جهانی که در آن گفتگو به بن‌بست می‌رسد؛ چالش کارگردان کار اولی بودن!
نویسنده و کارگردان «مورین یک بازتاب دگرآمیخته» با اشاره به لایه‌های محتوایی اثر عنوان کرد که در این نمایش تلاش شده به شکلی استعاری جهان معاصر را که در آن گفتگوها به بن‌بست می‌رسد، بیان شود.
به گزارش خبرنگار مهر، نسیم خسروشاهی کارگردان نمایش «مورین، یک بازتاب دگر آمیخته» که در تماشاخانه انتظامی روی صحنه است درباره مضمون کلی نمایش گفت: نمایش «مورین، یک بازتاب دگرآمیخته» با نگاهی انسان‌شناسانه به روابط مادر و دختری، تقابل میان فرد و جامعه را در بستری خانوادگی بررسی می‌کند.
تلاش شده است که در این اثر، از خلال سکوت‌ها و گسست‌های میان ۲ شخصیت، شکلی استعاری از انزوای انسان معاصر به تصویر کشیده شود؛ جهانی که در آن، گفتگوها به بن‌بست می‌رسند و هر فرد ناگزیر به انعکاس دیگری بدل می‌شود.
خسروشاهی در توضیح پیوند میان اثر خود و مخاطب، مطرح کرد: گسست عاطفی میان شخصیت‌های جهان نمایش، نتیجه فشارهایی است که جامعه در مقیاس گسترده بر فرد وارد کرده و در مقیاس کوچک‌تر، در ساختار خانواده متبلور می‌شود.
وی تأکید کرد: خانه مگ و مورین آینه‌ای از اجتماع است؛ افرادی که خود سایه‌ای از جامعه‌اند اما در برقراری ارتباط با یکدیگر عاجز می‌مانند.
خانه مگ و مورین بدل به زمین بازی می‌شود و مادر و دختر، بازیکنان یک بازی ناموفق و بی‌نتیجه‌اند.
خسروشاهی در ادامه به لایه‌های عمیق‌تری از مضمون نمایش اشاره کرد و افزود: تأثیر جامعه بر فرد فقط در سطح رابطه با دیگری باقی نمی‌ماند، چرا که رابطه با دیگری، نتیجه کیفیت ارتباط فرد با خود است.
در این اثر، مخاطب سیر تبدیل شدن شخصیت اصلی یعنی مورین به دیگری، یعنی مگ، را به نسخه‌ای از خود که از آن بیزار است، مشاهده می‌کند.
در این روند، مخاطب نیز بار دیگر نسبت خود را با جامعه و ساختارهای از هم‌گسیخته آن مورد پرسش قرار می‌دهد.
این کارگردان که نخستین تجربه حرفه‌ای خود را بر صحنه برده است، درباره چالش‌های تولید و اجرای این نمایش، عنوان کرد: عمیق‌ترین مسئله برای من، تشکیل و حفظ یک گروه خلاق با حداقل امکانات مالی بود.
نبود حمایت از سوی سالن‌های دولتی و خصوصی نسبت به کارگردانان کار اولی و همچنین فقدان حامی مالی برای پروژه‌هایی که از دل بسترهای دانشجویی بیرون می‌آیند، مهم‌ترین مانع در مسیر تولید آثار مستقل است.
وی با تأکید بر اینکه مسئله اقتصاد در تئاتر به بحرانی جدی برای هنرمندان جوان تبدیل شده است، اظهار کرد: در پروژه‌های غیرمتعارف که ساختار اقتصادی تئاتر ایران از آنها پشتیبانی نمی‌کند، نبود امنیت مالی در بازگشت سرمایه اولیه و نبود اطمینان در تسویه‌حساب با عوامل و بازیگران، در گذر زمان موجب شکاف در بدنه گروه می‌شود.
همین امر به تدریج فرایند گروه شدن و گروه ماندن را مختل می‌کند.
خسروشاهی در ادام در مورد عشق ورزیدن به تئاتر یادآور شد: آنچه در چنین شرایطی اعضای گروه را کنار هم نگه می‌دارد، نه حمایت‌های نهادی یا منافع اقتصادی، بلکه عشق به تجربه تئاتر و میل به خلق موقعیت‌های تازه بر صحنه است.
در فضای فعلی، تنها انگیزه‌ای که می‌تواند نیروهای جوان و خلاق را پای کار نگه دارد، اشتیاق به کار تئاتر و مواجهه بی‌واسطه با تماشاگر است.
این انگیزه، سوخت اصلی ما در مسیر سخت و بی‌پشتیبان تولید بوده است.
وی در پایان با تأکید بر دشواری‌های مسیر هنرمندان جوان تصریح کرد: تولید اثر نمایشی در شرایطی که اقتصاد تئاتر از درون تهی شده و حمایت‌های واقعی وجود ندارد، نوعی مقاومت است.
ما در این مسیر با امکانات محدود، اما با امید به گفتگویی تازه میان اثر و مخاطب، قدم برداشتیم.
«مورین یک بازتاب دگرآمیخته» به نگاهی به نمایشنامه «ملکه زیبایی لی‌نین» نوشته مارتین مک‌دونا به نویسندگی و کارگردانی نسیم خسروشاهی از ۲۰ مهر در تماشاخانه انتظامی خانه هنرمندان ایران روی صحنه رفته است.
نازنین ذوالفقاری، پرستو پیرایش، نادیا پشم چی و محمد حسین افشار گروه بازیگران این نمایش را تشکیل می‌دهند.