برای تولید ملی بجنگیم، نه برای لبخند کرومی!

سجاد داعی تولیدکننده صنعت نوشت‌افزار در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، با اشاره به وضعیت این صنعت گفت: یکی از دغدغه‌های اصلی تولیدکنندگان در حوزه نوشت‌افزار، مسئله کاغذ است.
مهم‌ترین چالش در این زمینه، تأمین کاغذ و خرید آن است.
از آنجایی که دفتر، یک کالای فصلی محسوب می‌شود، درست در زمانی که تولیدکننده قصد خرید کاغذ و آغاز تولید را دارد، قیمت کاغذ به اوج خود می‌رسد.
این افزایش قیمت با بالا رفتن تقاضا در بازار اتفاق می‌افتد و طبیعی است که فروشنده یا واسطه‌ها قیمت را افزایش دهند.
وی ادامه داد: در این میان، نه حمایتی توسط دولت وجود دارد و نه نظارت مؤثری بر بازار اعمال می‌شود.
این مسئله فقط مختص تولید دفتر نیست و مشکلات مشابهی در حوزه کتاب‌های آموزشی هم به چشم می‌خورد.
چنین کتاب‌هایی بعضاً قیمتی بسیار بالا پیدا کرده‌اند که هم اکنون کتاب‌های آموزشی نزدیک به یک میلیون تومان هم فروخته می‌شوند.
این موضوع به یکی از بزرگترین چالش‌های تولیدکنندگان داخلی حوزه نوشت‌افزار تبدیل شده است.
این تولیدکننده تصریح کرد: دغدغه دیگری که برای تولیدکننده ایرانی اسلامی مهم بوده بحث فرهنگ‌سازی است.
وقتی فرهنگ‌سازی به‌درستی انجام نگیرد و دولت در پشت این ماجرا نباشد یا نظارت خوبی روی بازار صورت نگیرد، شرایطی ایجاد می‌شود که بازار پر از شخصیت‌های کارتونی خارجی با پشتوانه‌های مشخص می‌شود.
تبلیغات گسترده برای این شخصیت‌ها بازار را اشباع می‌کند، اما همین موضوع فشار مضاعفی بر تولیدکنندگان داخلی وارد می‌کند.
مانع از ورود محصولاتی با طرح‌های خارجی شویم
وی ادامه داد: مثلاً یک نمونه مرتبط که شاید خیلی مشخص به نظر نرسد، نمایشگاه‌های فصلی است.
به‌طور مثال، نمایشگاه بهاره مشهد یکی از حرکت‌های مثبت بود؛ در این نمایشگاه قوانینی بود که تولیدکنندگان اجازه نداشتند دفاتر خاصی با شخصیت‌هایی همچون «کرومی» را عرضه کنند.
شاید این اقدام کوچک به نظر برسد، ولی خودش نشان‌دهنده یک تصمیم درست و حرکت مثبت توسط برگزارکنندگان بود.
درست است که نمی‌توان روند کلی حذف محصولات غیرایرانی را کامل کنترل کرد، اما اجرای چنین محدودیت‌هایی می‌تواند در حمایت از تولید داخلی موثر باشد.
داعی یادآور شد: هم‌اکنون یک تولیدکننده در مشهد می‌شناسم که حدود سه تا چهار میلیون دفتر تولید کرده و ۷۰ تا ۸۰ درصد محصولاتش شامل همان کاراکترهایی است که این روزها ترند شده‌اند، مثل کرومی و لبوبو.
اما وقتی به تولیدات ایرانی نگاه می‌کنیم که با استفاده از شخصیت‌ها، نمادها و نمادهای ایرانی انجام می‌شود، محدودیت‌های زیادی وجود دارد.
این موضوع سبب می‌شود که تنوع محصول کاهش یابد و حتی با تلاش‌هایی مثل تبلیغات و تلاش برای افزایش سهم تولید ملی، باز هم چالش‌هایی جدی در بازاریابی وجود داشته باشد.
وی افزود: مسئله اینجاست که محصولات تولید شده توسط تولیدکنندگان ایرانی آن‌قدر در میان حجم بالای تقاضای محصولات وارداتی یا ترندی گم می‌شوند که تبدیل به دغدغه‌ای بزرگ برای ما شده است.
این تولیدکننده ادامه داد: هر سال با این مشکل روبه‌رو هستیم، اما امسال به‌مراتب شدیدتر شده است.
از طرف دیگر، توان خرید مردم به دلیل شرایط اقتصادی بسیار کاهش یافته و این مسئله بر تقاضا نیز تاثیر زیادی گذاشته است.
طبق بررسی‌هایی که از نمایشگاه‌ها، مغازه‌ها و دیگر منابع در کل استان‌ها داشته‌ایم، کاهش شدید تقاضا به چشم می‌خورد.
دلیل اصلی این موضوع نیز کاهش قدرت خرید مردم است.
علاوه بر این، افزایش قیمت محصولات هم مسئله را پیچیده‌تر کرده چون قیمت‌ها تقریباً دو برابر شده که بخشی از آن به گرانی مواد اولیه مانند کاغذ مربوط می‌شود.
اکثر کارهای طراحی را به طراحانی می‌سپاریم که دغدغه‌های فرهنگی ایرانی اسلامی دارند
وی افزود: در فرآیند طراحی که ما انجام می‌دهیم، اکثر کارهای طراحی را به طراحانی می‌سپاریم که دغدغه‌های فرهنگی ایرانی اسلامی دارند.
این افراد به‌دقت انتخاب شده‌اند و در نیمه دوم سال با آنها جلساتی برگزار می‌کنیم؛ چه به‌صورت دورکاری و چه حضوری در دفتر، به جمع‌بندی می‌رسیم.
در این دوره، یعنی از مهرماه تا پایان سال، طراحی محصولات و سبد محصول ما تکمیل می‌شود تا برای سال آینده آماده باشد.
به‌عنوان مثال، امسال با موضوعاتی مثل جنگ ۱۲ روزه، مقاومت ایران، اقتدار و قدرت ایران مواجه بودیم.
این‌ها نمادهایی هستند که باید به نسل جوان معرفی شوند تا هویت ملی و فرهنگ خود را بهتر بشناسند، نه اینکه بخواهیم آنها را با مفاهیم جنگ یا خشونت آشنا کنیم.
داعی تأکید کرد: این نگاه ممکن است مورد انتقاد برخی قرار گیرد؛ مثلاً وقتی نمادهایی مثل خیبرشکن یا موشک روی محصولات معرفی می‌شود، عده‌ای چنین برداشت کنند که این کار باعث خشن شدن کودکان یا ورود آنها به مسائل سیاسی می‌شود.
اما همین افراد، وقتی شخصیت‌های خیالی خارجی روی دفاتر و محصولات کودکان باشد، هیچ واکنشی نشان نمی‌دهند.
این نوع نگاه جای تأمل دارد و نیازمند فرهنگ‌سازی است.
باید از طریق رسانه‌هایی مانند صداوسیما، آموزش و پرورش و مدارس به کودکان این آگاهی منتقل شود که این تصاویر و نمادها بیانگر اقتدار کشور هستند.
هدف ما این نیست که جنگ یا خشونت را آموزش دهیم، بلکه می‌خواهیم قدرت و ارزش‌های ملی کشورمان را به نسل آینده نشان دهیم.