که با سادگی و صداقت، میان مردم می‌رفت و از نزدیک به مشکلات آنان گوش می‌داد.
پس از شهادتش، طوایف مختلف، اعم از شیعه و سنی، مراسم بزرگداشتی مشترک برگزار کردند که در آن، سردار شوشتری را «شهید وحدت و امنیت» نامیدند.
چرا به او شهید وحدت می‌گفتند؟
لقب «شهید وحدت» تنها یک عنوان تبلیغاتی نبود؛ بلکه بازتابی از رویکرد عملی و فکری سردار شوشتری در مأموریت‌هایش بود.
او باور داشت که امنیت پایدار زمانی تحقق می‌یابد که مردم احساس کنند عدالت و احترام متقابل برقرار است.
برای او، مرز میان قومیت‌ها و مذاهب، نه دیوار جدایی، بلکه پلی برای تفاهم بود.
در جلسات فرماندهی، بارها تأکید می‌کرد که دشمنان، وحدت مردم را هدف گرفته‌اند و مقابله با آن تنها با حضور صادقانه در میان مردم ممکن است.
نگاه انسانی و فرامذهبی او باعث شد تا حتی مخالفان محلی نیز به صداقت و اخلاقش احترام بگذارند.
بازتاب شهادت و جایگاه در حافظه جمعی
شهادت سردار شوشتری بازتاب گسترده‌ای در سطح ملی داشت.
بسیاری از شخصیت‌های سیاسی و نظامی کشور، او را فرمانده‌ای مردمی و وحدت‌آفرین توصیف کردند.
در پیام‌های رسمی پس از شهادت، از جمله پیام فرمانده کل قوا، بر نقش او در برقراری امنیت پایدار در مناطق مرزی و تلاش برای همبستگی اقوام ایرانی تأکید شد.
از نگاه تحلیل‌گران، حضور شوشتری در سیستان و بلوچستان الگویی از «مدیریت میدانی وحدت» بود؛ الگویی که با ترکیب صلابت نظامی و عطوفت اجتماعی، توانست فضایی از اعتماد و همکاری متقابل میان اقوام ایجاد کند.
یادگاری از ایمان و مسئولیت
سردار شوشتری بارها در سخنانش گفته بود: «آرزو دارم در میدان جنگ باشم و به شهادت برسم.» او حتی پس از جنگ، خدمت در مناطق مرزی را نوعی جهاد دانست و تا آخرین لحظه با همان روحیه دوران دفاع مقدس عمل کرد.
زندگی او نشان داد که مسئولیت، برایش مرز و زمان نمی‌شناسد.
از سال‌های حضور در خوزستان تا مأموریت‌های سخت در کردستان و بلوچستان، همواره در خط مقدم بود.
سردار شهید نورعلی شوشتری، فرمانده‌ای که در دفاع مقدس با شجاعت و ایمان جنگید و در سال‌های پس از آن، در میدان وحدت و امنیت جان باخت، نمونه‌ای از نسل فرماندهانی است که خدمت را با اخلاص معنا کردند.
او در زندگی خود نشان داد که وحدت، تنها شعار نیست، بلکه مأموریتی است که گاه تا پای جان باید برایش ایستاد.
امروز، نام «شهید وحدت» یادآور مردی است که از جبهه‌های جنوب تا مرزهای شرقی ایران، پیوندی میان دل‌ها و ایمان‌ها برقرار کرد و با خون خود، نقشه دشمنان برای تفرقه را نقش بر آب ساخت.